TEK YÖN

TANITIM

Benim hayatımda normal bir düzen kuruluydu.Sabah 08.00'dan 15.00'a kadar okul, 15.00'dan 19.00'a kadar iş, 19.00'dan 23.00'a kadar ise ders çalışma vardı.

"Nasıl yani... İş ve okul aynı anda mı?" diyenler... Durumumuz kötüydü ve lise son sınıfta olduğum için çalışmak zorundaydım.Babamın çok küçük bir kırtasiyesi vardi.Ayda 500 TL ya kazanirdi,ya kazanmazdi.Zaten kazandigi paralarin yarisi borclara yarisini da o Füsun denen fahişeye yedirirdi.Evet,tam da duydugunuz gibi...

Babamin metresi vardi ve kendinden 12 yas kucuktu.O Füsun denen kadinin varligini ben 9.sinifta ogrendim.O zamanlar abim 12.siniftaydi ve babama biraz da olsun soz soyleyebiliyordu.Ama zaten bu olaydan sonra abim liseyi birakti,annem ise stresten goğus kanseri oldu.Ve Arda -abim- kendisinden 1 yas kucuk bir kizla nisanlandi.Ne anneme ne babama sordu nisanlanmadan once... Zaten babamin metresini bizim mahalledeki neredeyse herkes ogrendigi icin utancindan eve bile gelemiyordu.

Ben ise artik utancimdan okula gidemez hala gelmistim.Annemde kanserden dolayi disari cikamiyordu.Stresini icine atip kat be kat arttiriyordu.

Calistigim isten aldigim maasla para biriktirdim.Hayalim o biriktirdigim parayla bu mahalleden gidip baska bir mahallede oturmakti.Ama bu hayalimde sadece ben ve annem vardi.Babami asla yanima almayacaktim.Abimi ise alamazdim cunku evlilik hazirliklari yapiyordu.

Bir gun okuldan dondugumde evin kapisinin onunde bir suru sandalye ve ayakkabi vardi.Bir kac kadin agliyor,yaklasik 7 yaslarinda olan bir kiz cocugu o sandalyelerden birinde oturup elindeki helva tabagindan agir agir lokmalar aliyordu.Tam kapinin zilini calacagim an bir adam dis kapiyi iceriden acip hışımla disari cikmisti.Tam arkama donup adama hesap soracagim anda gozum iceride sinir krizi geciren birine carpmisti.Yasli teyzeler ve amcalar yerde yatarak aglayan ve yeri yumruklayan kisiyi sakinlestirmeye calisiyorlardi.Hic bir sey anlamadan o kisinin yanina gittigimde sinir krizi gecirenin abim oldugunu fark ettigimde yuzumdeki tum kan cekilmisti ve yuzumun kirec rengine donustugunu fark edebiliyordum.

Ne oldugunu anlamadan yandaki sandalyede oturan teyze hizlica kalkti ve yanima geldi.Beni kendine dogru yaklastirip sarilmaya basladi.Bedenindeki limon kolonyasinin kokusu az da olsa beni kendime getirmisti.

Teyzenin kim oldugunu bilmiyordum ama onun beni tanidigi kesindi.Saclarimi arkaya atti ve gozlerimin icine uzgunce bakarak dudaklarina buruk bi gulumseme yerlestirdi.

"Emin ol ki simdi daha rahattir.Hem kadincagiz bu dunyada cok sıkıntı cekti,bir de kanser oldu.Ama su an cennette olduguna eminim."

Teyzenin neyden bahsettigini anlamamistim.Ona bos gozlerle bakarken bakislarindan bir seyler anlamaya calisiyordum.Daha 5 saniye gecmeden gozlerimdeki boslugun yerini goz yaslari almisti.Sanki bacaklarimi tutan kemikler teker teker kirilmisti ve bedenimi ayakta tutan bir destek yoktu.Bayilmadan once hatirladigim tek sey 40 yaslarindaki bir bayanin beni ayıltmaya calismasiydi.

"Annen simdi senin bu halini gorse ne yapacak Umay!? Gozlerini ac! Eger boyle gucsuz olursan annen seni gorur ve cok uzulur... Kendine gel! Hasan Abi,Hasan Abi! Umay bayildi! Kizcagizin bacaklarini kaldirin! Kolonya getirin! Kizcagiz fenalasti!"

Hikayemin tanitim bolumu iste boyle.Biraz huzunlu basliyor olabilir ama bolumler ilerledikce cok guzel seyler olacak.

Ben hikayenin 4 ana karakterini 4 unluyle bagdaslastiriyorum ama soylemeyecegim.Bu kisiler biraz sizin kendi dunyanizda sekillensin,sonra zaten kim olduklarini paylasacagim.

Unutmayin hikayenin bolumleri begenme ve yorum sayisina gore gelir.Eger beni sevindirirseniz yeni bolum yarin burada.Ama uzulursem aylarca surundurebilirim.

Opulduzunuz ^_^