Başladığınız tarih.. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın
***
İhanet affı olmayan bir şeydi. Öyle olması gereken ama çoğu zaman aşka yenik düşen bir şeydi. Bir şey, bir duygu, bir his belki de bir kişi...
Bir kişiydi bu his. İki kişinin arasına giren bir kişi. Anneme yıllarca kızdığım, ona bağırdığım defalarca ağlamasına sebep olduğum şeydi bu. "İhanete nasıl göz yumabilirsin anne?!" Diye bağırıp çağırdığım zamanlar birer birer doluştu aklıma.
İhanet duygusu çok güçlüydü. Benliğiniz kendinize ihanet etmeye başlıyordu. Ondan neyim eksik? Onda olup bende olmayan ne var? Diye sorgulamaya başlıyordunuz. Kendinizden nefret ediyordunuz.
İçeriden gelen su sesleri gözlerimden akan yaşların sesi olabilir miydi? Yatağın üzerine oturmuş elimde mesaj kutusu açık telefona bakıyordum. "C" yazıyordu ekranda kocaman. Bu harfin ağırlığı altında, bir harfin ağırlığı altında ilk kez bu kadar ezilmiştim. Ekranda sürekli yinelenen mesajlara baktım...
-Neden cevap vermiyorsun Ji?
-Karın mı yanında? Hadi ama Ji hazırlandım ve gelmeni bekliyorum:)
-Aşkım orada mısın?
Gözümden ekrana düşen gözyaşlarımın ıslaklığına bakarak burukça gülümsedim. Aldatılmak, aldanmak... Ona çok güvenecek kadar aldanmıştım ona.
Telefonu yatağa bırakıp doğruldum. Güçlükle odadan çıkıp alamadığım oksijen için kendimi bir an önce bir yerlere atmak istiyordum. İçim içime sığmıyordu. Hayır.. O artık kalbime sığmıyordu. Ben, bizi sığdıramıyordum kalbime..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölümü yeniden attım. Bu kurguya yeniden başlıyorum:) Seviyorum siziiii
