2:14 and its raining

2:14am and its raining

by knights_of_erryn25

AUTHOR'S NOTE:

Sana po magustuhan nyo ang kwento.... haha...

~Kuya Eros

2:14 AND ITS RAINING:

"Sometimes, we need to get hurt just for us to learn... we need to be weak just to be strong... we need to sacrifice everything because it is the way of life..."

"Minsan darating yung time na kaylangan mong mamili kahit masakit dahil sa buhay natin, hindi natin pwedeng makuha lahat... ganito ito ginawa ng Maykapal..."

Ako si Gray. Isang third year highschool student ngayon. simple lang ako... pero minsan nagco-contradict din ang personality... low profiled, tahimik pero marami din namang kaibigan... sabi nila, matalino daw ako. Matangkad ako at kayumangi ang kulay...

Well, i could say that I am niether that handsome nor that ugly... I'M IN BETWEEN... hahaha. In short, hindi lang pala simple, kundi komplikado din.... But everything changed until the day that i met her...

Sya si Erryn. Kaklase ko sya pero 'di kami masyadong close. Hindi rin kami nagpapansinan noon. Heto ako sa front rows ng classroom while she's at the back. kikay sya pumorma pero kahit ganon, matalino sya at maganda. Sabi ko nga sa sarili ko, 'di kami magiging close dahil halos langit sya at lupa naman ako...

Lahat ng 'yon ay nagbago one day....

First Anniversary namin ng girlfriend ko... she's Samara... cute, matalino, just that simple... naghanda ako dahil napaka espesyal sakin ng araw na yon... marami akong gustong gawin kasama si Samara... pero....

"Gray... Sorry... Sorry talaga..." sabi ni Samara ng magkita kami... Malungkot sya at parang gulong gulo...

"Ha? Ano bang sinasabi mo? H-hindi kita maintindihan..." sabi ko naman as I tried to smile. I can feel something wrong...

"I'm breaking up with you..." she said. Iwas sya sa mga tingin ko... "P-pero bakit? Anong problema? H-hindi ko maintindihan to babe... please, dont..." nawala ang ngiti sa mga labi ko.

"Wala na tayong dapat pag usapan pa Gray... Paalam na..." may sasabihin pa sana sya pero bigla ko syang niyakap... Mahigpit iyon... may damdaming gustong kumawala sa dibdib ko...

"Please, don't do this to me..." sabi ko sa kanya habang sya, walang kaimik-imik na nakatayo doon habang yakap yakap ko sya. We stayed there for a moment tapos bigla syang kumalas sakin then, she ran away. Naiwan ako don ng mag isa. Masakit para sakin yon... hindi ko alam ang gagawin ko... Basta hindi pwedeng tumulo ang luhang nagbabadyang kumawala sa mga mata ko...

After that, di ko na sya nakita.. nawalan na din ako ng koneksyon sa kanya. Days passed pero wala parin. Dahil doon, napagpasyahan kong pumunta sa secret place ko sa school... a place where can find peace. 0n my way there, I bumped into someone. Babae sya. Mas matangkad ako ng konti kasi hanggang leeg ko lang sya...

By that accident, may nasense na kaagad akong something new. I looked down at her. She has this long elegant hair that shines when moved, the glimmer in her beautiful brown glassy eyes, the perfection of her nose and lips makes me wonder a thing na hindi ko pa nasaisip noon... I looked at her the second time and saw tears streaming down hre face.

"E-Erryn, a-anong problema? A---" napatigil ako bigla nang walang ano-ano'y niyakap nya ako. She rested her head face down on my chest and cried. Di ko alam ang gagawin noon. My heart skipped a beat then started to beat so fast.

"E-erryn, if you want me to help you, tara..." sabi ko sabay hawak sa kamay nya. "San tayo pupunta?" she asked. "Basta, you'll know when we get there..." sabi ko sabay tingin sa kanya while smiling...