The Nightmare | Dralia

Chapter 1

Herkes sonunda savaşın ardından güven ve huzura kavuşmuştu. Artık her an sevdiklerini kaybetmek ya da ölüm gibi korkuları yoktu. Ölen sevdiklerini unutamıyorlardı ama bir yandan da bu güven hissinin rahatlığını yaşıyorlardı. Herkes kendini derse verip geçmişini unutmaya çalışıyordu. İki kişi hariç: Harry Potter ve Laelia Cooke.

Onlar asla geçmişlerini unutamıyorlardı. Geçmişte öyle kötü şeyler yaşamışlardı. Oysa huzuru en çok hak eden onlardı.

Bunu daha da berbat kılan birşey varsa o da Draco Malfoy ile oda arkadaşı olmalarıydı.

"Ağğ! İnanamıyorum. Bu çok kötü bir fikir!"

"Haklısın Laelia ama ne yapalım. Ayrıca olur diyen sendin. Sızlanmayı bırak. Üstünden 2 ay geçti!"

"Sen de kabul etmeseydin o zaman."

"Doğru."

"Cooke ve Potter."

Draco kapıyı açarak içeri girdi.

Laelia:
-Malfoy.

Laelia ve Draco 2. sınıfta arkadaş olmaya çalışmıştı ancak 5. sınıfta ona kötü davranmıştı. Arkadaşlıklarından geride kalan tek şey bir şapkaydı.(Medyadaki şapka.) Laelia o şapkayı hep saklıyordu.

Laelia:
-Ne istiyorsun?

Draco:
-Birşey istediğim yok Cooke. Tek istediğim şey buradan gitmek!

Laelia:
-Onca şeyden sonra mı!? Yaptıklarımız boşa gidecek yani!

Draco:
-Bana her gece kabus gören çocuklar mı yardım edecek!

Laelia bunun karşısında başını eğerek baktı. Kapıyı çarparak büyük salona doğru gitti. Harry ise Laelia'nın peşinden giderek odadan ayrıldı.

Laelia, Harry ve Draco aynı odada kalıyorlardı. Laelia ve Harry aynı odada kalacakken ani bir karar ile Draco da gelmişti. Laelia ve Harry o ve annesinin kurtulmasını sağlamıştı.

Hermione ve Ron onu büyük salonda selamlıyordu. Aslında, sadece Hermione selamlıyordu çünkü Ron yemek yemekle meşguldü. Masaya oturduktan sonra yemeye çalıştılar ama yiyemediler. Sadece çatalla didikliyorlardı.

Hermione:
-Yine kabuslar, değil mi Laelia, Harry? Onları bir şekilde durdurmanın yolları olsaydı keşke.

Harry:
-Olmuyor Hermione. Yapamıyoruz.

Harry aslında kendinden çok Laelia'yı düşünüyordu. Savaştan hemen sonra hem asasız hem de sözsüz büyü yapmıştı ve bu yüzden bayılmıştı. Harry onun için çok endişeliydi.

Harry:
-Laelia, iyi misin?

Laelia:
-Kaç kere söyleyeceğim Harry, iyiyim!

Zaman çok hızlı geçmişti. Derslerde Draco onlarla sürekli dalga geçtiği için Laelia ona sinirliydi. Şu anda ise Laelia Ron ile büyücü satrancı oynuyordu.

"Şah ve mat."

"Ama ya! Bir kere de ben kazansam!"

"İkiniz de aynısınız."

Laelia Draco'ya kaçamak bakışlar atıyordu. Arkadaşları ile sohbet eden Draco ise bunu farketmedi. Laelia'nın kaçamak bakışları onu sevdiğinden değildi. Sevmiyordu da. Altıncı yılından alışkanlık olmuştu.

"Ben yatıyorum."

"Laelia bekle beni! Ben de geliyorum."

"Tamam Harry."

İkisi odaya geçtikten bir dakika sonra Draco da odaya geçti. Pijamalarını giyerek yatağa yattı ve birkaç saniyenin ardından uykuya daldı.

♾️

Aniden bir çığlıkla uyandı Draco. Bu çığlığı iyi tanırdı. Bu ses Laelia'ya aitti. Yanındaki yatağa baktı. Hâlâ çığlık atıyordu. Bir süre sonra çığlıkları durdu ve sakinleşti. Nefes alış verişleri kesik kesikti. Terden sırılsıklamdı.

Harry de Draco gibi uyanarak baktığında kesik kesik bağıran Laelia'yı uyandırmaya çalıştı. Başarısız olmuştu.

Harry:
-Tek çare bu.

Harry Laelia'nın kulağına eğilerek,

-LAELİAAA, diye bağırdı.

Laelia birden sıçrayarak uyandı.

Laelia:
-BEN LAELİA STEPHANİE COOKE'UM VE BANA BAĞIRAMAZSIN HARRY JAMES POTTER!

Harry:
-Seni uyandırmak istemiştim. Kabus görüyordun.

Laelia:
-Unutmuşum... Hiç kimse benim yüzümden uyanmadı değil mi?

Harry:
-Hiç kimse uyanmadı, merak etme, tabii Malfoy dışında.

Laelia üzgün bir mırıltı çıkararak örtüyü üstüne serdi ve büyüleri yapmayı ihmal etmedi. Laelia Draco'nun kendisini ağlak bulduğunu sanıyordu ama yanılıyordu.