Deserted Roads | Taelice ✔️✔️

0.1

~Keyifli okumalar dileriz~

*******************

Uzun süre yürüdük yorgunluktan yürüyemez hale gelmiştim bir an duraksadım ve konuşmaya başladım.

"Biz yola çıktık ama ben sizin saraya gelemem çünkü ailem kesin herkese haber verecektir beni bulmaları için"dedim oda durdu ve bana bakarak konuştu.

"Ailenden neden kaçtın"diye sordu.

"Uzun hikaye sonra anlatırım sen bana kalıcak bir yer bulursan minnettar olurum"dedim. Uzun uzun bana baktı ve konuştu.

"Peki ama hâlâ senin ismini bilmiyorum güzel bayan isminizi öğrenmek istiyorum" dedi.İsmim neden bu kadar önemliydi anlamamıştım.

"Benim adım Lalisa manoban"dedim ve yüz ifadesi birden değişti.

"Ne yani sen o canîlerin kızısın".Hiç birşey anlamıyordum benim ailem canî değildi.

"Benim ailem canî değil nerden çıkardın bunu saçmalıyorsun"sert bir şekilde kolumdan tuttu.

"Ne ailen canî değil mi? Birde geçmiş karşıma onları savunuyorsun peki o küçücük bebekleri kim öldürdü senin ailen öldürdü" dedi.Kolumu gitgide daha fazla sıkıyordu bense gözlerim dolmuş bir şekilde ona baktım.

"Benim hiçbir şeyden haberim yok kolumu acıtıyorsun "dedim. Kolumu bırakmıştı.

"Ben özür dilerim bilmeden oldu gerçekten seni incitmek istememiştim"dedi.

"Beni incitmek istemedin ama incittin" dedim ağlayarak neden bu kadar duygusallaşmıştım anlam veremedim.Yanıma geldi ve tekrar özür diledi bense yüzüne bakmadan"tamam"dedim. Konuşmaya başladı.

"Yola devam edelim ama oraya gidince kim olduğunu kimseye söyleme seni başka birisi olarak tanıtacağım ve seni küçük bir eve yerleştireceğim"dedi. Yola devam ettik karşıda ışıklar görünmeye başlamıştı burası küçük bir kasabaya benziyordu.

"Şuradaki ev benim sıkılınca geldiğim ev buraya kimse bilmez bir kaç kişi dışında ama onlarda pek gelmezler buraya o yüzden rahat ol şimdi kimseye görünmeden eve geçelim"dedi. Hızlı adımlarla eve girdik.Evin içinde pek birşey yoktu sadece bir yatak sandalye ve masa dışında.

"Teşekkür ederim ama bir şey sormak istiyorum neden bana yardım ediyorsun"

"Kim olursa olsun yardım ederdim bir kadını asla orada bırakıp gidemezdim"dedi. Verdiği cevap hoşuma gitmişti ona bakıp gülümsedim. Ben ona bakınca o bakışlarını başka tarafa çevirdi.

"Şey acıkmış olabilirsin istersen sana yemek getirebilirim"dedi.

Aslında acıkmıştım ama "hayır" dedim.

"Peki sen bilirsin ozaman ben gideyim şimdi sen dinlen yarın sabah yine gelirim"dedi.

"Tamam sana son bir sorum olacak ama dürüstçe cevap ver benim ailem gerçekten insanları öldürdü mü yoksa düşman olduğunuz için iftira mı atıyorsunuz"dedim.

"Gerçekten bana inanmıyorsun değil mi peki yarın sana kanıtını getiricem ve ailenin nasıl bir yüzü olduğunu öğreneceksin hadi uyu artık" diyip gitti.

Kafamda bu kadar soru işareti varken nasıl uyuyacaksam...

Bu bölüm biraz kısa oldu ama diğer bölüm daha uzun olacak nasıl buldunuz bölümü?

Bu arada oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ❤️