(Zawgi. )
1937 ေပက်င္းၿမိဳ႕ ည၈နာရီ ခန႔္
ဟုန္ယန္းျပဇာတ္႐ုံေရွ႕တြင္ ကားတစ္စီး ရပ္ေနသည္။ထိုကားထဲမွ တပ္သားတစ္ေယာက္ဟာ အလွ်င္အျမန္ဆင္းလာၿပီးကားအေနာက္တံခါးကိုဖြင့္ေပးေနသည္။တံခါးဖြင့္ၿပီး အေလးျပဳေနသည့္ တပ္သားကိုျမင္တာနဲ႕ ျဖတ္သြားျဖတ္လာလူေတြႏွင့္ ျပဇာတ္႐ုံေရွ႕ တန္းစီေနေသာ လူေတြပါ အထူးအဆန္းၾကည့္ေနၾကသည္။
ထိုကားထဲကေနဆင္းလာတဲ့သူကေတာ့
ပုခုံးတြင္ၾကယ္ပြင့္ေတြအမ်ားႀကီး ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၀မ္ရိေပၚပင္ျဖစ္သည္။အသက္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႕
စစ္ပြဲေတြမွာ အက်ိဳးေဆာင္ကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရာထူးကို ရခဲ့တဲ့ ၀မ္ရိေပၚကေတာ့ ေပက်င္းတစ္ၿမိဳ႕လုံးမသိသူ
မရွိတဲ့အထိ သတင္းေမႊးသည္။
"ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ဒီျပဇာတ္႐ုံကိုလာတာထင္တယ္။"
"သတင္းစာထဲမွာထက္ အျပင္မွာပိုခန႔္ညားတာပဲ။"
စသျဖင့္ လူေတြ တီးတိုးေျပာေနၾကသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၀မ္ရိေပၚက သူေစာင္းထားတဲ့ ဦးထုတ္
ေစာင္းမေနေစရန္ ျပင္ဆင္ၿပီးမွ
ျပဇာတ္႐ုံထဲကို ၀င္သြားလိုက္သည္။
ျပဇာတ္႐ုံတစ္ခုလုံးရဲ႕ ေရွ႕ဆုံးအတန္းကလက္မွတ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက အကုန္၀ယ္လိုက္တယ္။သူ႕နဲ႕အတူတူပါလာတဲ့ တပ္သားတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ဒုတိယတန္းက ခုံမွာသာ လက္မွတ္၀ယ္ၿပီး ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။
ေရွ႕ဆုံးတန္းကခုံလက္မွတ္ေတြကို အကုန္၀ယ္ပစ္လိုက္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ေရွ႕တန္းမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း
မိန႔္မိန႔္ႀကီးထိုင္ ေနသည္။ ျပဇာတ္
ေအာ္ပရာဇာတ္လမ္းမစေသးလို႔ကာထားတဲ့အနီေရာင္လိုက္ကာစႀကီးကိုၾကည့္ရင္း တည္ၾကည္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာအၿပဳံးေတြ ျဖတ္ေျပးသြားသည္။
ေအာ္ပရာစတင္ေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ျဖစ္လို႔ ႐ုံတစ္႐ုံလုံး မီးေရာင္ေတြေပ်ာက္ကြယ္ကုန္သည္။ျပဇာတ္စင္ေပၚတြင္သာ မီးလင္းေနၿပီး တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ အျဖဴေရာင္အ၀တ္စားႏွင့္
နက္ေမွာင္ေနတဲ့ ဆံေကသာေပၚမွာ တစ္လက္လက္ ေတာက္ပေနတဲ့ တန္ဆာေတြဆင္ျမန္းထားတဲ့သူဟာ
ညွင္သာေသာ ေျခလွမ္းေတြျဖင့္ ေလွ်ာက္လာသည္။
YOU ARE READING
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ျပဇာတ္႐ုံကိုအၿမဲလာတယ္။( ဗိုလ်ချုပ်ကြီးက ပြဇာတ်ရုံကိုအမြဲလာတယ်။)
Fanfictionမင္းအတြက္ ေန႕တိုင္းပန္းတစ္ပြင့္ကိုယ္ယူလာေပးမယ္။ဒီပန္းေတြ ၉၉ပြင့္ျပည့္တဲ့ေန႕မွာမင္းကိုယ့္ကို အေျဖေပးရလိမ့္မယ္ ေရွာင္ေရွာင္း။ မင်းအတွက် နေ့တိုင်းပန်းတစ်ပွင့်ကိုယ်ယူလာပေးမယ်။ဒီပန်းတွေ ၉၉ပွင့်ပြည့်တဲ့နေ့မှာမင်းကိုယ့်ကို အဖြေပေးရလိမ့်မယ် ရှောင်ရှ...
