-----
"I'm Ren, 5 years ago i made the biggest and the most hardest decision in my life. I left my girlfriend. we were both 20years old when i left. both of us were in college. i was studying Engineering and she was in interior designing. i was torn between family and love."
"i was diagnosed with adrenal cancer, and unfortunately it's the malignant one.the cancerous type. when my family found out that i have this kind of sickness. i was brought immedietly to america. they removed my adrenal gland so that the cancer wont spread in my entire body.And everything went well, in no time i was confirmed cancer free. i went to america without telling her. masyadong mabilis ang mga pangyayari. nung nalaman ni mama na may cancer ako, nagpa book agad siya ng byahe papuntang america. kaya within two days naka labas na kami ng bansa. ang tanging sinabihan ko lang na aalis ako ay yung bestfriend ko, si Ian. alam kong may magagalit sa akin pag uwi ko sa pinas.and it is her. maiintindihan ko naman eh. if she slap me i wont react nor hate her. i deserved those."
"halos dalawang linggo rin kami sa america, i told my mom and dad that i want to go home already. i missed her so much. i cant sleep, i cant eat, i need her. siya ang nagpapalakas ng loob ko, kasi ang nasa isip ko, para rin ito sa amin. pag nawala na yung cancer ko magiging maayos na ang lahat. my dad promised me that we will go back, hihintayin nalang namin yung iba pang resulta ng ginawang test sa akin. he promise to go back in 5days. but i think my dad had planned something else for me. that 5 days became 5 struggling weeks, became 5 unbearable months, and suddenly it became 5 painful years."
" 'UUWI AKO!' yun ang nasa isip ko. lumaban ako. i did everything for God sake! my parents change everything in just one snap.they hide my passport.pinutol niya yung communication ko sa mga kaibigan ko, pati sa iba kong kamag anak. pinag aral ako sa France for 2 years. ako mag isa. and that was HELL! halos mabaliw ka na sa kaiisip kung kamusta na siya? mabuti pa ba yung kalagayan niya? hindi madali, walang madali, lahat mahirap, lahat masakit. nakakainis, nakakapagod,nakakasakal. lahat ginawa ko.tumakas, nagkulong, hindi nag aral, muntik magpakamatay, pero wala eh. talagang ganoon ka tigas yung mga magulang ko. pero lumalaban parin ako."
"my dad knew about my relationship, and also my mom. hindi sila boto sa babaeng mahal ko. siguro dahil hindi sila maka paniwala na yung babaeng naging girlfriend ko eh anak ng isang magsasaka sa bukid na pag aari ng magulang ko at ng isang labandera, at umaasa lamang sa scholarship na ibinibigay ng kompanya namin.Pero gago na kung gago mahal ko yung babae na iyon eh. mabait, mapagmahal,maalaga sa pamilya,matalino,maganda,palaban, yung tipong bahala na walang baon basta hindi lang mahirapan yung tatay niya sa bukid. yung klaseng babae na nagpatibok ng puso ko."
"my dad gave me options, mawawalan ng trabaho ang tatay niya, at mawawalan siya ng scholarship, o mag aaral ako sa isang bansang malayo sa kanya. i have to choose. and you know what i picked.masakit isipin na wala kang maggawa para ipaglaban yung babaeng mahal mo."
"my dad told me. 'graduate and work for our company, after that you're free.' that phrase changed me. Short but sharp. kilala ko yung tatay ko at yung mga oras na iyon alam kong seryoso siya.tatapusin ko 'to agad. at babalikan ko siya.
"I graduated and worked for our company, tinupad ko ang sinabi ni papa, now its time for him to put his words in action what he had told me 5years ago. i've waited long enough. and i can wait no more."
"i booked my flight to manila. And after the long agony. i finally reached my destination. i was in track for 5 long years and i finally reached it... everything has changed, everything looks modern now. I am now 25 years old. the car fetch me and we went straight in our house. our house is now different. binaba ko yung mga gamit ko, i changed my clothes and seat for a moment. paano ko ba ito sisimulan? saan ko siya hahanapin? and then i remember someone.IAN saan na kaya siya?? i grab the car keys and went at their house. ito pa ba kaya yung bahay nila?? hindi nga ako nagkamali ito parin yung bahay nila. i knocked at the door. may bumukas naman.a little girl opened the door."
'daddy!daddy!' she called
'Macy what happened? baki-------'
a guy appeared behind the girl, IAN.
'Ren? ikaw ba 'yan??'
bago pa ako nakapagsalita bigla niya na akong niyakap.
'tol! ba't ngayon ka lang? ang tagal mong nawala ah! grabe pare!
i hugged him back.
'long story. teka, anak mo na ba ito?'
'ah oo, si macy panganay, yung isa nasa taas pinapatulog ni misis.halika pasok ka.'
pumasok ako sa bahay nila. ang tagal na ng bahay na ito. mukhang ipinamana kay Ian.
habang nag uusap kami, may bumaba na babae mula sa taas ng hagdan, mukhang pamilyar sa akin
yung mukha niya. hindi nga ako nagkakamali. siya nga. Carla
halos matulala siya nang makita niya ako.
'R-Ren? oh my god! ang tagal mong hindi nag pakita sa amin.'
Carla is my cousin. sila pala ang nagkatuluyan ni Ian. it feels like missed half of my life. saan ba ako nanggaling??
i stayed their for almost 2hours. nag usap kami. and finally lumabas sa bibig ko ang matagal ko nang gustong itanong..
'saan na siya?' tanong ko bigla...
'si... gelay?'
tumango ako. may binigay siya sa akin na adress.
'ngayon ko lang na realize. I'm late. very late...'
------------
' Ren alam niya namang lumalaban ka eh. at lumaban rin siya.' sani ni Ian.
'akala ko ako lang, siya rin pala.' dugtong ko.
'Ren, Mahal ka ni Angela hindi siya naggalit sayo.hangang sa huling hininga niya ikaw ang iniisip niya. nung araw na lumipad kayo papuntang ibang bansa, pumunta siya sa airport para habulin ka, para magpa alam sa iyo. yun rin yung araw na nalaman niyang may leukemia siya. naghanap siya ng paraan para makita ka, o kahit maka usap ka, pero asyado na siyang mahina para ipagpatuloy pa, pero hindi parin siya nawalan ng pag asa.'
tumulo ang mga luha ko. we were both fighting for each other.
Angela was diagnosed with stage 3 leukemia. she died 3years ago two days after our graduation.
i fought for angela and he fought for me. siguro hindi niya lang talaga kinaya. i thought everything happened to me are worst already, may mas malala pa pala. Ang sakit pala, sobrang sakit.
mahal ko si Angela, mahal na mahal, lahat ng bagay na ginawa ko for the past 5 years ginawa ko iyon para sa kanya. sana lumaban pa ako, sana sinagad ko na. siguro nakapiling ko pa siya. but one thing gelay taught me... she taught me to strive hard for what you want. and fight until you can. lumaban ka kahit mahirap. at kung nasaan man siya ngayon alam kong masaya na siya.
my story is to tell everyone, that there is no reason for you not to fight.oo, minsan may mga nagagawa kang maling mga desisyon, pero lahat naman tayo nagkakamali diba. tao rin tayo. pero hindi ibig sabihin noon. susuko ka na. Angela fought for Ren despite of her sickness and Ren fought for Angela despite of the hindrances his parents had given him. kahit hindi man ganoon ka happy ang ending nilang dalawa.siguro sapat na yung alam nating hangang sa kahuli hulihan PINAGLABAN NILA ANG BAWAT ISA.
