My Sweet Revenge To My Damn Ex [On-going]

My Sweet Revenge To My Damn Ex {1}

Hello! Ako si Nina Lee , 17 years old , Nag aaral ako sa St. James Arts Academy.Mahirap lang ako. Bakit ako nakapasok sa big time na school? because I have my scholarship. My hobbies are dancing and singing. Pero ngayon, mag isa na lang akong nagtataguyod sa aking buhay dahil namatay ang aking magulang dahil sa car accident nung nakaraang taon.

"Sis wag ka na malungkot.." sabay na sabi nila Maricar at Paulene. Sila ang aking dalawang kaibigan na aking nasasandalan sa tuwing ako'y nangungulila sa aking mga magulang.

Pero di ko sila pinansin at ako ay nagpatuloy lang sa pag iyak.

May narinig kame nag door bell. Nag prisinta na si Maricar na tignan kung sino ang taong iyon. Hingal na hingal siya nung muli siyang pumunta dito sa kwarto na may halong kilig. Nakapagtataka, sino kaya ang taong iyon?

Tinapik ako ni Maricar dahil sa hindi ko pagpansin sakanya dahil napalalim ang aking pag iisip.

"Sis! Andito si Karl ♥.♥ ! Dali mag paganda ka na! Papayag ka bang haggard ka sa harap niya? Diba hindi. Gora na sis."

Nagulat ako sa sinabi ni Maricar. Bakit kaya siya napadaan? Dali dali ako pumunta sa harap ng salamin at nag ayos ng aking sarili. Pagkatapos ay bumaba na ako dahil baka na iinip na siya sa paghihintay.

"Bakit ka napadaan Hon? :)" Kinikilig kong tanong dahil ayoko magpahalata sa kanya na umiyak ako.

" I have something to tell you Hon.." Seryoso niyang saad.

"A-a-ano yun Hon?"

I have this bad feeling and parang ayoko malaman ito.

"Ano nga yun Karl? yung sasabihin mo ulit?" Pag uulit ko ng aking tanong at pilit na ngumiti sakanya.

"Sorry Nina pero break na tayo, Ayoko na sayo" Walang emosyon niyang pagkasabi. Ang sakit, dahil mahal ko na siya. Nagsimula nanaman akong umiyak.

"W-wh-what!? Tell me karl! tell me ano nagawa ko sa iyo ha? Ano?..."

And tadah! Basang-basa na aking mukha dahil sa aking mga luha.. At wala akong pake kung nakikita niya man dahil mas mahalaga na malaman ko bakit niya ako gusto hiwalayan dahil ang sakit sakit. Biglaan .. hindi ko inaasahan ..

"Gusto mo talaga malaman kung bakit?" Nakangisi niyang tugon.

" Oo Karl, deserve ko malaman dahil mahal kita!" saad ko sa pagitan ng aking mga hikbi

" DAHIL HINDI KITA MAHAL , SA SIMULA PA LANG PINAGLALARUAN NA KITA! AT PLEASE LANG NINA ALISIN MO NA ANG PAGMAMAHAL MO SA AKIN DAHIL HINDI KO YAN KAILANGAN." Pagkatapos ay umalis na si Karl at narinig ko ang na siyang paalis gamit ang kanyang kotse.

Nanghina ako sa mga sagot na aking narinig at napahagulgol. Bakit ganon? ginawa ko naman lahat di pa ba sapat sakanya yon? Ano ang pagkukulang ko? Hindi ba ako maganda? Hindi ko ba deserve ang mahalin pabalik? Ganon ba ako kahirap intinidihin? Ahhh! Nakaka frustrate!

Narinig ko ang kalabog ng mga paa ng aking mga kaibigan at alam kong papunta sila sa akin

"Bakit lahat ng mga mahal ko iniiwanan ko? Di ko ba deserve maging masaya?" Tanong ko sakanila habang umiiyak..

"Ssssssh tahan na sis. Andito pa kame ni Maricar at hinding hindi ka iiwan. Kaloka Uupakan ko yang Karl na yan huwag lang na mag krus landas namin." Sabi ni Diana at niyakap nila ako. Gumaan pakiramdam ko ng kaunti.

"That's right nan dito pa kami nag mamahal syo" sabi ni maricar at sabay yakap rin

At kumalas na sila sa pag yayakap sa akin and i stood up