İlk olarak, ben Serra Güngör. Bursa civarında yaşıyorum. Bundan yaklaşık 6 yıl öncesine kadar hiç özel bir uğraşım olmadı, her şeyden azar azar sevip yapanlardandım. Bir gün can sıkıntısıyla dolaşırken bir şey keşfettim, bir çeşit çizgi dizi, Anime! Çok hızlı bir şekilde aklımı, merağımı ele geçirmişti anime, konuşulan dil olan japoncadan hiç yabancılık çekmiyor, çizimlerine sanki yıllardır çizimle uğraşıyormuşum gibi hayranlıkla bakıyordum. Anime izleyenler bilir, illaki sevdiğiniz bir karakteri çizmeye çalışmışsınızdır, bu bir kere de olabilir daha fazla da olabilir, benim bu daha fazlaydı. Çizmesi zevkliydi ve aldığım övgü de iyi hissettiriyordu, zamanla daha fazla, daha fazla çizeyim derken bir fark ettim ki çoktan lgs zamanı gelmiş ve ben güzel sanatlar istiyor olmuşum. Tabi o zamanlar çok ta büyük bir sebeple değil, sadece çizmek zevkli ve insanların karakter hikayelerimi okuduktan sonraki tepkilerini seviyordum. Elbette ailemin karşı çıkmasıyla güzel sanatların sınavına bile giremedim. Üzgündüm ve çizmeye devam etmek istiyordum, öğrendim ki bir resim kursu varmış ve ücretsizmiş, çizimi ciddiye almayan ailemin bunu kabul edebileceğini düşündüm ve haklıydım da. Kursa başladım ve o zamanlar sessiz, içine kapanık ve kendisini ifade edemeyen ben o coşkulu ortamı cidden sevdi. Öğretmenimiz çok ilgili ve sevgi doluydu, diğer öğretmenlerimin aksine teşekkür eder ve özür dilerdi ve bu benim cidden ilgimi çekmişti. yapamayınca kızmaz, yolu gösterip sabırla doğruya ilerlememizi beklerdi. Özel hayatımızdaki sorunlarımıza yardım eder ve kendi hikayelerini bize anlatırdı. Bir öğretmenden öte bir anne, bir abla gibiydi ve farkına bile varmadan onun insanlığına ve doğru yanlış algısına hayran kalmıştım, aslında bir çeşit idoldü benim için. Düşündüm ki hem onunla hem de kurstaki samimi dostlarımla daha rahat, çekinmeden konuşmak istiyorum. İşe koyuldum, onların da yardımını aldım ve sonunda sessiz Serradan asla susmayan Serraya dönüştüm. Ailem de bendeki bu gelişimi, mutluluğu fark etti. Elbette kurstan kazandığım tek şey bu değildi, şimdi en önemlilerinden birine geliyorum. Çizime özel bir yeteneğim varmış ve bunu duymak hedefime daha sağlam sarılmama sebep olmuştu. Eğer bir yeteneğim varsa bunu insanlığın ve elbette kendimin, çevremin yararına kullanmalıydım. Şu anki kesin hedefim çizgifilm ve çizgi roman yapmak. bundan yaklaşık 2 yıl önce ailem ciddiyetimi ve başarımı gördü ve en büyük destekçilerimden biri oldular. Artık daha mutluyum.
Ayrıca hedefim için kayda değer bir seviyede hikaye de yazmalıyım bu yüzden bu platforma başladım.
İşte, bu genç kızın hikayesi bu kadar. Bunu okuyan okumayan herkes e mutlu günler diliyorum. Şimdilik, sağlıcakla kalın.
-Serra
