lulu>>အားးးးဘယ္သူလဲ လြတ္ လြတ္ hun hun အားးးးးးးးးး
lulu ခဏတာသိတိေမ့သြားရာမွ ျပန္ႏိုးလာခဲ႔သည္။
lulu>>အားးငါဘယ္ရာက္ေနတာလဲ
hun>>lu
lulu>>ဟင္ hun ငါဘာျဖစ္သြားတာလဲ
hun>>srry ဟာ ငါနင့္ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ ငါနင့္ကိုမစြန္႕လြတ္ႏိုင္ဘူး
lulu>>borrrr sehun နင္ဘာေျပာလိုက္တယ္
hun>>minyar lu
lulu>>နင္ နင္ အရမ္းရက္စက္တယ္ဟာာ
နင့္ကိုမုန္းတယ္ နင့္ကိုငါအရမ္းမုန္းတယ္
lulu sehun အားေအာ္ဟစ္ေျပာျပီး အခန္းထဲမ အျပင္သို႕ေျပးထြက္သြားခဲ႕သည္။
hun>>lulu
sehun luhan လက္ကိုဖမ္းဆြဲလိုက္ျပီး
sehun>>ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ ငါ့ဆီကေန ေနာက္တစ္ေခါက္ ထြက္မသြားပါနဲ႔ေတာ့ဟာ
ျဖန္းးးးးးးးးးးး
ခဏတာအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ hun ထူးဆန္းေသာအေတြ႕ထိေၾကာင့္ ရုတ္တရတ္ေဒသထြက္သြားသည္။
hun>>ya luhan ငါ့ကိုမုန္းလား နင္ငါ့ကိုအဲ႔ေလာက္ေတာင္ မုန္းလား
luhan>>မုန္းတယ္ အရမ္းမုန္းတယ္ နင္သိထားတာထက္အဆေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာပိုမုန္းတယ္
luhan sehun တြဲထားေသာလက္ကိုျဖဳတ္ခ်ုျပီး ထြက္သြားေတာ့သည္။
sehun ကေတာ့ ေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုျငိမ္သက္စြာက်န္ခဲ႔ေလသည္။
luhan တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္မ်ားက်ဆင္းရင္း မည္းေမွာင္ေနေသာ ေကာင္းကင္ၾကီးဧ။္ေအာက္တြင္ ေျခဦးတည့္ရာကိုေလ်ွာက္လာခဲ႔သည္။
ခဏၾကာေတာ့ ေကာင္းကင္ၾကီး ကမည္းသထက္မည္းေမွာင္လာကာ လ်ွပ္စီးမ်ားပါလက္လာျပီး မိုးမ်ားသည္းထန္စြာရြာသြန္းေတာ့သည္။
luhan တစ္ေယာက္ စတိုးဆိုင္ အေသးေလး တစ္ဆိုင္ကိုျမင္ေသာေၾကာင့္ ထိုဆိုင္သို႔ဝင္သြားျပီး
lulu>>unnie ph တစ္ call ေလာက္ဆက္လို႔ရမလားဟင္
ဆိုင္ရွင္>>ရပါတယ္ saeng ရယိ ဆက္ပါ saeng မိုးေရေတြလည္းရြဲလို႕ အဝတ္စားလဲမလားဟင္ unnie အဝတ္စားေတြရွိတယ္။
