Yetim Hanede Bir Gün~ Bölüm 1

~Yetim Hanede Bir Gün~

Tam da o sırada durdum.
Arkamı döndüm.Bu oydu!
Evet!! Ona doğru koşmaya
Başladığım sırada,
Elimi ona uzattığım anda,
Bir toz bulutu gibi yok olup
Gitmişti...

Burada durdum. Yaklaşık üç saaten beri kitap okuyordum ki canımın sıkıldığı "of" lamamla belli olmuştu.
Omzumda biten açık kahverengi saçlarımı kulağımın arkasına götürerek, gözlüğü işaret parmağımla içe doğru ittim. İki katlı ranzadan inmek için ayaklandım ve battaniyemi omuzlarıma yerleştirdim. Adımımı attığım anda battaniyem ayaklarıma dolandı ve kendimi yerde, popomun üstüne düşmüş bir şekilde buldum. "Gerçekten acı vericiydi. :( "
Ayağa kalktım. Şanslıydım April uyanmamıştı."Uyandığında sinir bozucu huysuzluğu oluyorda :') "
Raflardan birine kitabımı yerleştirmek için ayaklandığım sırada
koridordan ayak sesleri geliyordu.
-Hanimiş o ayakta olup ta uyumayan cüce kız?
Heyy! Bana cüce mi dedi o? Neyse buna vaktim yoktu hızlıca kendimi yatağın altına attım.
Bayan Suzi elinde lamba ile kapıyı araladı.
-Kimler uyumadı bakalım?
Biraz bekledi ardından kimseden çıt çıkmadığını fark edince kapıya yöneldi ve kapıyı oldukça yavaş bir şekilde kapattı. Bense bunu fırsat bilerek olduğum yerden yuvarlanarak çıktım ve kitabımı raflara yerleştirmek için zıpladım. Tamam... boyum biraz kısa olabilir. Yandaki tabureyi çekerek üstüne çıktım ve kitabımı raflardan birine yerleştirdim. Yere düşen battaniyemi tekrar omuzlarıma alarak koridora çıktım ve yavaşça, sessiz koridorda ayak seslerimi dinleyerek yürümeye başladım. Ardından koridorun duvarına bir gölge yansıdı bana doğru yaklaştığını fark edince tüm gücümle koşmaya başladım.Koridor bitmek bilmiyordu. Arkamı dönüp o garip gölgeye bakmak istediğim anda birine çarptım. Battaniye ayaklarıma dolandı ve yere oldukça sert bir şekilde ikinci kez düştüm. Bu battaniye benden ne istiyordu be!!
Düşmenin etkisiyle gözlüğümde fırlamıştı. Elimle gözlüğümü armama gerek kalmadan bana gözlüğümü uzatmıştı. Bulanık yüz bir anda netleşmişti. Bedenimi yavaşça geriledim çünkü, bu bir erkekti.
Kızlar yurdunda erkeğin ne işi vardı!!
-Senin ne işin var burda?
Diyerek uzatmış olduğu eli tuttum ve ayağa kalktım.
-Asıl senin ne işin var burda?
Diyerek ellerini beline yerleştirdi.
-Burası kız yurdu.
Diye karşı çıktım.
-Öhöm Öhöm...
Diyerek boğazını temizledi ve devam etti.
-Karıştırmış olmalısın.
Diyerek cümlesini tamamladı ve eliyle erkek yurdu yazısını işaret etti.
Bir anda neye uğradığımı şaşıracaktım ki koridorda koştuğum zaman aklıma geldi. O korkuyla nasıl olduysa erkek yurduna kadar koşmuş olmalıydım.
Utanarak elimi uzattım.
-Yanlış anlaşılma olmuş olmalı. Bu arada ben Daisy.
Dedim. O ise elini benimkiyle birleştirirken sırıtarak;
-Bende Jeremy.
Dedi. Gerçekten havalı bir çocuğa benziyordu. Açık kumral ve sarı karışımı saçları, buz mavisi gözleri ve uzun boyuyla çekici biriydi. Kulağında ise delik vardı ama küpe takmıyordu.
Elimi hızlı bir şekilde ondan çektim ve geriledim. Bunu neden yaptımı bilmiyordum. Eğilerek gözlerime baktı ve sırıtarak
-Korkma insan yiyen zombi türünden değilim.
Benimle dalga mı geçiyordu bu çocuk!!
Ona doğru bir adım attım ve açık kahverengi gözlerimi onunla buluşturdum.
-Senden korkmuyorum.
Diye atıldım. Benden korkmuş olmalıydı ki, teslim olurcasına ellerini havaya kaldırarak
-Tamam tamam...
Dedi ve ellerini eşofmanının cebine yerleştirdi. Bense iki elimi arkada birleştirerek yürümeye başlamıştım ki kolumdan tutarak beni engelledi. Arkamı dönüp ona baktım. Garip bir yüz ifadesi vardı. Ona kızmış olduğumuanlayacaktı ki elini kolumdan hızlıca çekti.
Ve omuzlarını dikleştirerek gözlerimin içine baktı;
-Gidiyor musun?
Nee!? Hadi ama o kadar kolumdan tutup beni engelledin ve söylediğin şey sadece iki kelime miydi?
Gerçi ben ne bekliyordumki tanışalı 15 dk bile olmamıştı.
-Cevap vericek misin?
Diye sorduğunda ;
-Eeee şey.... evet gidiyorum. Dedim.
-Peki sonra görüşürüz o zaman. Dedi ve benden önce davranarak gitti...