"Bakit palagi nalang ako? Bakit palagi nalang ang kasalanan ko ang nakikita nila? Hindi ba nila nakikita ang paghihirap ko?" Nag sasalita ako ng mag-isa sa kwarto. Tila kinakausap ko ang sarili ko.
Wala ding tao sa bahay. Iniwan nila ako tulad ng ginagawa nila sakin palagi.
Nagiging busy sila sa nga buhay nila, pati konting kamusta di nila nagagawa sakin.
"Shane! Si Daddy!" Napatayo ako nang sumigaw si Ate. Dumating na siguro si Daddy. At lasing na naman ito panigurado.
"Ate?!" Tumakbo ako papuntang kusina nang nakita ko tumungo si daddy doon. Di nakaluto si ate. Aray. Torture na naman ito. Nabigla ako nung hilahin ako ni kuya papasok sa taguan namin-- sa likod ng hagdan.
"Shiena! Shawnn! Shane! Lumabas nga kayo jan!" Sigaw ni daddy, pero di kami lumabas kaya nag ikot siya sa bahay para hanapin kami. Nag umpisa na akong umiyak dahil alam ko namang sasaktan na naman kami ni daddy.
Lahat ng problema niya kay mommy ay nilalabas niya sa amin. Sinasaktan niya kami kahit wala naman kaming kasalanan.
Narinig siguro ni daddy ang hikbi ko kaya natagpuan niya kami. Agad niya namang hinila ang buhok ni ate palabas sa pinagtataguan namin.
"Daaad. Tama na!" Sigaw ni ate habang kinakaladkad siya ni daddy.
"At nag tago pa kayo ha?! Tumayo kayong tatlo!" Sigaw niya at agad naman kaming tumayo sa harap niya. Kinuha na niya ang walis at inumpisahan na niya ang paghampas sa amin.
Wala naman kaming magawa kundi umiyak sa sakit.
Pinagpatuloy niya ang paghampas hanggang nadapa na ako sa sahig. Hindi na kinaya ng mga tuhod kong tumayo. Sobrang sakit na.
Inalalayan ako ni kuya para tumayo at dinala niya ako sa kwarto. Si ate naman nakipagsagutan kag daddy.
"K-kuya... a-ayoko na.. suko na a-ako". Yan nalang ang mga salitang nasambit ko bago ako tuluyang nahimatay.
"ALAM MO NAMANG MAHINA ANG PUSO NG ANAK MO BA'T MO PA SINASAKTAN?!" Nagising ako sa sigaw ni mommy. For sure nag aaway na naman sila ni daddy.
"Lasing ako! Hindi ko alam ang mga ginagawa ko!" Sagot naman ni daddy.
"Isa pa Micheal ha. Isa pa. Pag nahimatay ulit ang anak ko. Hindi ko na alam ang magagawa ko sayo. Makikipaghiwalay na talaga ako sayo!" Iyon ang huling salita ni mommy at pumasok sa kwarto ko.
"Anak? Ok ka lang?" Kalmadong tanong ni mom sa akin.
"O-opo" sagot ko sa kanya at umupo sa tabi ko.
"Konti nalang nak. At lalayo din tayo dito. Walang nang makakasakit sayo. Magiging masaya ka na"
I know mom was referring to the annulment papers nila ni daddy. And I know once matapos na yun. Lalayo na kami dito. Lalayo na kami kay daddy.
"But mom, saan naman tayo pupunta? Saan tayo titira?
"Leave it all to me. Kaya yan ni mommy"
Since I was 10, grabe na ang galit ko towards my dad. Nung nag umpisa siyang magalit at manakit sa amin. Even though wala naman talaga kaming kasalanan. 2 years kinaya namin yon lahat. 2 years na.
I am Shane Marie Santiago. And this is my life story.
-
A/N: Hello po :) Prologue palang po yung nagawa ko. Hehe. Next time na po yung chapter 1.
