Y/n: Senin adın
Siz kendi verdiğiniz adla Angel Warriors'sunuz. Ama insanlar size Avenger 2 diye hitap ederler. Avengers gibi insanları kurtarıp kimseye görünmeden kaybolursunuz. O yüzden şu ana kadar kimse sizi tanımıyor. Sadece kötü durumlarda müdahele eden bir grup olarak biliyorlar.
Raven: Y/n hadi yemek hazır.
Y/n: Tamam geliyorum.
Raven: Emin misin bu 10 dakika önce dediğin ile aynı ama ben seni hâlâ da burada göremiyorum.
Y/n: Tamam tamam geliyorum bu sefer.
Andrea: Sonunda. Bir günde bilgisayarın başında geçirme gününü.
Y/n: Aşkım biliyorsun olaylara bakıyorum.
Andrea: Ama birgün de bakma. Mesela bugün senin izin günün olsun. He ne dersin?
Y/n: Uff emin değilim. Eğer bugün çok kötü bir olay olursa ve biz gitmessek ne olur.
Alec: Y/n merak etme biz bakarız.
Y/n: Halledebileceğinize emin misiniz?
Alec & Andrea & Raven: Evet
Raven: Bugün senin günün. Bir olay olursada biz hallederiz.
Y/n: Tamam o zaman.
Yemeğiniz yedikten sonra herkes odalarına dağılır. Alec olaylara bakmak için bilgisayarın başına. Raven haberlere bakmak için televizyonun başına. Andrea ise gazateye bakmak için salona gitti. Sen ise dışarıya biraz hava almaya gittin. Ama sadece onlara öyle dedin. Aslında dışarıya bir olay var mı diye bakmaya çıkmıştın.
Bir süre dolaştıktan sonra olay olmadığına emin oldun ve sahile gitmeye başladın.
Sahile geldiğinde biraz etrafına baktın. Deniz kokusu her yere sinmiş insanlara bir oksijen gibi hayat veriyordu sanki. Hava güneşliydi ama çok sıcak değildi çünkü onu örten bir rüzgar vardı.
Bankların çok olmasına rağmen çimene oturmayı seçen insanların sayısı fazlaydı o yüzden denizi gören bir banka oturabildin.
Etrafında koşan çocukları görünce gülümsedin.
Çocuklar ne kadar masum insanlar daha dünyayı tanımadan bu kadar mutlu olabilmeleri şaşırtıcı bir şekilde garipti.
Sen daha çocukluğunu yaşayamadan bir yetiştin olmuştun. Ailen senle asla ilgilenmez ama istedikleri herşeyi başarmanı isterdi.
Çocukken aşırı meraklı ve araştırmacı olduğun için çoğu bilgiyi kendin öğrenmiş, uygulamıştın.
Böylelikle dövüş sanatlarına çok ilgili olmuştun. Neredeyse her gün dövüş çalışıyor , yeni dövüş sanatları öğreniyordun. Çoğunuda öğrenmiştin zaten. İnsanlar senin kahraman kimliğinle çok iyi dövüşünce seni bu grubun Black Widow'u ilan etmişlerdi. Doğrusu sen bunla gurur duymuştun. Böylesine yetenekli bir Avenger'sa seni benzetmeleri senin için gurur duyurucuydu.
Keşke ailem de bunları görseydi belki 1 kere de olsa beni tebrik ederlerdi diye düşündün. Ama artık önemsizdi sen daha çok ailenin ne düşündüğünü önemsemiyordun artık. Zaten trafik kazasında ölmüşlerdi. Çok fazla üzülmemiştin çünkü çocukluğunda yaptıkları şeyler unutulacak bir biçimde değildi...
Bu düşünceleri hemen kafandan attın. Buraya dinlenmeye gelmiştin moralini bozmaya değil.
Hava artık kararmaya başlamıştı sen de ayağa kalkıp evinize yürümeye başladın.
