Kasalukuyang naka tingin at pinagmamasdan ang mga taong nagsasayaya. Mga kapitbahay, katrabaho, kaibigan, at kapamilya.. Nang may tumapik sa aking balikat.
"Sir, handa na po ba kayo?" Tanong niya.
"I am ready". Sagot ko pabalik, sabay ngiti.
The next thing I heard was the emcee introducing me to the crowd.
"Ladies and gentlemen, lets welcome Mr. Yohan Cruz"
I was about to walk up the podium, nang biglang nag iba ang aking pakiramdam at nawalan ng balanse. I heard people gasp, with worried look painted on their faces. I gathered myself and tried to regain my composure.
Nang makarating na ako sa harap, isa isa kong tinignan ang lahat at binigyan ng ngiti.
I fixed my sight to a family. I am surprised. Akala ko di sila maka punta pero nakarating sila. Isa isa ko silang binigyan ng malapad na ngiti.
My eyes fixed sa isang pares na mga mata. My little girl. Those eyes.. those look..
It brought me back to my childhood..
Mga 11 na taong gulang kami nuon..
-flashback begins-
