𝐏𝐨𝐢𝐬𝐨𝐧✞︎

Chapter:4

Αφιερωμένο στην -frivoLous- που έχει σήμερα γενέθλια 🥂 16/6

__________________________________________________________________________________

<<Αμάντα ξύπνα.Πρέπει να μιλήσουμε>>

Τα χτυπήματα στην πόρτα ήταν τόσο δυνατά που ο ύπνος μου διακόπηκε βίαια.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι,έντυσα τις πυτζάμες μου και βγήκα έξω.

<<Τι θές;>>

Έτριψα νυσταγμενή τα μάτια μου και περπάτησα ως την κουζίνα σερβίροντας μου ένα κομμάτι κέικ.

<<Μπορείς σε παρακαλώ να κάτσεις να μιλήσουμε;>>

Δεν είχα άλλη επιλογή, αργά ή γρήγορα θα γινόταν αυτή ή συζήτηση.

Ρόλαρα τα μάτια μου και έκατσα βαριεστημένα στην καρέκλα.

<<Πές μου >>

Κατάπια την τελευταία μπουκιά και την κοίταξα αδιάφορα.

<<Δεν γίνεται σε κάθε διαφωνία μας να σηκώνεσαι,να φεύγεις και να κάνεις να γυρίσεις σπίτι 4 μέρες, και πόσο μάλλον να γυρνάς σαν τον κλέφτη! >>

Σήκωσα τους ώμους μου σαν να της απαντούσα πως τέτοια αντίδραση ήταν προφανής εκ μέρους μου.

Έκλεισε τα μάτια και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα γύρισε να με κοιτάξει.

<<Το ξέρεις ότι δεν φταίω εγώ αγάπη μου έτσι δεν είναι;>>

Η φωνή της μαλάκωσε παρασέρνοντάς με στην παγίδα της.

Τι είδους παιχνίδι είναι αυτο;

Το ξέρεις ότι εχει δίκιο όμως έτσι;

<<Το ξέρω μαμά αλλά ήταν αναγκαίο να μετακομίσουμε τόσο μακρυά;>>

<<Το ξέρεις ότι μπορεί να μην είναι οριστικό έτσι;>>

Ξεφύσηξα.

Οι γονείς μου τσακώθηκαν για κάποιες επιχειρήσεις και από ότι φαίνεται ήταν τόσο σοβαρό που μας έκανε να μετακομίσουμε από Νέα Υόρκη - Αγγλία.

Με τον πατέρα μου δεν είμαι τόσο δεμένη, όμως είχαμε τις καθημερινές τυπικές σχέσεις.

Με την μαμά από την άλλη είμαστε πιο πολύ όμως έχω συνηθίσει να την φωνάζω Μιράντα από μικρή.

Ολο αυτό το γεγονός με έβαλε σε σκέψεις.

Αυτός ο τσακωμός δεν  φαίνεται να περνάει γρήγορα.Δεν έχω ξανά δει ποτε την μαμά να βολεύεται σε ένα τόσο απλό διαμέρισμα.