Maraming paraan para mapasaya ang mga tao mga pag-kawang gawa, pagmamahal, pagbibigay, pagpapatawad at iba pa.
Ngunit si Samantha iba ang kanyang dahilan para maging masaya sya ito ay ang pakikipagaway, pananakit, at pangiinis. Si Samantha ay isang...
Kaarawan ko ngayong araw nato, at ako'y 67 years old na. Diba hindi ko nakalimutan kahit matanda nako maayos parin ang aking memorya hindi ako nakakalimot.
Magisa ako ngayong nakatayo dito sa bintana ng kwarto ko habang pinagmamasdan ang paligid at nilalanghap ang simoy ng hangin.
Matagal narin ang nagdaan simula nangyari ang pinaka-masaya kong nakaraan, ngunit kung nabubuhay nga lamang si Samantha.
*Knock knock*
Binuksan ko ang pintuan at lumabas roon sina Yohan, Nathan, Lori at ang apo kong si Hero.
"Happy Birthday, Papa" Bati sakin ni Yohan. Sya ang tinuring kong anak simula ng makasama ko si Samantha. Hindi ko man sya kadugo at isa syang ampon tinuring ko parin sya na parang anak ko. At tinuring nya rin ako bilang Ama.
"Happy Birthday den Papa" Bati rin ni Lori ang asawa ni Yohan, "Happy Birthday Lolo" Sabay bati rin ng dalawa kong apo. Pareho ako sakanilang nagpasalamat.
"Blow your candle, Dad" Wika ni Yohan habang hawak hawak ang malaking cake. Nagwish muna ako atsaka hinipan ang kandila. "Yeheyyyy" Masaya nilang sigaw.
Pinaupo ako ni Yohan sa higaan ko. "Papa, anong wish mo?"
"Na sana makita at mahagkan ko ang Mama mo si Samantha." Yan lamang ang aking hiling, kada taon twing dadating ang kaarawan ko wala akong ibang hiniling kundi sana ay Mahagkan ko at makita ang pinakamamahal kong babae.
"Dad, i can make your wish come true." Ngisi ni Yohan, "How?" Excited kong tono.
Agad umalis si Yohan wala pang isang minuto ay bumalik na siya. Ngunit parang may tago tago sya sa likod.
"Chajannnn" Masayang bungad ni Yohan habang ipinapakita ang isang puting unan.
"Ano iyan?" Kunot kong tanong, binaliktad nya ng patalikod ang unan, laking gulat ko sa aking nakita.
Pigura ito ng muka ng aking pinakamamahal na si Samantha. Nakadikit ang kanyang larawan sa unan na iyon.
Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko kun tatawa ba ako o maiiyak.
"Hala, Pa wag kang umiyak" Tahan sakin ni Lori. Paano ako hindi maiiyak... agad kong namiss ang lola ninyo. "Maraming salamat anak maraming salamat dahil sayo matutupad na ang matagal ko hiling ang mayakap at makita ko si Samantha gamit ang malambot na unan na ito."
Niyakap ko ng niyakap ito at hinalik halikan. "Namimiss ko na tuloy ang inyong Lola. Mas lalo ko syang gusto ipakilala sainyo."
"Dad, why can you share your love story to us with Lola Samantha?" Tanong ni Yohan. Napatigil ako, hindi ko alam kung ikukwento koba o hindi
"Please lolooo, i want to hear it!!!" Sigaw ng dLawang apo ko. Wala na akong choise kundi ang magkuwento.
"Ganito ang aming istorya ng inyong Lola Samantha at Lolo Russel....
•••••••••••••••••••••••
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
