Otopark

1.

  "Hadi be kızım, bütün marketi mi topluyorsun alt tarafı kek için süt ile aburcubur alacaksın. Çabuk gel!" dedi Ezgi.

  "Off tamam be sıra vardı çıktım şimdi geliyorum" dedim ve telefonu yüzüne kapattım yaşasın ebedi kötülük nihahaha.

  Kendine gel Berfu saçma eyleme kendini. Kulaklığımı takıp şarkı listemi açıp huzurlu huzurlu yoluma devam ettim. Huzurlu huzurlu dediysem de aklımda ki düşünceler beynimi kemiriyordu adeta. Tam düşünücelerimden kurtulacakken otoparkın etrafından bir kestirme vardı ordan geçmeyi düşündüm sokak dar, ıssız, pis bir yoldu. Riskli olduğunu biliyordum ama bir an önce eve gidip Ezgi ile film izlerken bir şeyler atıştırmak istiyordum. Duygularım ile beynim arasında 2 saniyelik seçim süresi geçti ve duygularım kazandı.

Otoparkın başına geldim biraz eski ve pis sokağa göz attım kesik kesik yanan sokak lambaları işi biraz korkutucu hale getirmişti ama yine de dar araya korkusuzca daldım. İlk bir kaç adımda hiç bir şey hissetmedim ama sekizinci adım da korku ve ıssızlık bedenimi ele geçirmeye başladı. Kulaklığımı hemen takıp hızlıca yürümeye başladım. Kendimi korku filmlerinde gitmemesi gereken ama gidipte ölen salak kızlar gibi hissediyordum. Adı üstünde film o Berfu saçma eyleme kendini.

Otoparkın sol kenarında ki dar sokağı tamamlamıştım arka sokağı da bitirip küçük aradan kendi işlek caddemize geçecektim.
Arkamdan bir ürperti geldi ama umursamadım bu karanlık ve dar sokakta böyle bir şey hissetmem normaldi sonuçta.

Otoparkın arka sokağının sonuna yaklaştığım da zaferle gülümsedim. Tam o sırada müzik bitti, arkamdan adım sesleri geliyordu umarım yanlış duyuyorumdur diye geçirdim içimden ama bunu umursamamazlık yapamazdım arkamada bakamadım, korktum. Adımlarımı adeta koşma moduna geçirdim ama arkam da eğer biri varsa bunu ona hissettiremezdim. Arka sokağın bitişine geldiğimde şok geçirdim kapatılmıştı daha 1 hafta önce burdan geçmiştim ama şimdi kapalıydı Allah kahretmesin. Mecburen arkama döndüm aramızda yaklaşık 20 adımlık bir mesafe adam vardı siyah giyinimliydi, kalbim yerinden fırlayacak konuma gelmişti artık. Adam pis pis sırıttı, üstümüzden kesik kesik vuran sokak lambası olayı daha korkunç hâle getiriyordu. Adam her 1 adım attıkça kalbimin hızı daha çok artıyor du, bağıramıyordum Allah kahretsin korkudan sesim çıkmıyordu. Hiç bir evin ön tarafı bu sokağa,araya dönük değildi dolayısıyla kapıda yoktu. 1 dakika 1 dakika tam sokağın bittiği kısımda yani solum da otoparkın kapısı vardı ve hafif açık kalmıştı oraya gitmem gerekiyordu burda böylece bekleyemezdim ama kahrolası ayaklarımı haraket ettirmekte zorlanıyordum adamın varlığının korkusunu daha çok hissettiğim de içeri daldım kapıyı kapattım ama kilit için anahtar lazımdı kilitleyemedim bu yüzden kapı kolay açılırdı hemen Ezgiye konumumu atıp kısa bir mesaj yazdım daha doğrusu yazmaya çalıştım gözlerimde ki göz yaşı hiçbir şey göremememe sebep oluyordu ve ellerim titriyordu. Korkudan ağızım tutulduğu için de arayamadım sadece mesaj atabildim. Tek umudum Ezgi ve buradan başka bir kapı bulabilmekti.

