Jk:Seni artık sevmiyorum,çok deyişdin,benim tanıdığım Moonae asla beni bırakıp arkadaşlarıyla gitmez!
Jungkook bahaneler arıyordu yine,sıkılmışdı çünki aynı ilişkiden,Moonae'den çok sıkılmışdı.
M:Am-ama kook lütfen b-ben sade-ce ona destek olmaya gitdim,hem hızlıca ge-geri döndüm.
Moonae artık sevdiyi çocuğu tanıyamıyordu.
M:Ne deyişdi böyle?Neden hep böyle yapıp kavga çıkartısıyordun
Jk:SENİ SEVMİYORUM LANET OLASI SENDEN NEFRET EDİYORUM,SIKILDIM ARTIK,AYRILALIM!
M:N-ne
Kız ne diyeceğini bilmeden yere dizleri üstüne çökmüşdü,hıçkırıklara boğularak ağlamaya başlamışdı
Jungkook hiç aldırmadan yanından geçip,bulundukları parktan çıkmışdı
M:Jungkook bırakma beni lütfen!
Kız öylece baka kalmışdı arkasından.
M:Ben seni asla unutamam Jeon,asla lütfen...
O gün Ay ışığı,kendini karanlığa hapsetmişdi işde.
Aradan geçen yıllarda o karanlıkla bir bütün olmuşdu.
Yanında kalan tek kişi onun ay'ıydı
Ve şimdi oda terk etmişdi onu.
Yalnız kalmışdı...
Yapa yalnız,kimseziz,ve çaresiz..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
☾︎My Moon︎•JJK☽︎
FanfictionKaranlıkda kaybolup giderken,ay misali hayatımı aydınlatdın Jungkook. Sonra sen başkasının ay ışığı,bende başkasının karanlığı oldum.