Hisoka x reader

Geçmiş Zaman

Beğenmeyi unutmayın😚😚
~~~~~~
Artık avcıydım her yeri seyahat edebilirdim istediğim bilgilere ulaşabilirdim yol parası için de tasalanmayacaktım ve daha fazlası için avcı lisansıma minnettardım..

İlk gideceğim ülkeye çoktan karar vermiştim yola yarın çıkacaktım o kadar mutluydum ki avcı lisansımı öpe öpe hazırlanıyordum hazırlandıktan sonra hava alanına gitmek için taksiyi sokakta beklerken avcı lisansımı koyduğum yerde bulamadım acayip telaşlanmıştım çantanın her yerini kurcalamaya başladım taksi geldi ve ona yalan söyleyip müşterisinin ben olmadığını söyledim ve oda yanlış geldiğini düşünüp gitti taksi giderken dikkatimi bir adam çekti elinde avcı lisansım vardı ama nasıl nasıl almış olabilirdi ki adama koşarak yetişmeye çalıştım ve adamı biranda gözümden kaybettim arka bir sokağa girdiğimde adam orada oturuyordu yanına sinirli bir şekilde ve koşarak yanaştım o da gülmeye başladı neye güldüğünü sordum ve eliyle beni işaret ederek gülmeye devam etti birkaç saniye geçti hala gülüyordu karnına vurarak gülmeye başladı ona sinir olup tekme attım ama ayağım boşa vurdu adam bu sefer duvar kenarına geçiverdi ya da ışınlandı mı desem

- (y/n) "S-sen şeytan mısın?"

Kekelemem ile dalga geçerek;

- (?)"B-ben ş-şeytan değilim." Dedi

Ona gerçekten acayip sinir olmuştum

-(y/n)" Lisansımı vermen gerekiyor gitmeliyim uçağıma yetişmeliyim "

-(?) "Nereye gidiyorsun?"

- "Sanane ver şunu benden ne istiyorsun ya? HA!?"

- "Tamam anlatıyorum.."

Bana avcı sınavının daha bitmediğini ve benim nen öğretmenim olduğunu söyledi

(Bunu duyduktan sonra biraz rahatsız olmuştum adamı dövmeye çalıştım resmen gerçi denk gelmedi ama neyse)

Ve daha fazla şey daha nenin ne demek olduğunu bile bilmiyordum ama açıkladıktan sonra her şeyi anlamıştım uçağım çoktan kalkmıştı onu unutmuştum bile tüm dikkatim bana nen öğretecek olan o adamdaydı 1 2 saat konuştuktan sonra beni eğitecek olduğu yere götürdü eski bir binaydı burada benden önce nen öğrenenler olduğunu düşündüm

Ona ;

- (y/n)"Nen öğrenmeye ne zaman başlayacağız?"

- (?)"Sabırlı birine benzemiyorsun. "

- (y/n)"Bende öyle düşünüyorum."

- (?)"Yarın başlarız bugün yapmam gereken şeyler var"

- (y/n) "Tamamdır."

Bana kalabileceğim bir yer verdi bende çantamdaki eşyaları yerleştirdim ve çantamdan günlüğümü çıkarıp bir şeyler karalamaya başladım aslında günlük tutmuyordum ama arada bir şeyler yazıyordum..

