One Last Cry : Almost a Tragedy

CHAPTER 1 : Almost Three Years

"Mabuti naman at andito kana ija!" salubong sa akin ni Manang. Kitang kita sa kanyang mga mata ang pananabik at saya.

Sa pagdampi ng kanyang mga palad biglang may namuong luha sa aking mga mata. Ramdam na ramdam ko ang kanyang pangungulila ganun din sakin.

"Why? Is there nothing wrong ija?" kahit papano ay napangiti ako ni Manang.

"You know Manang, I would be honest to you.Naalala ko lang naman po Manang 'yong walang hiyang lalaking nagnakaw sa natutulog kong puso," sabay humalakhak. "Nakakatawa diba Manang? Lt promise," dagdag ko.

"Alam mo pala mag Filipino umurong pa dila ko, kala ko di mo na pinag aralan salita natin ija," gulat at mangiyak iyak pang sambit ni Manang. "Musta buhay America, ija?" dagdag nito.

*𝐴𝑛𝑔 𝑜𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑛𝑖 𝑀𝑎𝑛𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑡𝑎𝑛𝑔𝑔𝑎𝑙 𝑛𝑔𝑎 𝑗𝑜𝑘*

"Okay lng naman po, Man-", "Sup, lil sis!"pagputol ni Kuya at nakapamulsa siyang papalapit sa amin.

Hindi ko sya pinansin at dinaanan gaya ng mga dati kong ginagawa sabay flip ng hair kong alagang Ten Voss (sis most expensive shampoo in the world 'di mo afford so shatap) para inisin sana siya kaso "Kuya yung scalp ko" maluha luha kong saad na nagpangiwi sa kanya.

Inakbayan  niya ako sabay gulo ng aking buhok "Tss, I thought you've grown up, di pa pala ikaw pa din yung bunso ko! I miss you!"

Yes, my brother and I were close since we're kiddos. Di nga lang masyadong halata in public.

Napahiga na lamang ako sa kama ko at di namamalayang nakatulog na pala ako.

***

Nagising na lamang ako sa katok ng kung sinuman ang nasa pintuan. "Maureen! Baby! Are you there?" paggising sakin ni Mommy. Ginulo ko ang buhok ko dahil sa inis na ang aga aga akong ginising at isa pa 23 year old nako baby pa tawag sakin.

Bumangon ako na naka kibit-balikat at binuksan ang pinto, nagising ako nang tuluyan ng bigla akong yakapin ni Mama. Kahit kailan talaga ang oa ng mga nasa bahay. "Aww, I miss you darlin', how's States?" saad ni Mama.

"Nothing much happenned, mom. Ang aga aga oh alas singko palang pagod kaya ako sa biyahe," pagrereklamo ko.

"I'm sorry baby, I just missed you," pagcute na saad ni mama.

*𝑶𝒎𝒈 𝒏𝒂𝒏𝒂𝒏𝒂𝒈𝒊𝒏𝒊𝒑 𝒃𝒂𝒌𝒐*

"I missed you, too mom. Tas mom, cute ka naman na di mo na kailangang magpacute, mas nagmukha kang tanga jok lang love you, bye na mom matutulog pako jusko," saad ko at ginulo buhok.

Nawala na antok ko dahil kay Mom, naalala ko pa nong bata ako, ako yung gumigising sa kanya ng alas singko dahil naiihi ako hayss, my bad. Bumaba ako para tignan si Mommy, para mag-sorry for what I did.

Naaninag ko ang anino ni mama sa may kusina. She's cooking something. "Hmmm, Adobo" I whispered.

Niyakap ko si Mama sa likod na kinagulat nya. "What's wrong baby? Is there any problem?" tanong ni mama sabay halik saking noo. Mom is so sweet simula pa bati kami, I wonder why iniwan kami ni Dad.  "Wala naman ma, I'm sorry for what I did a while ago, pagod lang talaga ako eh tas ginising mo ako ang aga-aga pa," sagot ko at umupo sa may lababo and acting like a 10-year old kid.

Nagising na din si kuya. "Hey, mom! Good morning," sabay halik sa pisngi. Likewise, ginawa nya sakin. "Yucks, kadiri ka kuya aga aga eh omg magtoothbrush kana nga," inis kong saad.

"Huy excuse me ang arte mo lang talaga tatlong taon ka lang sa America, ganiyan kana saken di mo nako love?" pagpapacute din nito.

*𝑨𝒏𝒐 𝒕𝒐? 𝑾𝒂𝒉 𝒃𝒖𝒏𝒈𝒂𝒅 𝒏𝒂 𝒃𝒖𝒏𝒈𝒂𝒅 𝒔𝒂𝒌𝒊𝒏 𝒑𝒂𝒈𝒑𝒂𝒑𝒂𝒄𝒖𝒕𝒆 𝒏𝒈 𝒎𝒈𝒂 𝒕𝒐 𝒘𝒂𝒉𝒉𝒉, 𝒎𝒂𝒏𝒂𝒏𝒈 𝒘𝒂𝒈 𝒌𝒂𝒏𝒂 𝒔𝒖𝒎𝒖𝒏𝒐𝒅*

"Tse!" yan na lang ang nasabi ko. "Oh siya siya umupo na kayo at mag almusal na tayo," pagyaya ni mama.

Kumain na kami. Nagpaalam ako kay mama na magmamall ako today, at sasamahan ako ni kuya. Naligo na ako and dressed up. Simple lang just a white dress. "Kuya, tapos kana ba? Tara na anong oras na oh marami ng tao mamaya," sigaw ko kay kuya sa labas ng kwarto niya. Nagulat ako nang bigla niyang buksan ang pinto. "Oh, gulat na gulat?Ako lang to pogi mong kuya," sambit nya at sabay halakhak.

"Tarantado, bigla mo kasing binuksan pinto eh, ang feeling mo tse!"

***

We're on our way to the mall. I lean my head on the window, reminscing something pero bigla ko siyang naalala, yung lalaking walang hiya. Sobra sobra na talaga traffic dito sa Pilipinas, di umuusad.

"Kuya, dito na lang ako bababa. Kita na lang tayo sa Mall, okay?" sabi ko.

"Ha? Ang init init oh baka mapano ka pa jan sa daan," pag-aalala nito.

"Malapit naman na oh, anjan na yung Mall. Ang oa mo jusko may umbrella ako galing pa sa States," pagyayabang ko.

"Oo na, ingat ka Maureen," saad nito at sabay halik sa noo ko. *𝑴𝒂𝒎𝒂𝒂𝒂𝒂 𝒔𝒊 𝒌𝒖𝒚𝒂 𝒑𝒂𝒇𝒂𝒍𝒍, 𝒋𝒐𝒌*

I was about to enter the Entrance, when someone suddenly pulls me from nowhere. Hindi ko makita ang kanyang mukha but I know its him. I can recognized his smell. Mga berde niyang mga mata na kitang kita mo pagnasisikatan ng araw. Bakit ang bilis ng tibok ng puso ko. Its almost 3 years.

_______

yuthakon.
//errors ahead.