"How To Escape From His Gaze"

prologue

Disclaimer : This story is a work of fiction. Names, character, places,businesses, events,locales, and incindents are either the products of author's imagination.

This is story in unedited. It migth have typograpichacal and grammatical errors.

                                   

                                          ***********

THIS IS IT!

Hindi maalis ang ngiti ko habang pinagmamasdan ko ang mga eroplano sa wakas nakuha ko narin ang matagal ko ng hinihintay at ngaun hindi parin ako makapaniwala na isa na akong ganap na flight attendant habang pinagmamasdan ko ang mga eroplano hinde ko alam na malapit na pala ako matalisod buti na lang sinalo ako ni alexia....

"Devyn minsan tignan mo dinaanan mo ah para hindi ka matalisod" tungon nito

"Sorry ah pati ikaw na abala ko pa hindi lang kase ako makapaniwala na flight attendant na ako ngayon"

"Okay lang ganyan rin ako nung nag sisimula pa lang ako hindi rin ako makapaniwala sa una pero habang tumatagal~~~~

Hindi niya naituloy ang sasabihin niya dahil may nagsalita na harapan namin ang mukhang lilipad na ang eroplano.

"Ladies and Gentleman, we have now started our descent into Hongkong International Airport.
Please ensure that your seatbelt is fasten firmly, your seats is in the uprigth position and your tray able has been secured.
All baggage must now be stowed under the seats in front of you . All electronics devices must be turn off and remain off until you are well insinde the terminal"

Ng matapos magsalita ang babae tinuon ko na lng ng pansin ang isang crew na mukha humihingi ata ng kape.

" what do you need sir"

"Coffee"

"sir what kind of coffee do you want"

"what do you have"

"we have latte, black coffee, expresso and cappucino"

"Expresso na lang"

"Okay sir"

"okay sir here is your coffee"

"Thank you"

At matapos ko siyang bigyan ng kape inasikaso na ang ibang mga crew at binigyan sila ng mga kailangan nila.

Matapos ang dalawang oras at limangpung minuto ay nakadating narin kami sa hongkong at muling nagsalita ang babae.

"The fligth has now arrived at hongkong International Airport . The local time is 8:35 am and the outside temperature is a pleasant 28 degrees. For your safety we ask that you remain seated with your  seatbelt fastened until the captains turns off the 'fasten seatbelt' sign.
Please use caution when the opening the overhead luggage compartments and remember to keep mobile phones switched off until you are well inside the terminal." In behalf of all our crew, thank you for choosing  our company as your airline today. Have a great day."

Ngumiti ako sa mga pasaherong palabas na ng eroplano. nakatayo lang ako sa gilid at nagpapasalamat bawat labas nila may mga dala silang mga bagahe. Lumalapit ako sa kanila kapag may nabibigatan para tulungan sila roon.

"Last na lipad mo 'to? " tanong sa'kin ni averill, isa sa mga crew.

"Oo" ngumiti ako sa kanya.

"Kain muna tayo!" Aya sa'kin ni alexia at trixia, isa pang fligth attendant

"Sige"sabi ko sakanila.

Hatak hatak na namin ang maliit na bagahe palabas. Rinig na rinig ko pa ang maingay na pagtapak namin sa sahig dahil sa heels na suot. Sumasakit pa ang paa ko dahil luma na ang gamit kong heels at papalitan na eto. Pagkalabas namin ng terminal dumiretso kami sa hotel na pagtutuluyan namin ng isang araw para makapagpahinga pagkakuha ko ng susi sa aking kwarto binuksan ko na eto at tinanggal ko ang scarf sa leeg ko dahil naiintan na'ko kaagad at nag palit ng damit dahil inaya ako nina alexia at trixia.

Pagkatapos namin kumain ay pumunta na kami sa hotel para makapagpahinga dahil maaga ang fligth namin bukas.

KINABUKASAN:

"Good morning, devyn!" Bati ni alexia sa'kin "late ka na atta, ah!"

