Kötü karakter olarak reenkarne oldum -novel

24. 2. bölüm

Aceleyle onu engellemeye çalıştım. Ancak, yaptığım şey daha fazla yanlış anlamaya neden oldu.

"Hah, bu piçi savunduğuna inanamıyorum ······."

"Ben kimseyi savunmuyorum! Lütfen, sadece kelimelerimi dinler misiniz ········! "

Boğulmuş gibi nefesi kesilecek. Will'in Calix'in ellerinde öleceğinden korktum, bu yüzden onu Calix'ten ayırmaya çalıştım. Calix'in kolunu hevesle çektim ve kıstım ama kıpırdamadı.

Umutsuzca bağırdım.

"Calix, bu bir yanlış anlaşılma! Will'e veda ettim! Ben ve o, sizin düşündüğünüz gibi değiliz ······. "

"Yanlış anlama?"

Calix aniden Will'i bıraktı ve bana döndü. O yaklaşırken farkına bile varmadan geri adım attım.

Bu tepki onu daha da kışkırtmış görünüyordu. Calix'in kaşları kıvrıldı ve ifadesi sertleşti. Hırladı.

"Seni bunca zamandır özledim, beni deli edene kadar seni tekrar tekrar özledim. Ama bu pislikle, iki kez düşünmeden bile, her zaman onun yanında durmaya istekli olursun. Gözlerimin önünde bile ·······! "

Gözleri delilikle parladı.

Tamamen nefrete kapılmıştı ve ne söylersem söyleyeyim dinleyeceğini sanmıyorum.

İç çektim ve başımı salladım.

"Calix, aklını kaçırmışsın."

"Evet, sonunda doğru bir şey söyledin. Artık aklı başında değilim Laure. Senin farkına bile varman için bunu düzgün bir şekilde göstermem gerekiyor mu? "

Ve sonraki an, aniden vücudum kalktı. Neler olduğunu kavrayacak zaman yoktu. Göz açıp kapayıncaya kadar Calix'in omzuna fırlıyordum.

"Ca, Calix! Ne yapıyorsun?! Beni yere indir! "

Oturma odasından hızla çıktı ve ben bağırmaya devam ettim.

Ayaklarımı yere attım ve onu sırtına çarptım. Ama Calix sadece benim önemsiz mücadelemi görmezden geldi.

"Calix! Ne yapacaksın!"

"Hala düşünüyorum. Beni bundan daha fazla kışkırtmak istemiyorsan sessiz olmayı bilmelisin Laure. "

"······."

Daha fazla hataya neden olmaktan kendimi alıkoyduğum için iç çektim. Görünüşe göre Calix'in hala bazı nedenleri var, ama beni kilitlemeye çalışacağından korktum.

Bu yüzden ağzımı kapattım ve hareketsiz kaldım. Calix'i mevcut durumunun ötesinde kışkırtmak kesinlikle tehlikeliydi. Sadece sakinleşmesini beklemem gerekiyor.

Calix beni seyahat arabasına bindirdi. Sonra beni sıkıca tutarak koltuğa oturdu.

Yüzünü omzuma gömdü ve yavaş, derin bir nefes aldı. Görünüşü, yaralı ve yaralı bir canavar gibiydi ve bir sebepten dolayı üzüldüm.

"Calix······."

Adını şaşkın bir sesle söyledim. Calix, herhangi bir cevap vermeden suskun kaldı.

Onu nazikçe okşadım. Bir şey söylemem gerektiğini hissettim ama aklıma hiçbir şey gelmiyor. Ben de onu sessizce yatıştırdım.

"Laure."

Sessizliğin ne kadar sürdüğünden emin değilim ama Calix önce ağzını açtı.

"Bana güvenmediğini biliyorum."

"Bu ······"

Söylediği şeyin doğru olmadığını söylemeye çalıştım ama söylenecek doğru şeyi bilmediğim için hayal kırıklığına uğradım.

Sanki bir şey kalbimi sıkıyormuş gibi çok üzülmüştüm.

'Bu ne?'

Calix'in alaycılığını duyduğumda sebebini kendim çözemediğim için çok utanmıştım.

"Beni gerçekten güvenilir olmayan biri olarak mı düşünüyorsun?"

"Ben,b·····."

Bir şey söylemeye çalıştım. Ancak, ne kadar çok yaparsam boğazım o kadar tıkanır ve kalbim kasılır.

Yumruğumu kalbimin üzerine bastırdım. Sanki bütün vücudum "Ona güvenmeyin" diye bağırıyordu.

'Neden böyle?'

Şaşkınlık içinde nefes alırken Calix'in sözleri devam etti.

"Tamam iyi."

Yüzünde istifa eden bir ifade vardı. Artık onun için önemli olmadığını ifade ediyor. Ona inanmasam bile, güvenemesem bile, yüzü sanki ······ hiç faydası yokmuş gibi bir ifade yapıyor.

"En önemli şey, benimle olman."

Uçsuz bucaksız özlemi gözlerinden sızıyordu. Beni tamamen yanında tutma özlemi. İstediği her şeyi yapma dürtüsünü açığa çıkarmak ve fikirlerimi tamamen görmezden gelmek.

Vücudum bir sebepten dolayı titredi. Muhtemelen korku yüzünden. Böyle davrandığında ondan korktum. O kadar acımasızca zalim oldu ki.

Titremem bitti mi? Calix'in ifadesi gevşediği için beni nazikçe alnımdan öptü. Büyük eli yavaşça sırtımı sıvazladı.

Kısa süre sonra hafifçe fısıldadı.