Ang kwentong ito ay pawang kathang-isip po lamang. Lahat ng mga pangalan, istrorya, at lugar ay nagkataon lang. Walang po mangugupya ng story ko pinaghiran ko po to kaya please. Hehehe. I hope you will like my short story.
*****************************************************************************
Andito ako ngayon sa harap ng isang ng isang parlor ice cream sa isang mall. Para akong tangang umiyak dito sa harap ni Vins. Marami din ang taong panay tingin sa amin, ang sasama ng tingin sa akin. Ang sama-sama din ng pakiramdam ko ngayon, sana nga bigla na lang may dumating na alien at kunin ako para di ko na to maranasan pa. Im broken. </3
"Tumigil ka nga, Aya! Para kang bata. Nakakahiya ka!" saway sa akin ni Vins. Para akong bata dito na iyak nang iyak. Hindi pa rin ako tumitigil sa kakaiyak, ang sakit kasi ng mga sinabi niya sa akin.
"Napakaiskandaluso naman ng babaeng iyan, akala mo naman kagandahan. Napapahiya tuloy tong pogi." Pinagtsitsismisan ako nitong nga mga babaeng to, at kanina pa pacute ng pacute kay Vins, mukha naman silang mga tanga. Alam ko hindi ako maganda. Bakit ang mundo ba ngayon ay isang beauty pageant para magpagandan tayong lahat? At tsaka si Vins ang premyo? So si Vins pa talaga ang mapapahiya at hindi ako?
Matinding Flashback..
May usapan kasi kami ngayon ni Vins na magkikta kami sa mall dahil may sasabihin daw siya sa akin na importante. Baka aamin na siya na mahal niya ako o kaya naman magd-date muna kami tapos aamin na siya sa akin. Sa sobrang pananabik kong magkita kami ay napaaga akong pumunta sa mall.
Matagal ko ng gusto si Vins at matagal na rin niyang alam ang tungkol sa nararamdaman ko para sa kanya. Di naman siya nagagalit tungkol doon at tanggap naman niya ata yun. Atsaka magkaibigan naman kaming dalawa. Kaya siguro di niya ako nililigawan kasi hanggang magkaibigan lang kami, pero handa akong maghintay ng bonggang-bongga para sa kanya.
30 minutes akong naghintay sa kanya, ang tagal naman niya. Medyo masakit na nga ang paa ko dito kakahintay sa kanya pero wala pin siya. Sabi nga sa song title ni Brooke Fraser "Love is Waiting" so I will wait for my love. Habang naghihintay ako sa kanya panay ko na lang tingin sa mga taong dumadaan, halos nga pabalik-balik na sila. Nakailang kanta na din ako pero wala pa din siya. Darating pa ba yun? Sa di kalayuan ay sa wakas nakita ko na din siya. Finally he's here! Ang gwapo naman niya. Nakita ko na panay ang tingin niya sa hawak niyang cellphone at parang galit na galit siya dito.
"Ang tag-..." naputol na sabi ko dahil nagsalita siya agad at bigla niyang tinapat sa akin ang cellphone na hawak niya. Nakita ko ang mga conversation namin ni Noreen sa text. Pero bakit nasa kanya ang cellphone ni Noreen? Noreen is one of our friend and one of may trusted friend. Pero ang di ko lang maintindihan eh bat nasa kanya ang cellphone ni Noreen?