Ako ang pinakahuling dumating at nakasakay na sila sa service ng fligth attendant. Magkahiwalay kasi ang service ng attendants at piloto.

"Kakausapin ko na sana siya, kaso baka hindi niya ako pansinin! Pagkalingon ko kinikilig sa kung ano si trixia habang papunta kami sa airport.

Hanggang sa pila sa  immigration kinikilig parin si trixia. Patingin-tingin pa sa likuran. Ako nakatingin lang ako sa harapan, paminsan -minsan kinakausap ko pa yung isang fligth attendant.

Hila-hila ko ang maliit kong bagahe habang naglalakad papasok ng eroplano. Pagkalingon ko kay trixia kinikilig parin habang naglalakad kaya kumonot ang noo ko.

"Ano yun?  Bakit ka kinikilig?  Nagtatakang tanong ko.

"E, kasi , devyn! Yung isa nating crew apakagwapo." Humagikgik tong si trixia at kumagat pa sa daliri niya halatang kinikilig.

Hindi ko matandaan kung sino ang mga pumasok na crew sa dami nang pumasok ngayon sa eroplano hindi ko rin sya nilingon kanina. Pinasadahan ko lang ang details ng fligth kaya
Kumonot ang noo ko naguguluhan parin ako sa kaniya.

"Totoo?" Interesado kaagad ako.

"Pogi raw ei" biglang pagkasabat ni alexia

"Oo! Ako na ang mag seserve ng pagkain niya ah!"sabi naman ni alexia

"Ibigay mo na sa'kin to," pakikipagtalo naman ni trixia

Hindi na lang ako nagsalita at pumasok na ako sa eroplano. Patuloy parin silang nagaaway baka mamaya mag rambulan na sila don. Dumiretso na lang ako sa crew rest station para ilagay doon ang dala ko. Inayos ko pa yun at nag retouch saglit kaya natagalan.

"Devyn! Hinde mo nakita!" Hinampas ako ni trixia. Pabulong pa niyang sinabi' yon dahil may kasama kaming ibang crew

"Yung ano ba?" Nagtatakang tanong ko.

"Nandito na siya. Shit, ang gwapo niya sobra kinausap niya kami in person! Omg sa'kin siya nakatingin," malanding sabi ni trixia

"Gaga sa'kin!" Nakipagtalo nanaman si alexia.

Napailing na lang ako at ginawa nag trabaho ko. May pumasok ring co-pilot at first officer na dumiretso kaagad sa cock pit para mag set up.

Noong pumasok na ang mga pasahero, all-smiles na ulit kami. I guided some passengers to their seats. Mas abala kami ngayon ni alexia nang magsimulang ng umadar ang eroplano. Chineck ko kung nakasara na ng compartment.

Napatigil ako sa paglalakad ng may nakabunggo saakin pagkatayo ay agad niya ako inalalayan.

"Are you okay"tungon nito

Nanunuyo agad ang lalamunan ko habang dahan dahang patayo at tinignan sya at hindi ako nagka
mali si grayson nga hindi ko alam kung san ako pupunta anong ginagawa niya dito at bigla siyang nagsalita.

"Devyn are you okay?"

Ngumiti na lang ako sa kanya at dumiretso na lang ako kay trixia. Nanlamig ang kamay ko.

Nandito siya. Shit.

"Devyn, bumalik kana sa harapan ," siniko ako ni trixia.

Nanghihina ako habang naglalakad papunta sa station namin. Napahawak ako sa ulo ko, kabado at naguguluhan.

Lumingon ako sa pinakaharap ng eroplano at mas lalo akong nahirapan huminga. Malamig naman pero nararamdaman ko ang pawis sa noo ko. Pwede bang bumaba dito!? Ayoko rito!? Ayoko siyang makita at sigurado akong mas lalo namang ayaw niyang makita ako.

He's here oh my god. Mahihimatay atta ako.