sorry | hyunho

söyleyecek sözüm vardı

tam 1 yıl oldu.

hiç haber alamadım ondan,tam bir yıl boyunca.

kendimi berbat hissetmemem için hiç bir sebep yok. öldü mü,yaşıyor mu,iyi mi,kötü mü onun hakkında hiç bir şey bilmiyorum. her geçen dakika birer damla zehir gibi geliyor bana. 365 gündür hyunjin yok.

aklıma geldikçe vücudumun kontrolünü sağlayamıyorum. elimde ki kahve fincanını bir anlığına karşımda ki duvara fırlattım. duvar kahve ile lekelenirken bunu kan gibi görmüştüm. berbat bir şeydi,onsuzluk kesinlikle berbattı.

ve yine bir anlık kendimi tutamamıştım. ilk önümde ki cam sehpahayı tuzla buz ettim. ardından kitaplığımda ki onlarca satırlarla dolu sayfaları yerle buluşturdum. televizyonu yumruklamaktan ellerim kanamıştı ama umursamadım tabii.

mutfaktan aldığım bıçakla deri koltukları deldim. kapalı olan, içeri gün ışığının girmemesini sağlayan perdeleri teker teker parçalara böldüm. gözlerimden akan yaşlar görüşümü bulanıklaştırıyordu. silsem de yenileri ekleniyordu.

bulunduğum odada ne varsa yerle bir ettim. artık içerisi savaş alanı gibiydi. içimde kopan acıdan bir yana büyük bir kahkaha saldım duvarlarla kaplı odaya. bir kaç insan kapımın önünde toplanmış kapıyı açmamı söylüyordu.

daha fazla çığlık attım,daha fazla ağladım,daha fazla kırdım döktüm, daha fazla saçlarımı yoldum. ve bunların sonunda yalnızca yerde uzanarak uyumuştum.