Bu benim ilk hikayem bu yüzden yazım yanlışlarım olabilir kusura bakmayın :3
*********************
Yüzüme çarpan ışığı hissetmemle kendime geldim ama kendimi yolun ortadında buluşumla arabanın bana çarpışı bir oldu.Elimi alnıma getirdiğimde kan akıyordu,gözlerim bulanıklaştı,bana doğru gelen insanları gördüm ve sonra görüş açım tamamen karardı..
2 Gün Önce~~
Lanet alarmın sesi kulaklarımı deliyordu.Elimle alarma uzanıp kapatmaya çalıştım ama kapanmayınca alarmı tutup fırlattım.Tüm bunları yaparken uykum kaçmıştı lanet olsun!
Sızlanıp kalktım.Banyoya doğru ilerledim işlerimi halledip çıktım.Üstüme beyaz t-shirt altıma dar paça siyah pantalonumu giyip,saçımı doğal halinde bırakarak aşağı indim.Annem kahvaltıyı hazırlıyordu..
"Günaydın!"derken elindeki ekmeklerle uğraşıyordu.
"Günaydın!"dedim ve masadaki her zaman ki yerime oturdum.
Kahvaltı yaparken bana baktığını ve tebessüm ettiğini gördüm."Ne oldu?"
"Kızım ne kadar da büyümüş,artık üniversiteli olacak "dedi.
Ah!Doğru ya 2 gün sonra üniversiteye geçiş için sınavım vrdı ve ben bunu unutmuştum,ne kadar da malım.
"Evet,evet öyle.Görüşürüz."dedim çantamı alıp dışarı çıktım.
Size kendimi anlatmadım.Zaten anlatacak pek birşey de yok.Ben Barbara Palvin.Kumral saçlara ve mavi gözlere sahibim.En sevdiğim renk mavi,herşeyi mavi hayal ederim ama nedense sonuçları hep siyah olur.Annemle birlikte aynı evde yaşıyorum.Babam mı?Babam öldü ve ben onun hakkında hiçbir şey bilmiyorum ve hatırlamıyorum.Ondan bana kalan hiçbir şey yok.Mezarının nerede olduğunu bile bilmiyorum.Anneme onu sorduğum an konuyu değiştiriyor ya da bahaneler uydurarak yanımdan kaçıyordu.Etrafımdaki insanlar 7/24 oksijen yetine ego soluyor.Annem ve Tessa hariç,o ikisini çok seviyorum.
Okula yürürken bir yandan da telefonumla uğraşıyordum ve yanlışlıkla birine çarpıp düştüm.Ayakkabıları siyah Nike,pantalonuda t-shirtüde siyahtı.Tamamen siyaha bürünmüş biriydi.Suratına baktığımda lacivert sinirli gözlerini ve onları tamamlayan sarı saçlarını gördüm.
"Önüne baksana kızım" diye bağırdı.
"Ne var yani alt tarafı çarptım,böyle bağırmana gerek yok!Ve bana kızım felan diyemezsin!"dedim ayağa kalkarak.
"Yanlış kişiye kafa tutuyorsun!"dedi çatık kaşlarını daha da çatarak.
"Ah!Ne kadarda korktum bilemezsin."dedim alaycı sesle ve onun yanından sıyrılarak geçtim.
Sonunda okula vardım.Gözlerim Tessa'yı arıyordu.Ama göremedim ve bu yüzden bende dolabımın yanına gittim.
"Barbara?" Ses tanıdıktı.Arkamı dönünce Tessa olduğunu fark edip ona sarıldım.
"Hey her yerde seni arıyordum sürtük"
"Neyse ders başlıyor.Koş!"kolumu tutmasıyla sınıfa girmemiz bir oldu.Matemetik dersinleydik.
Bütün günüm ve pazar günüm müthiş sıkıcılıkta geçti;bu yüzden anlatmayacağım.
Günümüz~~
Sabah alarmın tiz sesi kulağımı tırmalıyordu.
