hayatımda ilk defa yarına ümitle bakıyorum, içimden bir ses durmadan, "bir gün her şey düzelecek" diyor. evet, bir gün her şey düzelecek, buna inanıyorum artık. bu dev çaresizlikler, bu kahırlı özlemeler bir gün yerlerini mutlu bir beraberliğe bırakacaklar. günün her saatinde senden uzakta olmanın acısını bir kurşun yarası gibi hissetmeyeceğim yüreğimde. bir gün yalnız senin yanında, senin yakınında olmanın sevinci yetecek bana. o zaman hiç ayrılmayacağım senden. uzun uzun seni seyredip binlerce, on binlerce defa seni yarattığı için Allah'a şükredeceğim. her sabah saçlarının arasından doğacak güneş. gece, ay ışığının en güzeli gözlerinde parlayacak. yılların yorgunluğunu ellerinin bir temasıyla unutacağım. yaşanmış, yaşanacak zamanların en değerlisi seninle başlayacak ve sende sürecek. ayrılıkların şimdi içimde bir yangın gibi alevleri her dakika biraz daha büyüyor, biraz daha genişliyor. tutuşmayan yerim kalmadı. baştan başa bir kor yığını halindeyim. bir günün yirmi dört saatinde seni özlemek, seni beklemek böylesine yanmaktan başka neye benzeyebilirdi?
