Gaya ng isang libro na may pamagat,Unang Kabanata,at katapusan.
Sapagkat lahat naman ng libro may katapusan hindi ngalang lahat ay may masayang katapusan.
Sapag-kat lahat naman ng bagay may Katapusan
dahil hindi ito matatawag na katapusan kung iyo pang dadag-dagan ng isa pang pahina o kabanata.
kabanata...
kabanata,kung saan muling madadag-dagan ang mga oras,araw,buwan.
tulad nalang nung mga panahong tayo'y
mag kasamang tuma-tawa habang tayo ay masayang nag-lalaro ng ating paboritong laro.
laro...laro kung saan tayo unang nag ka-kilala.
Lumilipas ang mga oras na tila pati ang gabi ay ginagawa nating umaga.
Sa pag lipas ng mga araw,lingo,buwan,at taon na tayo'y mag kasama na parabang ayaw konang matapos pa.
Na alalala kopa noong tayong nasa tamang edad na dinala mo ako sa isang lugar...lugar na hindi ko ma kakalimutan, ang lugar kung saan Ka unang nag-tapat sa akin ng iyong nararamdaman
ang lugar kung saan tayo palaging nag pupunta kapag tayo ay napapagalitan ng ating mga magulang dahil sa ating ka-kulitan.
kung saan ay dapat na tayo'y mag-kikita.
Sa taong hulyo sampu at taong dalawanglibo isat siyam na ika walo ng umaga.
sa ating tagpuan na kung saan ako ay nag hintay hangang sa bumuhos nalang ang ulan nang hindi ko namamalayan.
Kahit paman ay ganun nag-hintay parin ako dahil alam kong darating kaparin at muli tayong mag-kakasama.
Ngunit lumipas na ang oras na kailangan kunang umuwi.
kristina...kristina anak.
bigkas ng aking ina na lumuluha.
bakit po ina?
"Wala na sya"
"wala sino pong wala?"
"anak walana siya"
"hindi kopo maintindihan"
"habang nasa biyahe sya anak lumobog ang kanyang sina-sakyang barko"
"hindi...hindi...hindi iyan totoo,hindi ba sabihin nyu saking hindi"
"anak tamana"
"hindi!!!!!!!"
Ilang beses akong nag tanong sa aking sarili kung bakit? bakit?...
bakit kailangan na ikaw ay lumisan.
Sa pag-lipas ng limang taon tangap kunarin na ikay hindi na babalik.
Kaya siguro ay marahil tapusin kona ito ngnit tama ba na akin nang wakasan?
isang tinig ang aking nadinig mula sa malayo sa aking likuran.
"tina..."
tina? tina?
nung mga oras na iyon ay dapat na pasakay na ako ngunit mas pinili kong hanapin kung saan nang gagaling ang tinig na iyon, at hindi ako na bigo isang lalaki ang nakatayo sa harapan ko isang lalaking matagal kunang hini-hintay,isang lalaking aking hindi inaasahang dumating.
At dahan dahan akong lumapit sa kanya habang lumu-luha ang aking mga mata.
"tina mahal ko"
"kay tagal kitang hinintay"
"Ngayon ay nandito na ako mahal ko at pangako hinding-hindi na kita muling iiwan pa"
"Ngunit...ngunit ang sabi sa akiy patay kana"
"magulo ang mga pang-yayare ang bilis ng mga pang-yayare,ngunit mahal ko hindi na ako muling lilisan pa pangako"
Tama ba na muli ko pang dugtungan ang huling pahina na dapat ay akin nang tu-tuldukan?
Ngunit siya ay nag balik.
Kaya naman ang dapat na katapusang punong-puno ng kalungkutan ay isa na ngayung katapusan kung saan ang dalawang nag mamahalan ay muling pinag-tagpo ng Tadhana at muling naging masayang katapusan.
Minsan talaga may mga bagay na hindi ma-intindihan.
Ang panahon nga naman kung minsan madaya na kung minsan naman ay ma sa-sabi mong tadhana.
"Na nini-wala ako sa TADHANA ikaw nani-niwala kaba?"
