Babam telefonu ile birilerine ulaşmaya calisiyordu. Annem aç olduğumuzu düşünerek çantasındaki sandaviçleri çıkarıyordu. Tam babam birine ulaşmıştı ki telefonunun şarjı bitti. Evet artik burda çaresizce kalmıstık taki bizi biri bulana kadar.. Annem ve babam hala bu evin boş olduguna inanamiyorlardi. Belki de terk edilmistir diye dusunuyorlardi. Aslinda biraz bakim ile cok guzel bir ev olabilirdi....
