Wanted: Father of my Child (BOOK #2)

Chapter 6:

Bleu's POV:

"I'll fetch my kids at 3pm diba? Kasi end of classes nila by that time?", tanong ko sa nursery teacher ni Tobi.

"Yes po, nag-send na ang school nang schedule of classes actually sa email niyo."

"Ahhhh.", parang timang na tango ko.

Masyado akong balisa na kinakabahan? Parang separation anxiety kasi I'm now sending my kids to school. Tobi in kindergarten, while Laine in 1st grade.

Private school naman 'to and known for having a really tight security. Actually, nasa classrooms na nila si Tobi at Laine. But then, I can't really stop myself from worrying.

Biglang napangiti ang nursery teacher ni Tobi at tinapik ang balikat ko.

"Mahirap po talaga sa una, pero 'wag po kayong mag-alala, marami pong matututunan ang mga anak mo while having fun at the same time, they're safe here.", saad ng nursery teacher na animo'y nabasa niya ang nasa isip ko.

Pilit akong napangiti sabay tango, hinawakan ko ang mga kamay niya;

"Paki-ingatan po ang mga anak ko.", nanlalamig kamay kong pakiusap sa kanya, para namang hindi uuwi sa bahay mga anak ko nito eh hahaha.

The nursery teacher made sure na walang akong dapat ipag-alala, bawal kasi ang parents sa loob ng school in the middle of classes, hatid-sundo lang dapat.

Hindi ko pa nasasabi pero may trabaho rin ako, I'm currently working at home as a content writer, we write or create blog posts, articles or any forms of written web material.

Ngayong araw kailangan ko rin maghanda para sa magaganap na family dinner mamayang gabi, hindi ko alam kung dadalhin ko ba si Tobi o hindi kasi ayokong magkagulo.

Kahit nagdadalawang isip talaga ako at nababahala na iwan si Laine at Tobi ay kailangan ko lakasan loob ko, it's not like malalayo sila sa akin ng matagal, they're learning.

Nag-drive na ako pauwi after ko titigan sa labas 'yong school for almost 20 minutes kasi 'di ako makaalis.

Mukhang magiging tahimik ang bahay pag-uwi ko kasi wala silang dalawa, para akong t*nga kasi naiiyak ako, miss ko na agad dalawang anak ko.

Zane's POV:

"I'm now sending her to school, don't worry. Anyway, I might attend the family dinner later, actually depends sa mangyayari sa client meeting ko.", kausap ko ngayon si Claire sa phone.

[No!] - mabilis niyang sagot.

"No?", kunot noo kong tanong sabay hininto ang kotse nang tapos na ako mag-parking.

[Your client is important, unahin mo. You don't have to attend the family dinner after.], sabi niya sa kabilang linya.

Parang kahapon lang muntik kaming mag-away sa kotse kasi gusto niyang andoon ako sa family dinner but now nag-iba na naman ang ihip ng hangin.

Mga babae nga naman.

"It's okay, I can handle. Anyway, I need to go, nasa harap na kami ng school ni Shane."

[You don't really have to be there! It's not that impor—]

"Let's stop talking about it, male-late na si Shane. Bye.", I cut her off and ended the call kasi mas hahaba pa ang usapan kung hindi ko binabaan.

Napatingin ako kay Shane na nakaupo sa tabi ko, she's looking at me innocently.

Ngumiti ako, my happy pill.

"Let's take your seatbelt off? You'll be late for school.", sabi ko sa kanya.

"Dad, no! I can take it off my own, look ha?"