Ako yung sobrang saya tuwing umaga,tanghali,gabi pag kasama ang pamilya at barkada pero tuwing ako lang mag isa sa kwartong madilim sobrang lungkot ko,Yung tipong parang may bumubulong sayo na wala kang kwenta,walang nag mamahal sayo. Everyday ganyan.
Yung tipong ayaw ka ng magulang mo kasi mas gusto nila yung nakatatanda mong kapatid o nakakabatang kapatid.
2012,Nag start akong mag addict sa wattpad like morning to midnight parang araw araw may nababasa akong story na malulungkot,love story,mga riddles. Habang nag babasa ako lagi akong nalulungkot pag patapos na yung story yung parang sobrang lanta mo kahit alam mong happy ending. Yung time na yan akala ko may Panic Attack ako kasi simula niyan lagi na akong kinakabahan tuwing gabi. Pero hindi ko sinabi sa kanila.
2013,Summer that time,Malapit na yung pasukan pero wala padin akong gamit lahat Notebook's,Sapatos,Ee sa private school ako so nasa isip ko pa nun dapat maganda. Pero sabi nila next week nalang,Sabi ko "Ee ayaw ko dapat ngayon pero kapag kay ate bili agad" Ganyan yung mga sinasabi ko lagi ako nasagot sa magulang ko. Pero hindi ko na tanda pero iyak ng iyak ako nung oras na yun nasigaw ako ng mamatay na sana ako. Nagsasalita ako ng ganun sa harap ng ate ko at mommy ko. Sobrang exagge ko.
Pero siyempre pinagalitan nila ako,Pero after a day nag open sila tungkol kay God. After that nag start na lagi ako mag pray.
2014,Yung time na to nag matured na ako,Nag gagala na pero hindi ako tulad ng Iba na gala hanggang madaling araw. Yung time na to May-July lagi ako naiyak sa kwarto ko mag isa tuwing gabi,Nag dadasal ako sa sulat habang naiyak,Yung time na to parang walang pake alam yung pamilya ko parang ayaw nila saakin parang mas type nila yung nakakatanda kong kapatid,Iba yung sinasabi saakin kahit nakain kami sa hapunan.
