Yaşama Sebebim Olur Musun¿

1. Bölüm

Selam
Bunu yayımlamak  aklımda yoktu ama bi anda yazmak istedim. Ilk defa yazıyorum o yüzden bölümler, kurgusu falan kötü olabilir yazım yanlışları da olabir şimdiden sorry . Umarım begenirsiniz.

Başlama tarihiniz

****

"Yeter artık bıktım anladın mı? Artık yaşamanın bi anlamı yok herşeyden herkesden nefret ediyorum duydun mu senden de "
Kapıyı çarpıp çıktım. Yağmur yağıyordu buna aldırmadan koşmaya başladım. Deniz kenarına geldim. Hıçkırarak ağlıyordum artık ne yapacağım kimsem yok nereye gideceğim kime güveneceğim.

Henüz 18 yaşımda olmama rağmen herşey üst üste gelmişti artık buna dayanamıyorum . Iki gün önce aldatılmış olduğumu  ve  evlatlık olduğumu öğrendim. Bi yandan da sürekli şiddete maruz kalıyorum artık yaşayacak bi gücüm kalmadı.

***

2 gün önce

Bugün Aras ile buluşacaktık . Aslında onu sevmiyorum ama ben  ailemden görmediğim sevgiyi onun yanında görüyordum.

Buluşacağımız  yere geldiğimde Aras'ın çoktan geldiğini fark ettim. Yavaş adımlarla ilerlerken telefonu çaldı. Duyduğum o cümleyle bi adım daha atamadım.  "Bende seni seviyorum sevgilim" ne bunu kime söylemiş olabilir yoksa . Yok öyle bir şey olamaz bana yapmaz. Hemen ordan ayrıldım.

Niye ben benim suçum ne . O anki sinirle evine gidip onunla konuşmaya karar verdim. Hızla evinin önüne geldim . Zile bastım ve karşımdaki en yakın arkadaşım . Nasıl yapabilirdi bana nasıl yaparsın. Zorla tuttuğum göz yaşlarımı serbest bıraktım. Arkama bile bakmadan ordan uzaklaştım.

Eve gitmek istemiyordum . Niye geç kaldın diye şiddete uğrayacaktım geç kalmasam da . Hiçbir şey yapmasam da  bana vuruyordu.

Mecbur eve geldim. Kapı açıktı içerden yüksek sesle konuşmalar geliyordu . Bunlar yine niye kavga ediyordu. Sesleri umursamadan odama geçecektim ki yıkılmamı sağlayan bi cümle daha "Miray  öz çocuğum bile değil niye hâlâ  ona bakıyorum , niye  evimde . " duyduklarımdan sonra yutkunamadım . Sanki boğuluyordum. Kalbim sıkışıyor gözlerim yanıyordu.

Hemen odama gittim ağlamam hızlandı. Demek ki beni o yüzden hiç sevmedi o yüzden  bana vurdu.  Benim tek istediğim sadece sevilmekti diğerleri gibi mutlu olmaktı.

Ne zaman uyuduğumu bile bilmiyorum . Güneş ışıklarıyla uyandım. Beni istemiyorlar buradan gitmeliyim. Ama nereye. Üstümü başımı düzeltip gitmek için kapıya geldim . Kapı açılmıyordu kilitlemiş olmalılar. Tekrar yatağıma yattım.

Acaba öz ailem beni niye bıraktılar. Ben kötü bi çocuk muydum ya da öldüler mi ? Kafamdaki düşüncelerle tekrar uyuya kalmışım.  Kapının hızla açılmasıyla uyandım.

" kal lan hâlâ uyuyor musun biz çalışalım sana bakalım sen burda rahat rahat uyu " . Bu adam niye böyle zaten çalışıyorudum onun yüzünden işe gidemedim. Ayrıca o çalışıyoruz mu dedi ne zaman çalışıyorsun ya ben senin yüzünden okulumu bıraktım küçük yaşta çalışmaya başladım.

Hemen ayağa kalktım . "Ne var yine ne oldu?"     " hazırlıklarını yap yarın seni istemeye geliyorlar " ne bu yaşta ne diyor bu ben evlenmek falan istemiyorum. Hayır asla evlenmeyeceğim.

"Şimdi de seninle tanışmaya geliyor üstüne düzgün birşeyler giy elini yüzünü yıka düzgün dur adamın yanında "

***

Hiç birşey yapmadım sadece duvarı izliyordum . Kapı çaldı o lanet adam gelmiş olmalı . Içeriden beni çağırdılar istemeyerek de olsa zorla yanlarına gittim .

"Öp kızım kocanın elini " Kızım? Öpmek? Koca? Bu adamla asla evlenmem bu 30 yaşında resmen . Bende dedem falan sanmıştım bu moruk adamı .

Dayanamadım tekrar ağlamaya başladım . Hızla evden çıktım.  Yağmur yağıyordu  ama buna aldırmadım. Deniz kenarına geldim.  Işte herşey böyle oldu . Ne güzel bi hayatım var dimi (!)