"Ya 5 dakika daha"dedim ve alarmı kapattım.Annemin sesini duydum.
"Barbara kalk yoksa sınav kaçacak"
SINAV!!!!
Tanrım sınavı tamamen unutmuştum ve 1 saat sonra sınav başlıyordu.Dolabımdan rastgele kıyafetler giyip,hızla saçımı at kuyruğu yapıp,evden çıktım.Annem arkamdan"İyi Şanslar!"diye bağırdı.
Koşar adımlarla sınav yerine giderken kendime küfür saydırıyordum.Sınavın olduğunu biliyorsun,ne sikim kalkmıyorsun yataktan seni aptal.Bir yandan kendime küfür saydırıp koşarken,bir yandan da endişeleniyordum.Ya geçemezsem?,Ya kalırsam?,Ya beni almazlarsa?...
Yüzüme çarpan ışığı hissetmemle kendime geldim.Ama kendimi yolun oratasında buluşumla arabanın bana çarpışı bir oldu.Elimi alnıma getirdiğimde kan akıyordu,gözlerim bulanıklaştı bana doğru gelen insanları gördüm ve sonra görüş açım tamamen kapandı...
Barbara'nın annesi Marina'nın ağzında ~~
Etrafı toplarken telefonum çaldığında ona yöneldim.
"Alo,kiminle görüşüyorum?"
"Jake Gyllenhaal.Talihsiz bir olay yaşandı.Sanırım diz Barbara'nın annesisiniz?"
"Evet.Talihsiz bir olay yaşandı derken neyi kast ediyorsunuz?"
"Kızınız arabamın üstüne atladı.Şu an hastaneye gisiyoruz.Size mesaj bırakıyorum."
Mesajı aldığım anda evden çıktım.Tanrım,adam nasıl oluyor da bu kadar sakin kalabiliyor!Aslında adamın ağzının payını verecektim fakat lafını bitirdiği anda yüzüme kapattı.Ya ona bişey olursa?Hayatın bana verdiği en güzel hediyeyi kaybetmek istemiyorum....
Barbara'ya çarpan adamın ağzından~~
Hızla hastaneye girdim ve tanımadığım kızı doktora götürdüm.Kızı ameliyata aldılar.Bende dışarıdan annesini beklerken bana doğru gelen birisini gördüm.
"Nerde,kızım nerede!?"
"Sakin olun içeride ameliyatta"
"Seni lanet olası pislik senin yüzünden hayatımın neşesi elimden gidecek,hayatımda bir tek o vardı,şimdi artık o da yok!Onun hayalleri vardı(gözlerindeki gözyaşlarını sildi) üniversite hayalletini kuruyordu.Mezun olduğunda evlenecek ve bana torunlarımı verecekti." Derken elleriyle göğsüme vuruyordu.
Benim ağzımdan çıkan tek cümle
"Özür dilerim ama kızınız önüme çıktı."
Derken doktor odadan çıktı ve "Korkacak bişey yok.Şanslısınız ki araba,ona sert vurmamış."dediğinde biraz daha rahatladım ve adını bilmediğim kadın mutluluk gözyaşlarını salıverdi....
Yazarın ağzından~~~
Barbara'nın ameliyatı iyi geçmişti ve ertesi gün eve taburcu edilmişti ama sınavını kaçırmıştı.Geleceği mahvolmuştu,koskocaman 1 senesi boşa gitmişti.Belki de artık üniversiteye gidemeyecekti.Marina içeride Barbara'nın üniversite hayallerini nasıl gerçekleştireceği konusunda düşünürken
Barbara'da yatağında uzanmış herşeyin bittiğini sanıyordu ama herşey onun için daha yeni başlıyordu.....
Karanlık Mavim
1.Bölüm sonu.
1.Bölüm böyle bitti bu kitabı yazma fikrimi destekleyen"MeryemS29" a sonsuz teşekkürler ^-^
