EP(1)

2.8K 111 0
                                    

2006

သာယာလှတဲ့မနက်ခင်းလေးတစ်ခုမှာ....
ကောင်လေးတစ်ယောက်...
လမ်းကိုလျောက်လာတယ်...
မျက်နှာမှာပြုံးရွှင်လေရဲ့...

အိမ်ပြန်ရောက်ရင်မားကတော့ဝမ်းသာနေတော့မှာဘဲ....

ကျောင်းမှာအဆင့်၁ရတာကြောင့်...
မိဘတွေပြရန်ကျောင်းမှစောစောပြန်လာခဲ့တယ်...

လမ်းလျောက်ရင်းအိမ်နားရောက်ခါနီး...
သူဆော့နေကြပန်းခြံလေးနားကဖြတ်လာတော့...
သူတွေ့လိုက်တယ်...
ကလေးလေးတစ်ယောက်....
အရွယ်လေးက7နှစ်လောက်ဘဲရှိလိမ့်မယ်...
တစ်ယောက်တည်း..ဘောလုံးကန်နေလေရဲ့...

ရှောင်ကျန့်မသိချင်ယောင်ဆောင်ရင်း..
အမြန်လာလိုက်သည်...

အမလေး...အမေရေ....

ရှောင်ကျန့် လန့်အော်လိုက်သည်...
သူ့နောက်စိကိုချိန်ပြီးကန်လိုက်သလားအောက်မေ့ရတယ်...

ဘယ်သူကန်တာလဲကွ...
ထွက်ခဲ့...

Sorry. ..!!

အောျတှေ့ပါပွီ..
ခုနက ဘောလုံးကန်နေတဲ့ကောင်လေး...

လူကိုတည့်တည့်ကန်ရလား..
ဆုံးမမဲ့လူမရှိဘူးလား....

ရှောင်ကျန့်ပိတ်ဟောက်လိုက်သည်....

မရှိဘူးဗျ...

ဘယ်လို????...

မရှိပါဘူးဆို...
အရစ်ရှည်တာ....
ဘာလဲအလျော်လိုချင်လို့လား....
ခဏစောင့်လာပေးမယ်....

ဟမ်!!?

ရှောင်ကျန့် ကြောင်သွားသည်...
သူ့ထက်6နှစ်ငယ်တဲ့ကောင်လေးကပိတ်ဟောက်လိုက်တာကြောင့်.....ပြောစရာစကားများဆွံအသွားသည်...

ဟိတ်ကောင်လေး...
ပိစိလေး...

သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲထွက်သွားလေသည်..
ရှောင်ကျန့်အဲနေရာမှာတင်ရပ်စောင့်နေမိသည်...

ငါဘာလို့သူ့ကိုစောင့်နေရတာပါလိမ့်...
တော်ပြီကွာ ပြန်တော့မယ်...

အား...ကျွတ်ကျွတ်..
နောကျစိကနာလိုကျတာကှာ..
ကလေးမို့လို့ဘဲမဟုတ်ရင်ငါ့ခေါင်းပေါက်ထွက်နိုင်တယ်.....

ရှောင်ကျန့်ပြန်ဖို့ခြေလှမ်းလှမ်းလိုက်စဥ်...

ဒါဘယ်သွားမလို့လဲ...
စောင့်ခိုင်းထားတယ်လေမသိဘူးလား....

နှလုံးသားရဲ့အခန်းငယ်လေး( Completed)Where stories live. Discover now