Playlist XXXTENTACİON - Save Me Lil Happy Lil Sad - Lil Numb Jungkook - 2U Billie Eilish - Hostage Alec Benjamin - Let Me Down Slowly Monty Datta - Cant Love Myself
"İnsan sevdiğini kaybetmektense ölmeyi yeğlermiş; seni, senin için intihar edebilecek kadar çok seviyorum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Savaşların, ölümlerin ve acıların insanın yüreğine her gün farklı bir imza attığı kimisine göre hakikat, kimisine göre adaletsiz olan dünya artık bir çok anlamını yitirmişti, boş koridorda hafifçe yürüyen kadın için. Kendisine tezat olacak şekilde attığı yumuşacık adımlar öyle ıssız ve sessizdi ki, yankı bile yapmıyordu koridorda. Birkaç dakikalık kısa yürüyüşün ardından odasına geldiğinde kapıyı gıcırtı eşliğinde araladı ve odasına girdi. Derin bir nefes aldı ayağındaki çizmeyi çıkartıp kendisini hiç rahat olamayan yatağına bıraktı. Zihnini uzun süredir meşgul eden rahatsız edici düşüncelerin onu rahat bırakması adına aklını boşaltmaya çalıştı. Ancak hiç etkili olmadı, zaten zihnindeki en ufak boşluğu bile sevgili yüzbaşı'sının çehresi doldururken bu istediği şey imkansızdı. Ellerini kafasının altında, ensesinde birleştirmiş tahtadan yapılan tavana bakıyordu.
Karanlıktan korkardı genç kadın ama daha çok korktuğu tek şey; sevdiği adamın, tüm ışıkları söndürüp onu karanlıkta bırakıp gitmesiydi.
Sesli bir nefes verdi ve gözlerinin dolmasını engellemek adına kapattı uzun süre. Ağlamak istemiyordu, zaten kendini berbat hissediyordu. Sanki; asla dibi olmayan, bir ışık hüzmesi bile olmayan insanların kalbinden bile daha karanlık bir uçurumdan aşağı itilmiş, ne kadar düşerse düşsün asla yere ulaşamayacak kadar boş hissediyordu. Farkında olmadan yastığın temiz kumaşını sıktı. Kendinde devam edecek gücü bulamıyordu. Sanki tüm desteği bir anda gitmişti. Sanki onu tutan kollar saniyeler içinde kopmuştu, beynini oluk oluk kan kaplamış kalbinden acı çığlıklar yayılıyordu. 'Beni kurtar!' diye bağırmak istiyordu ama daha aldığı nefesi bile zor veriyordu.
Genç kadın kendi kendine, kendisinin iç dünyasına acı veren bir yolculuğa çıktığında tıklatılan kapısını fark etmemişti bile. Kendi zihni öyle yüksek sesli yardım çığlıkları atıyordu ki. Öyle bir bağırıyordu ki zihni; genç kadın kendisinin ağlamaklı sesini bile duyamıyordu. Kapıdaki adam içeriden bir komut alamadığında kapıyı tekrar tıklattı ama aldığı yanıt yine derin bir sessizlik olduğunda kapıyı aralayıp bedenini çok geniş olmayan odaya attı. Boğuk mavi gözleri yatakta öylece ölümün eşiğinde gibi yatan kadını gördüğünde adımlarını önce üzerinde birkaç belge hariç hiçbir şey olmayan masaya ilerletti. Elindeki, içinde bir haşlanmış patates ve bir dilim ekmek olan tepsiyi masaya bıraktı. Bakışları yeniden kadını bulduğunda, hâlâ kendisini farkedip, etmediğinden şüpheliydi. Hafifçe boğazını temizledi genç kadının kendisini fark etmesi adına. Ancak yine herhangi bir tepki alamadığında bu sefer kendisi yatağa yöneldi. Kadın gözleri kapalı, yastığın kumşını sıkarak yatıyordu.
