Niyakap na lamang ni cedrick ang ate niya. hindi man sila madalas magkasundo pero ayaw niyang nakikitang nagkakaganto ang nakakatandang kapatid niya.
"H-hindi kona a-alam kung makakausad paba ko." humahagulgol na sabi sam.
"Andami mo ng pinagdaanan kaya alam kung kaya mo, hindi magiging madali pero makakaya mo." sagot nito.
"You don't have to see the whole staircase, just take the first step. Be strong enough to walk away from those that continue to hurt you, Be brave enough to walk alone until you find the ones that deserve you."
Kumalas ng pagkakayakap si sam at tiningnan ang bunsong kapatid niya at napangite ito habang nagpupunas ng luha sa pisnge niya.
"W-what?" tanong ni cedrick.
"Tss anong tingin yan?" pagtataka nito.
"Sana kasing tibay moko, kasing tapang at kasing tatag para di ako nagkakaganto." sagot ni sam.
"Tss fix yourself, mag impake ka ng gamit mo good for 1 week, magayos ka din ang panget mo na, aalis tayo."
"Huh saan?" pagtataka ni sam.
"Basta mag impake kana, 11am tayo aalis kaya bilisan mo at mag 8:30 na."
"agad agad?? may pasok ako" gulat na tanong ni sam.
"pinagpaalam kita sa professor mo" kaya di mo na kailangan magalala, bumaba na si cedrick para magayos din.
Nagtataka man ay wala na ding nagawa si sam kundi kumilos.
----------------
Cedrick POV
"Nakausap mona?" tanong ni chelsea sakin habang naghahalo ng tinimpla niyang kape.
"Yup, pinagimpake ko"
"Huh bakit?"
"Palalayasin kona." pabiro kung sabi.
"Tss ano nga?" tamo to hilig magtaray di naman maganda.
"Aalis kami, bumili ako ng ticket kahapon trip to Batanes for 1 week" sabay abot sakanya ng dalawang ticket.
"Bakit kayo lang?! maiiwan ako dito?
"Broken hearted ka din ba?" pangiinis ko.
"Oo" sagot niya.
"Anong oo?? di pa naman kita sinasaktan ah" pagbibiro ko.
"Tss korni" irapan ba naman ako.
"HAHAHAHA mag impake kana din, sayo yung isang ticket dyan."
"Lol di mona ko maloloko"
"Ah, ayaw mo? sige tatawagan ko na lang si lawrence para kanya na lang yung ticket."
Ring...ring...
"Hello bro, may gawa ka ngayon?"
"Wala naman bro, bakit?" sagot ng kabilang linya.
"Ah wala, bumili kasi ako ng tatlong ticket kahapon trip to batanes. eh ibibigay ko sana sa----" inagaw niya yung telepono ko.
"Oy ano ba?"
"Sabi ko nga magiimpake na ko, eto na oh." sabi niya habang inaayos ang mga gamit niya.
"Akala ko ayaw mo?" nangaasar na sabi ko.
"Ikaw naman di ka naman mabiro, syempre joke lang no" sabay abot ng cellphone ko.
"Oh ayan, sige teka magaayos lang ako"
"Tss sasama din naman pala dami pang arte" bulong ko.
"May sinasabi ka?" masamang nakatingin sakin.
"Sabi ko maliligo na ko."
YOU ARE READING
Time Heals
Random"It's hard to turn the page when you know, someone wont be in the next chapter, but the story must go on."
