Headlock

Duiveltje

Duiveltje.

Wie kent dit gevoel ook? Je wilt zo graag iets nieuws. Na maanden lang binnen moeten zitten door covid-19 en bijna helemaal afgesloten te zijn geweest van sociale gelegenheden, heb je gewoon weer behoefte aan contact. Het single zijn was mij nog nooit zo zwaar gevallen als nu. Telkens, maar weer snapchats zien van andere couples. Foto's liken op Instagram van stellen die op baecation zijn. Dan was Larissa pas bevallen en kwam Jamy er net achter dat ze 'per ongeluk' zwanger was geworden van Jaden. Terwijl het zo duidelijk was dat hun in een toxic situatie verkeerde. Het was gewoon allemaal heel... veel. Ik kon het niet anders beschrijven. Ik had de leeftijd bereikt waarin iedereens leven zo drastisch aan het veranderen was, maar het leek alsof die van mij al een tijdje stil stond. Misschien kwam het door social media? Misschien was het gewoon de leeftijd. Maar ik kon niet ontkennen dat het toch wel kut was. Ik was toe aan verandering. En ook al wist ik nog niet precies naar wat ik op zoek was, het was wel duidelijk dat ik klaar was voor iets spannends, nieuws en geks. Blijkbaar had het universum mijn signalen opgepikt. Misschien iets anders dan wat ik zelf in gedachten had, maar je zou nóóit geloven hoe drastisch mijn leven veranderen door één instagram bericht.

Het was een hele normale zaterdag. Ik keek altijd uit naar het weekend, omdat dit de enige dagen waren dat ik vrij was. Ik kon lekker een lang bad nemen zonder me druk te hoeven maken over de tijd. Ik kon uitgebreid ontbijten en rustig een boekje lezen. Soms voelde ik me schuldig als ik niet even op bezoek ging bij mijn ouders, maar ik was soms zo gesloopt door mijn werkweek, dat ik echt tijd voor mijzelf nodig had. Ik besloot daarom mijn moeder te facetimen, in plaats van daadwerkelijk langs te gaan en precies op het moment toen ik ophing, zag ik dat ik een berichtje op Instagram had gekregen. Ik klikte verbaasd op het gesprek toen ik zag dat het een berichtje van Rodney was. 'How is life going?' Stond er. Niks meer, niks minder. Ik was zo verbaasd dat hij mij een berichtje verstuurde. Rodney was een jongen waar ik... Geschiedenis mee had. We hadden beiden besloten dat we geen contact meer met elkaar konden hebben omdat we in een relatie zaten. De aantrekkingskracht was te groot. En ook al was ik nooit vreemd gegaan met Rodney, hij helaas wel met mij. Hoe egoïstisch het ook was, ik kon niet verder met hem gaan toen ik zelf een relatie kreeg. Het was een pijnlijk besluit. Want naast de geweldig seks, waren we ook jarenlang vrienden geweest. Als ik met iets zat, kon ik altijd bij hem terecht. Maar ik was zelf niet van plan om vreemd te gaan in mijn eigen relatie. Het was Rodney's eigen keuze geweest om dit te doen. En tuurlijk... Het is altijd makkelijk praten wanneer je zelf niet in zo'n situatie zit, maar geloof me... Het was alles behalve makkelijk. Daarom twijfelde ik ook eerst als ik moest reageren. We hadden elkaar al zeker meer dan 2 jaar niet meer gesproken en toch dacht ik regelmatig nog aan hem. De seks... Maar ook de gesprekken en soms zelfs de ruzie's. De band die we hadden zou niemand waarschijnlijk ooit begrijpen. We hadden lang in een bubbel geleefd en op een gegeven moment was het tijd om weer terug te komen naar de realiteit en ons te gedragen als volwassen. Als dat betekende dat we geen contact meer met elkaar konden hebben, omdat de aantrekkingskracht te groot was, dan moest dat maar. Je zou je misschien afvragen waarom Rodney dan zijn relatie niet beëindigde, zodat hij bij mij kon zijn, maar zo gemakkelijk was dat ook niet. De liefde die we voor elkaar hadden was meer dan vriendschap, maar te weinig voor een relatie. Zoals ik al zei... Ingewikkeld. Ik kreeg nadat ik merkte dat het nooit iets serieus zou worden tussen Rodney en mij een relatie met Damien. Ook al was hij zo anders dan Rodney en kon hij mij ook wel verwennen in bed, was het toch niet hetzelfde. Ik kon nooit precies mijn vinger er op leggen wat nou zo speciaal was tussen Rodney en mij. Het enige dat duidelijk was, was dat we verwikkeld waren geraakt in een verwarrende en vervelende situatie. Het contact kwam vervolgens stil te liggen en verwaterde van de ene op de andere dag. Alsof er nooit iets was gebeurd. En tóch besloot ik tegen beter weten in, nu te reageren op zijn berichtje. Ik typte 'Wie had gedacht dat jij mij ooit weer een berichtje zou sturen?' Ik besloot express niet in te gaan op zijn vraag. Life sucks at the moment. Ik kon er geen doekjes omheen draaien. Ook al had ik eigenlijk helemaal niks om over te klagen. Ik had een dak boven mijn hoofd, ik was gezond en ik had een super fijne vriendenkring. Maar ik voelde me zo verdomd eenzaam.