"Anong tong mga text mo kay Noreen? Ipaliwanag mo nga to sa akin? Ang assuming mo naman dito sa text!" sigaw niya sa akin. Bigla niyang iniscroll ang phone ni Noreen na parang may hinahap. Kinabahan ako sa mga reakyon niya ngayon ko lang siya nakita nga sobrang galit. "Yan!" sabi niya sabay pinabasa sa akin ang text message ko kay Noreen. Bigla niya iting binasa na sobrang galit. "Ang sweet ni Vins sa akin hinatid niya ako sa bahay kanina, feeling ko talaga gusto niya ko." Napayuko ako sa pagtapos niya yun basahin. Wala akong lakas ng loob na sumagot sa kanya, bigla ata umatras ang dila ko ngayon sa kanya. "At ito pa! 'Kumanta siya kanina at biglang tumingin sa akin! Para siguro sa akin yung kanta niya!' Okay lang Aya? Lahat ba ng mga galaw ko lalagyan mo ng malisya? ?Ginagawa ko lang yun kasi kaibigan kita, hanggang doon lang." Aray! Friends lang daw kami. Actually di lang naman yung text ko, madami pa. :(
"Ehhh.. Papanu yung paghalik mo sa akin nun?" nauutal kung tanong sa kanya. Oo hinalikan niya ako and it was my first kiss kaya masayang masaya ako kasi siya yung first kiss ko.
"Lasing ako nun, di ko alam ang ginaga ko nun. Ni hindi ko nga maalala, kung hindi ba naman ikwento ni Noreen di ko yun malalaman! Tama na nga Aya sa kakaassume mo dahil lahat ng inassume mo mali. Kung hindi mo ititgil na kakaassume mo ikaw lang naman ang masasaktan sa huli. Kaya habang maaga pa itigil mu na yan. Kaibigan lang kiya hanggang dun lang ang kaya kung isuli sa iyo, Aya."
All this time pala nagdadaydream lang ako. Akala ko Tama ang inassume ko? Hindi pala. Ang sakit naman nun masyadong masakit naman ang katutuhanan. Hindi ko na pigilang umiyak sa mga nalalan at narinig ko. Assuming kasi ako. T.T
Back to the Present...
"Di ka pa ba talaga titigil sa kakaiyak mo?" tanong ni Vins sa akin. Pero do pa rin ako tumigil sa kakaiyak. "Kung ayaw mong tumigil aalis na ako." pagtapos niya yung sabihin ay umalis na nga siya ng tuluyan at iniwan ako mag-isa sa tapat ng Ice cream Parlor habang umiiyak.
Hindi ko alam kung ilang oras na akong nakatayo doon sa mall pero di pa rin ako tumitigil sa kakaiyak. Feeling ko ako lang ang tao sa mall, ako lang mag-isa. And no one can help me to ease this pain, that no one can understand me rigth now. Dahil kahit ang pinagkatiwalaan kong kaibigan ay nilalaglag ako. Wala na akong kakampi, wala na akong mapagsasabihan at higit sa lahat wala na akong iiyakan. Kasalanan ko bang mag-assume ako sa kanya, eh hindi naman ako mag-aassume ng walang basehan. Ang masakit nga lang eh mali yung mga basehan ko, basehan lang pala yun ng isang pagkakaibigan. Nafriend zone ako dun uh.
Lumabas ako ng mall na tulala na parang wala sa sarili. Hindi ko pinansin na umuulan ng malakas ang alam ko lang gusto ko maglakad ng maglakad kahit saan man ako dahin ng mga paa ko. I can't stop crying, di pa ako nauunusan ng luha ngayon. Pero naramdaman ko na parang di na ako nauulan sa ngayon tumigil na ba ang ulam? Pero rinig na rinig ko pa rin ang buhos ng ulam. Tumingin ako sa tabi ko at nagulat ako dahil nakita ko si Noreen na pinasukob ako sa payung niya.
"I'm sorry. Im here for you don't worry." wala akong pasabing niyakap ko siya at tuluyang humagulhol sa kanya. No matter what happend friend kopa din man siya kaya handa akong patawarin siya.
Mali naman siguro na magalit ako kay Vins dahil sa mga sinabi niya sa akin. Naiintidihan ko siya as a friend concern lang talaga sa akin dahil ayaw lang talaga niya akong msaktan ng sobra. Sabi nga sa bible verse sa Jonh 8:32 "Then you will know the truth, and the truth will set you free." And he love me so much.. as a good friend.:)
Wag na kasi tayong assuming :)
By: JudeMorning
