Ο πόλεμος του εσωτερικού ψυχισμόυ

Περιπολία

Η βασίλισσα με τους ύποπτες κάνει περίπολια στους δρόμους για να δει αν υπάρχει κάποιο πτώμα χυμενο κάτω... Με έκπληξη δε βλέπει τίποτα ενώ κάποιος από τους στρατιώτες κάνει την αρχή και σταματάει για να κοιτάξει την βασίλισσα και να την ρωτήσει... Βασίλισσα μου δεν βρήκαμε τίποτα μήπως πιστεύεις πως χάνουμε το χρόνο μας? Σταματάει η βασίλισσα... Κοιτάει τον ύποπτη... Και έκανε σήμα στους άλλους να συνεχίσουν... Όταν έφυγαν η βασίλισσα ρώτησε τον ύποπτη... Θέλεις να συνεχίσεις? Εκείνος γεμάτο απορία και με έκπληξη απαντάει ναι αλλά... Πριν προλάβει να τελειώσει παίρνει το μικρό μαχαιράκι του κόβει τις φλέβες και με το πιστόλι του ρίχνει μια στο κεφάλι... Δεν χωράνε αμφιβολίες σε αυτό που κάνουμε είπε... Καθώς έπεφτε το πτώμα η βασίλισσα δε πρόσεξε ότι δε φορούσε γάντια και έτσι έκανε τα πάντα για να καλύψει τις αποδείξεις ότι το σκότωσε εκείνη και εκμεταλυετηκε λίγο το γεγονός ότι ήταν βασίλισσα έτσι σιγουρευτικε ότι κάνεις δεν θα την κατηγορήσει για φόνο... Καθώς γύρισε στο βασίλειο διέταξε δύο από τους ύποπτες να πάνε να ξανά κάνουν την διαδρομή για τυχόν κάτι που να ξέχασαν απορημένοι και κάπως κουρασμένοι από την διαδρομή πήγαν... Στην αρχή δεν παρατήρησαν τίποτα μόνο κάτι δέντρα το σφύριγμα των φύλων κάτι μικρά λαγουδάκια και μικρούς κάστορες από εδώ κάτι μικρά βατράχια μέσα σε μια μικρή λίμνουλα από εκεί τίποτα το ιδιαίτερο... Καθώς περπατούσαν πάνω στα άλογα ο ένας παρατηρεί μια μικρή περιοχή με αίμα στο έδαφος... Καθώς κοιτάει προς τα πάνω παρατηρεί ότι πέφτουν σταγόνες αίματος και τότε βλέπει ένα κρεμασμένο ύποπτη δικό τους με καρφωμένες τις φλέβες που το αίμα να τρέχει ακόμα καθώς ήταν πρόσφατη η πληγή και με μια τρύπα στο κεφάλι που μπορούσε να δει μέσα από αυτό... Καθώς το είδε εγνεψε και στον άλλο να το δει και πήραν κάτι σαν σακούλα για να βάλουν το πτώμα αφού πρώτα το κατεβάσουν και το λύσουν από το σκοινί που ήταν δεμένος... Γαμωτο την πουτάνα μου γαμω δηλαδή αναφώνησε ο ένας καθώς συμπλήρωσε πάντα πτώματα έχουμε και πάντα σε ένα πόλεμο πεθαίνουμε για ένα πόλεμο ζούμε και πότε δεν θα βιώσουμε την αγάπη και την χαρά... Ενώ τα ακούει αυτά ο άλλος ύποπτης απλά έμεινε σιωπηλός γτ ήταν πιστός με κλειστά μάτια στο σκοπό και στις αξίες της βασίλισσας των αναμνήσεων... Καθώς το έβαλαν πάνω στο άλογο το έδεσαν και πήγαν για το βασίλειο... Ήρθαμε και σας φέραμε αυτό που βρήκαμε είπε ο ένας καθώς ξετυλίγε ο άλλος την σακούλα... Εντρομοι όλοι όσοι είδαν το πτώμα φώναξαν αμέσως την βασίλισσα μονάχα για κοιτάξει το πτώμα και με ψυχρό ύφος να τους πει κάψτε το... Εκείνοι μη έχοντας επιλογή καθώς ότι έλεγε η βασίλισσα ήταν νόμος ετοίμασαν γύρω γύρω το μέρος, έβαλαν από πάνω το πτώμα, το έλουσαν με βενζίνη, άναψαν ένα σπίρτο, και το πέταξαν... Δεν πείρε πολύ ώρα να πιάσει φωτιά και το πτώμα από τις φωτιές είχε σκιστεί κάποιο μέρος του σώματος του Όλοι όσοι ήταν γύρω γελούσαν και χλεβαζαν το πτώμα γτ ήξεραν πως η βασίλισσα είχε δίκαιο και πως για κάποιο λόγο πέθανε ο ύποπτης... Ο ένας από τους δύο ύποπτες έκλαιγε καθώς έβλεπε να καίγεται μπροστά του το πτώμα και ο άλλος δεν χαμογελούσε καν όχι ότι έκλαιγε απλά δεν χαμογελούσε...