I'm falling in love with you

2.2

Nienawidzę roboty papierowej, do tego  nie ma Kevina i muszę robić wszystko  sama. Ani razu się jeszcze nie spóźnił i naprawdę widać, że zależy mu na pracy tutaj. Martwie się trochę o niego, a jak mu się coś stało? Oprócz tego jestem cholernie zmęczona.

Drzwi się gwałtownie otworzyły. Wpadł zdyszany do mojego gabinetu i oparł się o ścianę ciężko oddychając. Wyglądał jakby przebiegł maraton. Zerknełam na zegarek.

- 20 minut i 30 sekund spóźnienia - odparłam powracając wzrokiem do papierów.

-  Przepraszam - wydyszał - Samochód w kole... - przybił sobie piątkę w czoło - To znaczy koło w samochodzie mi się przebiło. Nie mam pojęcia jak to się stało, bo już koło domu była przebita...

- Daruję ci, ale siadaj i bierz się do roboty - pokazałam długopisem na fotel.

Od razu wykonał polecenie. Po godzinie pracy zaczął dzwonić mój telefon. Zmarszczyłam brwi widząc imię na wyświetlaczu. Może dzwoni w sprawie urodzin małego?

- Marnie? - spytałam po krótkiej ciszy.

- Ciociu Lauro, to ja - szepnął.

- Matteo? - zmarszczyłam brwi i wstałam oddalając się na bok - Coś się stało? Mama wie, że dzwonisz z jej telefonu? - spytałam.

- Nie wie, wzięłam jej jak nie patrzyła - zachichotał - Przyjedziesz dziś... Bo nikogo nie będzie - odparł smutny.

- Jak to nie będzie - powiedziałam zaskoczona - Miał być wujek Alan, wujek Theo...

- Jednak ich nie będzie, tak samo nie będzie wujka Jamesa. Mają wszyscy dużo pracy - mówił jakby miał się rozpłakać, a na jego imię skręciło mnie w żołądku - Ty też masz dużo pracy? - serce mi pękło jak usłyszałam jego głos.

Matteo ma dziś urodziny, które wyprawia. Ja miałam przyjechać jutro, wiadomo dlaczego. Pierwszy powód zaczyna się na J, a drugi to praca.

- Zaraz przyjadę skarbie - powiedziałam, a on krzyknął po cichu szczęśliwy.

Spojrzałam wymownie na szatyna, a on pokazał rękę, że mam iść. Posłałam mu buziaka w powietrzu.

- Kevin wpłaciłeś już pieniądze na konto "Smith"? - zatrzymałam się przy drzwiach przypominając sobie.

- No właśnie... Za każdym razem pieniądze zostają zwracane i blokowane. Próbowałem z wielu kont i urządzeń, ale nadal to samo.

Kiwnełam głową i poszłam do samochodu. To miała być ostatnia rata, za pierwszej razem jak robiłam mu przelew też to było, ale później zrobiłam z innego konta. Nie zorientował się, bo dostaje masę przelewów. Tylko jak się domyślił?

~'~'~'~

Wjechałam na posesje, a przed domem była Marnie, która od razu mnie zobaczyła.

- Laura! -przytuliła mnie mocno - Co ty tu robisz? Myślałam, że będziesz jutro.

- Już nie mogłam się doczekać, żeby zobaczyć wasze mieszkanie - uśmiechnęłam się - A tak naprawdę to Matteo dzwonił i mówił, że nikogo nie będzie, więc o to jestem ja.

Marnie i Jeremy przeprowadzili się niedawno do Nowego Jorku. Jeremy dostał lepszą propozycję pracy.

Szliśmy w stronę ogrodu, jest bardzo gorąco jak na końcówkę sierpnia. Nagle się zatrzymała i stanęła na przeciwko mnie.

- Słuchaj, bo jest Alan, Theo...

- Co? - przerwałam jej.

Matteo okłamał mnie, tylko dlaczego. Nie rozumiem, przecież przyjechałabym do niego.
Chciałam się spytać, czy James też jest, ale bałam się odpowiedzi.