Wish List.

2.

"Oké," begon Silver toen ze van de stoel in de gang opstond, we waren op school en het was al middagpauze, hierna nog 3 uurtjes en dan waren we uit.
"We gaan vanmiddag naar de stad, shoppen!" riep ze enthousiast en veel mensen keken ons raar aan. Ik lachte en legde mijn blonde krullen weer goed. Ik pakte mijn wiskunde boek uit mijn tas. We zijn nu bij kwadrateren ofso, súper simpel en ik liep veel voor op de rest. Ik lees de theorieën door om alvast wat te leren voor morgen, dinsdag.
Als de bel door de school luid ruim ik mijn boek weer op en sta samen met Silver op, we lopen naar de volgende les.

Na school lopen we naar de fietsrekken en pakken onze fietsen, we wachten even bij de poort want Alex zou ook meegaan.
"Daar is hij dan! Onze legendarische Alex Dest!" grinnikt Silver als ze Alex aan ziet komen met zijn fiets, Alex gunt Silver een glimlach en geeft mij een korte knuffel. We beginnen te fietsen.
"Hoelang nog?" vraagt Silver zuchtend. "Ik dacht dat jij de sportieve onder ons was, Sil!" zeg ik lachend. Alex lacht ook en we fietsen snel door.
Als we aankomen bij een paar fietsrekken in de stad, zetten we ze daar neer en lopen we door. "Alex! Dat witte bloesje met die zwarte stropdas! Die moet je nemen!" gilt Silver.
Ik kijk Alex meelend aan, Silver zou hem toch wel dwingen. Dus we lopen de winkel binnen en Alex pakt meteen het witte, strakke, met opgetrokken mouwen tot de ellebogen hemd met de zwarte stropdas en loopt daarmee het pashokje in. Het is een herenwinkel dus rondkijken had niet echt zin, we gingen in de stoelen voor de pashokjes zitten en wachten op Alex.
Hij loopt het hokje uit met dit keer een wit strak bloesje en een zwarte stropdas. "Oh- mijn- fucking- god! Alex je ziet er hartstikke hot uit!" schreeuwt Silver en Alex krabt wat verlegen achter zijn hoofd, ik grinnik en hij kleed zich weer terug om. Als we hebben afgerekend kopen we nog een kort zwart rokje met een panty en ook een wit bloesje zoals Alex en ook een zwarte muts met 'Bae' erop. Silver en ik zouden hetzelfde gaan.

"Zullen we nog koffie gaan drinken?" vraag ik als we stilstaan voor de winkel waar we net onze gympen hebben gekocht. Iedereen knikt instemmend en we lopen naar een gezellig cafétje. Het schemert al een beetje en de lichten buiten maken het erg gezellig. We nemen buiten plaats aan een 3-persoon tafeltje en al snel komt een bediende aangelopen met een kladblokje en een pen,
"Goedemiddag, wat kan ik opschrijven voor jullie?" vraagt ze met een glimlach. "Drie koffie, alsjeblieft," zegt Alex. Het meisje schrijft het op, knikt nog kort en loopt daarna terug naar binnen. "Abi, je feest word fantastisch, als we alle drie nou wat vrienden uitnodigen dan word het wel wat!" zegt Silver. "Ja inderdaad, maar wanneer is het precies?" vraagt Alex richting mij, "Aankomende vrijdag, van 8 tot geen idee," antwoord ik. Hij knikt.
De bediende van net komt nu terug met een rond dienblad waar drie koppen met koffie op staan, ook een klein bakje met suiker en melk erbij, ze zet bij ieder van ons een kop neer en zet het bakje met suiker en melk in het midden. "Dankjewel," zegt Silver terwijl ze bijna 3 klonten suiker er in laat plonzen, ik grinnik even en doe er zelf niks in. We drinken alle drie in stilte.
Als we klaar zijn en hebben afgerekend nemen Silver en ik afscheid van Alex die naar huis fietst, ik ga met Silver mee naar haar huis want ik had gewoon even geen zin in thuis.
"Hoe gaat het eigenlijk met je moeder? Heeft ze het leuk daar?" vraagt Silver als we onze fietsen voor haar huis parkeren. "Ze... Heeft nog niks van d'r laten horen..." zeg ik nogal somber, ik hield écht van mijn moeder, we hadden dan ook een hele hechte band, alleen mijn vader verpest het altijd.
"Ach, ze heeft het vast te druk met shoppen!" zegt Silver met een twijfel in haar stem. Ik knik kort.
We laten ons op de bank ploffen met een zak chips en een glas drinken die we op tafel zetten. Silver start de film 'Divergent'. Deze film hebben we té vaak gezien, hij is zo fantastisch!
Ik heb nog geen chips op, Silver blijft zeuren dat ik moet pakken, maar ik doe het niet. Ik ben toch al dik genoeg?
"Laten we donderdag naar de kapper gaan?" vraag ik aan Silver, ik hen nooit van de kapper of winkelen gehouden, maar ik doe het voor haar. "Ja! Laten we dat doen," antwoord ze terug.
Als de film iets over de helft is gaat mijn telefoon af, ik kijk op het scherm wie het is. M'n vader. Ik neem op en gelijk hoor ik een zachte snik,
"Pap, wat is er?"
"Kom nu naar huis, lieverd..." en na die woorden hangt hij op. Silver had het blijkbaar gevolgd en zet de film stop. "Ik moet gaan, Sil." Ze knikt en laat me uit, ze zwaait nog kort als ik wegfiets.
Waarom moest ik komen? Mijn vader huilt nóóit, zou het met m'n moeder te maken hebben? Is er iets gebeurt? Veel vragen spoken door mijn hoofd.
Ik zie mijn huis al, als ik bij de poort sta open ik die en rij de voortuin in, ik zet mijn fiets op zijn vaste plek naast de deur en zet hem op slot. Ik loop ons huis binnen en loop door naar de woonkamer, "Pap?" het enige wat ik hoor is iemand die zacht snikt, het komt vanuit de keuken en ik loop er heen. Mijn vader zit aan de keukentafel met zijn gezicht verborgen in zijn handen, hij kijkt op en een betraand gezicht komt tevoorschijn. Ik loop naar de tafel en ga naast hem zitten, "Wat is er gebeurt?" vraag ik zacht, hij antwoord vrijwel direct, "Je moeder... Ze had niks van zich laten horen... Omdat, het vliegtuig... Ze waren neergestort, Abigail," zegt hij als hij me wil omhelzen.
Ik zeg niks en staar naar mijn vaders gezicht, ik kan niks uitbrengen. Mijn wereld is zojuist ingestort, wat moet ik zonder mijn moeder?

---
lang stukje?? Like it?
x