Unicide
ကျိမ်းစပ်နေတဲ့မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ချိန် မြင်လိုက်ရတဲ့မျက်နှာကျက်ဟာ ကိုယ်နဲ့ရင်နှီးမနေ...အခန်းအနေအထားကို လှည့်ပတ်အကဲခတ်တော့ အရာရာဟာ စိမ်းသက်လို့နေသည်...
ခန္ဓာကိုယ်ဟာ တခုခုလစ်ဟာနေသလိုခံစားနေရတာမို့ ပြန်ကြည့်မိစဥ် ကိုယ်ပေါ်မှာအဝတ်အစားတွေရှိမနေ...အလန့်တကြား ထထိုင်မည်လုပ်စဥ် လက်ကောခြေထောက်ပါ တင်းကျပ်စွာချည်နှောင်ခံထားရတာကြောင့် ကြောက်စိတ်တွေစိုးမိုးလာသည်...
- အ အပြင်မှာ ဘယ်သူရှိလဲ
- ကျနော့် ကူညီကျပါ
ဂျလောက်! ကျွီ~
တံခါးဖွင့်ကာ ဝင်လာတဲ့သူကိုမော့ကြည့်မိတော့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်...တော်တော်ခန့်တယ်...မျက်နှာဟာ ဟိတ်ဟန်အပြည့်ရှိတယ်...တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်အသံနဲ့ပင် ထယ့်ကိာစိုက်ကြည့်ကာ
- ကိုယ့်ရဲ့အလှလေးတောင် နိုးလာပြီပဲ
- အမ် အ အလှလေး ဘယ်သူ့ကိုပြော
- မင်းကိုပြောနေတာ အလှလေးရဲ့
- ဟင် ဘာတွေပြောနေတာလဲ ကျနော်ခင်ဗျားကိုမသိဘူးနော်
- ဒါပေမယ့် ကိုယ်မင်းကိုသိတယ်လေ ခုချိန်ကစပြီး မင်းကကိုယ့်အပိုင်ပဲ ဖျောက် ဖျောက်
ဟန်ပါပါနဲ့ လက်ဖျောက်နှစ်ချက်တီးလိုက်သည်...အပြင်က ဝတ်စုံနက်နဲ့လူနှစ်ယောက် ဝင်လာသည်...
- သူ့ကို ဟိုတိုင်မှာ ချည်ထားလိုက် မနာစေနဲ့
- ဟင် ဟင့်အင်း ဘာလုပ်ကြမလို့လဲ
ထယ်ကအတင်းရုန်းနေသည်မို့ မနည်းဆွဲခေါ်ကာ အခန်းအလယ်တည့်တည့်က သူပြောတဲ့တိုင်မှာ ထယ့်လက်တွေကိုမြောက်ကာကြိုးနဲ့ တင်းနေအောင်ချည်လိုက်ကြသည်...
- အာ့!
ထယ်အနည်းမျှနာသွားသည်မို့ အသံထွက်မိသွားသည်...ဒါကို
- ကျစ် မနာပါစေနဲ့ဆို ဖြောင်း ဖြောင်း
ထိုဟိတ်ဟန်အပြည့်ရှိသူက ထယ့်လက်ကိုကြိုးနဲ့ချည်နေတဲ့နှစ်ယောက်ကို လက်ပြန်နဲ့မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ခြင်းပင်...
YOU ARE READING
𝔡𝔢𝔩𝔦𝔠𝔞𝔱𝔢 𝔱𝔬 𝔨𝔬𝔬𝔨𝔳❶{𝔬𝔫𝔢𝔰𝔥𝔬𝔯𝔱 𝔠𝔬𝔩𝔩𝔢𝔠𝔱𝔦𝔬𝔫}
Fanfictiononly top - kook⚠ only buttom - tae⚠ Unicode+Zawgyi I already have been warning to you+++ so don't report me or blame me...... If you don't like it,just pass off!!!!!
