Killer| Minsung

➥6

──────ஓ ๑ ♡ ๑ ஓ ────── ⊰

Dün geceden sonra Felix, Jisung'un gitmesine izin vermek istemedi.

Birkaç nedenden dolayı.

Birincisi, şimdi Jisung'a bağlıydı ve onu bir arkadaş olarak görüyordu.

Aptalca gelebilir ama bu kadar uzun süredir bağlantı kuracak kimsesi olmamıştı.

İkincisi ise Jisung'un eğitimi bugün başlıyor ve Felix tam olarak ne olacağını biliyordu.

Ona söyleyecek cesareti olmadığı için onu uyaramamıştı bile.

Kendinden utandı...

Söylemek istiyordu ama kelimelere nasıl dökmeliydi bilmiyordu.

Ya da birşey söylemek istemiyordu belki de arkadaşlıklarını mahvetmek istemiyordu.

Felix, uyuyan çocuğa sempati duyarak bakabiliyordu sadece.

"Neden kaçırılan sen olmak zorundaydın?" diye fısıldadı.

Jisung başını hafifçe çevirdi ve bir mırıltı çıkardı.

"Hm?"

Felix cevabı ile paniğe kapıldı.

"Hiçbir şey"
panikle gülmüştü.

Jisung'ta güldü.

"Bugün eğitime başlıyorsun."
Felix ağzından kaçırmıştı...

"Ne?!"
Jisung yataktan fırlayarak bağırdı.

"Şey üzgünüm."
Jisung üzgün bir şekilde aşağı baktı.

"Sana yalan söylemek istemedim."

"Teşekkür ederim."

"N-ne?"

"İnsanların yalan söylemesinden hoşlanmıyorum...bu yüzden teşekkür ederim."

Felix sadece başını salladı.

Saate ve sonra Jisung'a baktı.

"Yakında bu odadan çıkacağız."

"Gerçekten yapacakmıyız?"

"Evet gerçekten." Felix elini omzuna koyarak güven vermeye çalıştı.

"İyi."

......
Böylece artık hazırdılar.

En azından...olabildiğince hazır?

"Hadi gidelim."

Jisung sadece iç çekti ve Felix'i takip etmeye başladı.

Chan ve Jeongin'i masada otururken görmek adına dışarı çıktılar.

"İkinizin iyi anlaştığını görmek güzel." Jeongin, onlara iğrenç bir bakış atarak küçümsedi.

Neden?

Jisung sadece güldü ve sonra aynı bakışı geri verirken yüzü düştü.

Jeongin gözlerini devirdi.
Garip neden ki...?

"Yeter. Şimdi oturun."
Chan açıkça gerginlik olduğunu farketmişti.

Felix yutkunarak Jisung'u yanına çekti.

Oturdular ve sessizce etrafa baktılar.

"Jisung, özür dilemek istedim."
Chan konuşmaya başladı.