~~~~~~
Bugün hangi sınıfa ait olduğumu öğrendim dönüştürücüymüşüm ama hala kafam karışık...
~~~~~~
Bir hafta geçti öğretmenimle daha samimiyiz bugün sadece sohbet ettik eğlenceliydi...
~~~~~~
Birinci ayımdayım nen öğrenmede ve bu işi kapmaya başladım birkaç ay sonra eğitimimin biteceğini düşünüyorum...
~~~~~~
Ona çok bağlandım ailemden biri oldu eğitimimin bitmesini istemiyorum...
~~~~~~
2. ayımdayım ve hızlı öğrendiğim için eğitimim daha erken bitebilirmiş bu beni üzdü...
~~~~~~
Bugün eşi ile tanıştım kadın gerçekten harika biri muhteşem yemekler yapıyor hepsine bayıldımm tekrar yemek istiyorum beni aileden sayıyorlar böyle bir ailem olduğu için mutluyum ve 2 tane çocukları var ikside kız ve ikizler onlarla yemekten sonra ilgilendim çook şirinler...
~~~~~~
Bugün eğitimim bitti ve yarın ailecek kutlama yapacağız üstelik yarın ikizlerin doğum günüymüş onlara hediye almalıyım...
~~~~~~
Hediye olarak ikisine de peluş ayıcık aldım şimdi evlerine gidiyorum..

Evin önü kalabalık nolduğunu anlayamadım 2 polis arabası ve ambulans var neler oluyor!?

- (y/n) "Pardon bakarmısınız burda neler oldu neden polis ve ambulans var? "

Yaşlı kadın ellerini dizlerine vurarak;

- (?) "Vah vahh! Watori beye (ögretmenim) ve ailesine birisi saldırmış ağır yaralılar diye duyduk"

- (y/n)"Nee!??"

Eve doğru koşarak yaklaşıyordum bir polis beni tuttu ve geçmeme izin vermedi ambulansa kaldırılan Watori beyi ve karısını gördüm gözlerim çocukları arıyordu onlar bir hemşirenin yanındaydı ve şuan tek derdim öğretmenimin ve eşinin yanına gitmekti..

- (y/n)"GEÇMEME İZİN VERİN LÜTFENN!!" diyerek ağlamaya başladım.

Hiçbir şeye anlam veremiyordum kim öldürmüştü, neden öldürmüştü? Anlayamıyordum..

O kadar ağlamıştım ki gözlerim şişmişti yanıma ambulanstan bir hemşire gelip sakinleştirici iğne yapmıştı ve kendimi en son hastane de buldum serum bağlı bir yataktaydım yanımda bir hemşire seruma iğne ile ilaç ekliyordu ona nolduğunu sordum ve sorar sormaz her şeyi hatırladım serumu kolumdan koparıp yere düşen kanları görmeksizin koşuyordum koridordaki doktorun kolunu tutup sorular sormaya başladım oda numaralarını ve durumlarını sormuştum doktor Watori beyi kaybettiğimizi söyledi eşinin ise oda bilgilerini alıp bana verdi hastane odasına girdiğimde ikiz kardeşleri gördüm haberleri olmadan koltukta oynuyorlardı ve yatakta anneleri vardı ufak darbeler alıp bayılmış onun yanına sandalye çekip elini tuttum gözlerimdeki yaşları tutamıyordum o şekilde yorgunluktan uyuya kalmışım

Uyandım koluma yeni bir tane serum takılmıştı ve Watori hanım hala uyuyordu yanımdaki serum ile birlikte çocukların yanına geçtim onlar da uyumuşlardı yanaklarını birer kez öpüp dolaptan aldığım battaniye ile üstlerini örttüm ve sandalyeme geri oturdum hala şokta gibiydim...

2 gün geçti Watori hanım ve ikizler ile birlikte taburcu olduk ve o sırada bir arkadaşın yardımıyla yeni bir ev tuttuk çünkü artık eski evde kalamazlardı...

1 ay sonra hala onlarla kalıyordum biraz daha iyilerdi çocuklar arada bir babalarını soruyorlardı...

Hafta sonu onlardan ayrılıyordum ama tekrar gelicektim ama bidahaki geldiğimde Watori bey olmayacaktı bu beni üzüyordu...

Onlarla vedalaştıktan sonra kendi yoluma bakmak için yola çıktım...
~~~~~~~~~~
Bu anılar yine aklıma gelmişti ama onlara tanıştığıma onların ailesinden biri olduğuma asla pişman olmayacaktım...
~~~~~~~~~~
Verecek isim bulamadım aileye isim bulamama gibi bir rahatsızlığım var aklıma sadece Watori geldi kusura bakmayın beğenmeyi unutmayınn😚😚