Sabah yine o aptal kadının sesi ile uyandım. Ama bu son bu boktan yerden kurtuliyorum. Bugün doğum gunum ve 21 yaşına girdim. 18 yaşından beri bu lanet yerdeyim. Hayatımı değiştiren o olaydan sonra burdayım. 3 yıl önce...
Okuldan eve donuyordum ve hava yavaş yavaş kararmaya başlıyordu,ara sokaktan geçeren içimde olan ürperti fazlalaştı. Eve yaklaştığım sırada ileriden bana doğru gelen ayak seslerini duymaya başladım. Korku bedenimi sardığı sırada yanından koşarak geçerken durdu ve endişe dolu gözleriyle yüzünde baktı. Sanki bir şeyden kaçıyor gibiydi. Uzun süre yüzüme baktıktan sonra birden koşarak yoluna devam etti. İçimdeki ürperti kat kat artmaya başladı bende koşarak eve doğru ilerledim. Kapının önüne geldiğimde zile basmak için elimi kaldırdım fakat kapının açık olduğunu gördüm. Acaba neden açıkı diye düşünerek içeri girdim. Adımı merak içinde atarken salondaki sesleri duydum ve o yöne doğru ilerledim. Köşeyi donup içeri girdim,dehşet dolu sahneyi gördüm. Odayı dolduran çığlığımdan sonra koşarak yerde cansız olarak yatan anne ve babamın yanına gittim. Yaşadıklarını umut ederek diz çöktüm ve annenlmin ellerinden tuttum"Aç gözlerini anne sen prensesini yanlız bırkamassın ne olur aç gözlerini" annenin öldüğünü anladım ve babama dönerek "Kızılcığını bırakıyormusun şimdi sen ? Ne olur bunu bana yapmayın" ne dediysem olmadı gözlerini açmadılar buraya kadarmıydı şimdi ? Ben ne yapıcağım, nasıl hayatımı devam ettireceğim ,en önemlisi de kime guveceğim artık. Telefonumu çıkartıp polisi aradım hemen 10-15 dakika sonra dışarıdan gelen seslerle ayağa kalktım ve polisler içeri girdi beni aldılar ama kendimde değildim ne yapacağımı bilmiyordum, delirmiş gibiydim saçlarımı çekiyorum ,yüzümü tırmalıyorum. Polisler beni zabdetmeye çalışıyorlardı ama o an onlara aldırış etmeyecek kadar kötüydüm bana bağrıyorlardı SAKİN OL SAKİN OL diye ama sadece uğultu halinde kulağma ulaşıyordu o an dünyam kararmıştı,herşey bitmişti. Çok geçmeden içeri birileri girdi kim olduklarını anlayamadım polislerden beni alıp bana birşey giydirmeye başladılar. Beni mumyalayan bir kıyafet giydirdiklerinde anladımki beni akıl hastanesine goturuyorlar.
Asıl hikayem orda başlamıştı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hasta
FantasyUğultular... Raftaki oyuncak bebekler,şişeler,tabureler onlara göz gezdiriyorum.Hiçbirşey net değil,net olan tek şey nerede olduğumu bilmediğim.Küçük çocukların kıkırdamalarını duyuyorum ve fısıltılsrını,ama kulağıma hepsi birer uğultu halinde geliy...