An Angel changed our life

🌝♥️  වචන 1500ක කෙටි කතාවක් මේක.🙂

මම යුන් මෙලී. මට දැන් වයස අවුරුදු 22යි. මං යුනිවර්සිටි එකේ ෆස්ට් ඉයර් ඉගෙන ගන්නවා. මගේ අවාසනාවකට මගෙ අම්ම නැති උනෙ මම පුංචි කාලෙදිමයි. එතැන ඉදල මගෙ මුලු ජීවිතයම අපායක් වෙන්න පටන් ගත්තා. කුඩම්මා මුලදි මට සැලකුවත් මල්ලි ඉපදුනාට පස්සෙ ඒ සැලකිලි නැති උනා. අම්මෙක්ගෙ ආදරේ මං හැම මොහොතකම හෙව්වා. හැබැයි මල්ලි මට ගොඩක් ආදරෙයි. එයා මට එයාගෙම සහොදරියකට වගේ සැලකුවා. මල්ලි මට වඩා අවුරුදු 5ක් බාලයි. අම්ම නැතත් සහෝදරයෙක්ගෙ ආදරය ලැබුණ.

අපි මෙච්චර කාලයක් ජීවත් උනේ තාත්තා කරගෙන පොඩි බිස්නස් එකෙන්. ඒකෙන් අපි සැහෙන විදිහට හොදට ජීවත් උනත් නොහිතපු මොහොතක හදිස්සියේම උන අනතුරක් නිසා තාත්ත එකතැන් උනා. ඒත් එක්කම බිස්නස් එකත් වැටුන නිසා අපිට හුගක් අමාරු කාලයකට මුහුන දෙන්න උනා. මටත් කියල ඒව ගැන වැඩි දැනුමක් තිබ්බෙ නැ. මල්ලිත් පොඩි. බිස්නස් එක අන්තෙටම වැටිල තිබුනා.

ඒත් පෙර පිනකට කුඩම්මගෙ යාලුවෙක් බිස්නස් එක ගොඩ ගන්න උදව් කලා. බිස්නස් එක තිබුනටත් වඩා හොද තැනකට ආව. නොහිතපු විදියට ඒ යාලුකම නෑකමකට පෙරල ගන්න කුඩම්මට ඕන උනා. ඒ මාව එයාගෙ යාලුවගෙ එකම පුතාට බන්දල දීල.

මුලදි මං මේකට අකැමැති උනත් පස්සෙ මං හිත හදා ගත්තෙ මගෙ පව්ල වෙනුවෙන්. මං බදින දවස වෙනකම් ඒ කෙනාගෙ මූනවත් දැකල තිබුන්නැ. ඒත් එක්කම යුනි යන එකත් නැවතුනේ මගේ හීන වලට පාර වහල දාල. ජීවිතේ එන්න එන්නම අපායක් වෙලා. ඒත් දැන් මට ඒව ගානක් නෑ.

එයාගෙ නම කිම් තේහ්‍යොන්ග්. වයස 28යි. අවුරුදු 6ක් මට වඩා වැඩිමහල්. ඒ මූනෙ හිනාවක් නැති තරම්. දැක්කාම කතා කරන්නවත් බය හිතෙන රලු පෙනුමක් එයාට තිබුනෙ. අපේ බැදීම කොලේකට විතරක් සීමා උන එකක්. හැගීමක් නැති බැදීමක්. හැමෝම වගේ මමත් ආස වුනා ආදරවන්තියක් වෙන්න. ආදරයක් කියන දෙයක් එතැන තිබ්බෙ නැ. විවාහ වෙලා එකම වහලක් යට හිටියත් වචනයක් කතා කලේ උවමනාවකට විතරයි.

එයා හැමදාම වගේ ගෙදර ආවෙ ගොඩක් රෑ වෙලා. නිවාඩු දවසක් උනත් වැඩි පුර හිටියෙ එලියෙ. අපි කවදාවත් එකට ඇවිදින්න ගියේ නෑ. එලියට ගිහින් කැම ගත්තෙ නැ. එයා මාව ආදරෙන් ලගට අරන් තුරුලු කරන් නැ. මට ඒ හැමදෙයක්ම ඕනි උනත් ඒව නොලැබෙන්න මගෙ දෛවයේ ලියැවිලා ඇති.