Hij reageerde met een paar lachpoppetjes en schreef vervolgens: 'Laten we eerlijk zijn. De kans dat we elkaar ooit weer zouden spreken bleef altijd bestaan.' Ik moest glimlachen. Dat was waar. En ik moest bekennen dat ik ook stiekem blij was dat hij weer contact zocht. Mijn trots zou te groot zijn geweest om hem als eerst een bericht te sturen. Vooral omdat ik eigenlijk degene was die de vriendschap had verbroken. Ik antwoordde met 'Dat is waar.' En wist vervolgens niet zo goed wat ik verder moest zeggen. Moest ik vragen naar Kimberly? Of was dat onbeleefd? Zou hij er zelf over beginnen? Ik besloot zijn eigen vraag te herhalen en typte: 'But how's your life going?' Still living your best life?' Ik besloot het lekker luchtig te houden, zodat hij zelf kon bepalen welke kant dit gesprek op zou gaan. Ik zag dat hij een paar keer aan een zin begon en vervolgens weer alles weg haalde. Blijkbaar was ik niet de enige die niet precies wist hoe we dit moesten aanpakken. Een flashback van Rodney en mij samen in een hotel spookte door mijn hoofd heen. We waren helemaal alleen in een zwembad en we waren elkaar aan het plagen. We probeerden altijd onbewust de spanning op te zoeken en ook dit keer voelde ik opeens iets hards tegen mijn billen aan. Ik draaide me om, keek hem diep in zijn ogen aan en besloot mijn armen om hem heen te slaan. In de tussentijd trok hij voorzichtig mijn zwembroekje aan de kant en probeerde zijn lange dick bij mij naar binnen te schuiven. Zonder dat iemand het door had, vulde zijn grote dick mij onder water. Ik weet nog dat ik me moest inhouden om niet te kreunen. Gelukkig waren we alleen in het zwembad toen. De vrijpartij die we daarna hadden was best heftig. Ik kreeg het er gewoon weer warm van als ik er aan terug dacht. De momenten die we samen hadden, waren altijd zo leuk, spannend en gek. Maar ze hadden altijd een donkere wolk boven zich hangen, omdat we wisten dat wat we deden niet goed was. Toen ik zag dat hij eindelijk klaar was met typen, keek ik verbaasd naar het scherm van mijn telefoon. Wat een tekst! Ik las snel alles wat hij had geschreven en mijn mond viel verbaasd open. Blijkbaar was het al een tijdje uit met Kimberley en woonde hij nu samen met een vriend van hem in Aalsmeer. Het was uitgegaan met Kimberley omdat ze beiden vonden dat ze er alles aan hadden gedaan om de relatie te redden, maar de liefde en de passie leek niet meer terug te komen... Ik wist niet zo goed wat ik hiervan moest vinden. Dat de liefde en de passie niet meer was terug gekomen? Wat moest ik daar nou opzeggen? Oh wat vervelend om te horen? Terwijl iedereen al wist dat Kimberley en Rodney alleen bij elkaar waren voor hun kinderen. Dat kon zelfs een buitenstaander gelijk zien. Ik wist alleen niet wat ik moest antwoorden. Er gingen teveel emoties door me heen. Aan de ene kant was ik blij. Dit was de eerste keer dat zowel Rodney als ik beiden single waren. Wie weet als er weer oude 'gevoelens' omhoog zouden komen, wanneer we met elkaar zouden afspreken? Aan de andere kant had ik Rodney al in het verleden gelaten. Door nu weer contact met hem op te zoeken en zelfs seks te hebben, zou misschien in een situatie kunnen eindigen waar we elkaar wéér pijn zouden doen. Ik beet op me lip en dacht diep na over hoe ik moest reageren. Ik was verbaasd toen ik zag dat hij weer aan het typen. 'Ook al weet ik dat ik het eigenlijk niet moet vragen, maar ik kan het niet loslaten. Sinds het uit is met Kimberley denk ik bijna elke dag aan je. En niet op een rare verliefde manier ofzo. Maar het plezier dat we altijd hadden als we samen waren. De leuke discussies...' Hij zei express niks over de seks. Ik kreeg het hier alleen maar heet van. Waar ging dit naar toe? 'Dus het ligt aan jou.' Schreef hij als laatst. Ik besefte me dat ik nu wel echt snel iets moest terugtypen, anders zou die raar gaan denken. Ik zat zo in een tweestrijd. Het leek alsof het engeltje op mijn linkerschouder nee schudde en het duiveltje op mijn rechterschouder ja. Ik besloot niet langer erover na te denken en voor dat ik het door had, zei ik: 'Jeetje Rodney je over valt me wel met dit. Ik ben vrij vandaag. Als je wilt, kan je langskomen vanavond? Ik ben alleen. Dan kunnen we het in real life bespreken. Ik heb onze gesprekken ook gemist.' Gespannen legde ik mijn telefoon weg en keek in de spiegel. Mijn hart ging razendsnel te keer. Ik bekeek mezelf van top tot teen. Ik zag er goed uit. Beter dan dat Rodney mij ooit had gezien. Misschien zou ik hem vanavond kunnen laten zien wat hij gemist heeft de afgelopen paar jaren. Misschien... Zou ik vanavond wel meer een duiveltje zijn, dan een engel.

Like for part 2 ❤️.