  İçeride fazlasıyla lüks araç vardı eğer biraz zarar verip alarmlarını çalıştırırsam bir işe yarardı. Dediğimi yaparken garaj kapısını gördüm ve oraya doğru koşmaya başladım ve büyük bir ses. Kapı kırıldı Allah kahretmesin o herif içerideydi garaj kapısına daha hızlı ilerledim ama kilitliydi. Gerizekalı Berfu tabiki kilitli olacak.

  Adam kahkahasını arttırarak yanıma yaklaştı yaklaşık 26-27 yaşların da olmalıydı. O yaklaştıkça benim gözlerimden yaşlar firar ediyordu. Biraz dan ölecektim. Belki ilk olarak taciz eder sonra öldürür ve beni yakardı belkide ilk olarak beni öldürür öyle taciz ederdi ya da ben kalp krizinden gidecektim bunu fırsat bilip kendi kendine öldü ben onu sadece görüp yardım etmek istedim diyerek ceza bile almayacaktı. Bunları düşündükçe çıldırıyordum adam daha çok yaklaştıkça ben kaçıyordum. Benim 2 adımım onun 1 adımıydı burdan kurtulmam imkansızdı.

  Otoparkın içinde sanki yakalambaç oynuyorduk ama bunun kuralları farklıydı yakalambaç da kaçan ebelenince o ebe oluyordu ama bunun sonun da ölüm vardı.

  Aradan 1 dakika bile geçmeden pislik  beni kolumdan tuttu kendine çekti haraket edemiyordum tüm kaslarım bedenimden çıkmış gibiydi o pislik beni duvarın bir kenarına attı, Boynuma kafasını soktu ve o iğrenç nefesini artık boynumda hissediyordum bu.....bu çok iğrenç bir duyguydu aciz bir durumdaydım. Bağırarak onu en sert bir şekilde ittim yere düştü, bir an tökezledim tam adımımı atmış kaçarken sağ ayak bileğimden tuttu ve çekti yere yapıştım. Dizlerim,ellerim  ve başım kanamaya başladı ama umursamadım birazdan olacaklarının yanında bu bir hiçti değil mi? Üzerime çıktı, bu sefer bağırarak ağlıyordum.

  "Burda seni hiç kimseler duyamaz cici kız" dedi kötülük dolu bir gülümsemeyle. Beni ayağa kaldırdı ve bu sefer daha çok yapıştı. İttirmek istiyordum ama artık gücüm kalmamıştı ama başımı hâlâ hareket ettirebiliyordum kulağını koparırcasına ısırdığım da tökezleyerek geri çekildi. Bana baktı
  "Seninle işimiz biraz zor olacak küçük hanım" dedi pisliğin yüzüne okkalı bir küfür savurdum bu sefer üstüme daha sert geldi.

   Korkudan mıdır bilemem ama gözlerim ağırlaşmaya başladı benim vaktimde burda bu kadardı işte benim bu dünyada vaktim 20 yıldı, gencecik yaşımdaydım daha dolu dolu geçirilecek yıllarımın olması gerekiyordu. Bu kadar mıydı yani hayat, daha planlarım duruyordu, arkadaşlarım ile ailem ile yapacak çok şeyim vardı. Hadi ben neysem bir gün illaki ölecektim ama ya sevdiklerim benim ölüm haberimi duyunca nasıl üzüleceklerdi? Dedemin kalbi dayanmazdı buna. Benim yüzümden tüm sevdiklerim üzülecekti. Türkiye tecavüz edilerek öldürülen kadınların arasına bende eklenecektim. 1 ay önce bunu deselerdi inanmazdım, dalga geçerdim ama oldu benimde başıma geldi, geliyor. Eğer bana sadece 20 yılın var deselerdi bu 20 yılı sevdiklerime aileme sıkı sıkı sarılarak geçirirdim. Eğer bana sadece 20 yılın var deselerdi gençliğimin keyfini çıkarır dolu dolu yaşardım.

  Tam bu düşüncelerim sırasın da gözlerim daha çok ağırlaşmaya başladı son duyduğum şeyler bir kapının kapanmasıydı polislerdi belkide ama hayır bize doğru 3 adamın koşturmasıydı içlerinden sadece birini  gördüm, görebildim.

  Artık bir boşluk ve bir hiçliğin içindeydim. Ölümün soğukluğunu hissederek gözlerim kapandı.
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Vote ve yorumu unutmayın🥺
İnstagram: kitap.boyutuu