The Rich Man meets The Hooker

Part 2

Part 2

BRENT'S POV

I was sitting on the couch when Cedric (my younger brother) suddenly came.

"Hey bro , may lakad ka ba bukas ng gabi ?" Cedric said.

"Wala naman , bakit?" nagtataka kong tanong.

"Yayayain sana kita. I just found a small club along Gomez street , punta tayo." He said excitedly.

"Ano naman ang gagawin natin sa isang small club ? For sure a lot of girls in there are cheap and maybe they stinks too." seryoso kong sabi.

"Kuya naman , you too rude. People in there are human like us , and they were just working for their every day lives. Pasalamat nga tayo kasi hindi natin naranasan yung buhay na mayroon sila." Dahilan pa ng kapatid kong napakabait.

I don’t know who Cedric inherited from, he was very kind and he tended to defend other people that's why sometimes I feel irritated to him.

"Cedric I was just telling the truth , infact you don't know what kind of club is that. Mamaya may mga nagdadrugs pa diyan or maybe some killers." wika ko pa at alam kong hindi sang ayon roon si Cedric.

"Kuya if you don't want to go you can tell me hindi yung mamaliitin mo pa yung ibang tao." Cedric answered.

"Okay fine , ayokong pumunta at hindi ka rin pupunta." I commanded.
Cedric didn't answer and just left. Hinayaan ko nalang siya dahil alam kong susunod naman siya sinabi ko.

Hindi sa nangmamaliit o nanghuhusga ako ng kapwa pero iyon kasi ang nakikita ko kaya ko yun nasasabi.

I was only 9 then but I was robbed, then when I was 12 I was almost kidnapped just because of people who wanted money. They don't think about the trauma of a person because of what they do, the only thing that matters to them is that they make money. Maybe it's because of the lack of money but that's not enough reason for you to hurt other people.

Tama rin naman siguro si Cedric , nasasabi ko ito kase hindi ko naranasan yung nararanasan nilang buhay. Pero kahit anong isip ang gawin ko hindi parin katanggap tanggap ang paggawa ng masama para makaraos sa buhay.

Natigil ako sa pag iisip ng bilang dumating si Mommy.

"Anak , mabuti at nandito ka." Mom said.

"Why Mom ? May problema ba sa office ?" tanong ko.

"No everything is fine. I just want you know that Evangiline is coming back soon." nakangiting wika ni Mommy.

"So what's the big deal ?" I asked again.

"Brent we told you already na napagkasunduan na namin ng Daddy mo ang magiging relasyon niyo ni Evangiline. In fact Evangiline likes you already." Mom explained.

"But Mom I told you a thousand times that I don't like Evangiline at kahit kailan hindi ko siya magugustuhan. She's like a sister for me." reklamo ko.

"Brent just try it , natututunan naman ang pagmamahal. Evangiline is an amazing woman now at napaka imposible kung hindi mo siya magugustuhan." Mom exclaimed.

Hindi na lamang ako sumagot at hinayaan ko na lamang siya. Kahit ano namang gawin nila I will never marry Evangiline , she's my friend since I was a kid and I didn't imagine marrying her.
They command a lot at lahat ng yun sinusunod ko but to let them decide who I will marry that would never happen.

I feel so irritated kaya naisipan kong lumabas na lang muna at magpahangin.

*****

SAVANNAH'S POV

"Maraming customers ngayon sa loob , siguradong malaki na naman ang kikitain mo." nakangiting wika ni Dasya at hinampas pa ang pw*t ko.

"Magdilang anghel ka sana Dasya." nakangiting wiko ko.

"Sana lang may kumuha sayo ng solo para may matira namang customer sa amin. Lahat nalang kasi ikaw ang gusto eh" rekalmo naman niya.

"Akala ko naman masaya ka para sakin , napakabait mo talagang kaibigan. Hayaan mo pipili ako ng pinakamayaman sa kanila at doon ako magpapa table ng matagal para sulit na yung isang gabing kita sa isang tao lang , tapos sa inyo na yung iba." sabi ko at ngumiti.

"Ganyan dapat share your blessings" sabi naman ni Dasya at ngumiti.

Nahinto kami sa pag uusap ng bigla akong tawagin ni Madam Clara.

"Savannah halika dalian mo" sigaw nito.

"Bakit po Madam ?" tanong ko ng makalapit ako.

"Lumabas kana at magsayaw , may tatlong bagong dating at mukhang mayayaman kaya bilisan mo na." utos nito.

Kaagad naman akong sumunod at nagpunta sa stage upang magsayaw. Napangiti na lamang ako ng makita kong medyo bagets pa ang mga bagong customer.
Mas madali kasing biktimahin ang mga bata at medyo may edad kaya yun ang mga gusto. Madali silang bolahin at lasingin.

Ginalingan ko ang pagsayaw hindi naman nagtagal ay nilapitan na ako ng waitress at pinababa ng stage.
Nakangiti pa akong nakatingin sa tatlo habang naglalakad nagulat na lamang ako ng lagpasan namin sila.

"Teka hindi sila ang tumawag sakin?" nagtatakang tanong.

"Hindi sila." tipid na sagot ng waitress at diretso lamang sa paglalakad.
Nalungkot ako dahil mukhang mamalasin ako sa customer ngayong gabi , ngunit unti unting nagbago ang mood ko ng makita kong sa VIP room kami patungo.

"Sige pumasok kana lang" wika ng waitress ng makarating kami sa Room 1 na pinakamahal sa lahat ng aming VIP room.
Kaagad akong pumasok at binati ang customer na naroon ngunit laking gulat ko nang makitang si Casper pala ang nasa kwarto.

"Hi , happy to see me again ?" Nakangiting tanong nito.

"Oo naman" sagot ko. "Hindi ko akalain na pupunta ka ulit ngayon" dagdag ko pa.

"I just need someone to talk to kaya naisip kong magpunta nalang rito." Sabi niya.

"Alam mo mayaman ka pero mukha ka laging problemado , lagi mong kailangan ng someone to talk to." biro ko pa.

"Hindi naman , maybe gusto lang din kita makita kaya gusto kong magpunta rito." sabi pa ni Casper.

"Bago yan ah" wika ko.
Sa loob ng isang gabing nakausap ko si Casper ay naging magaan ang loob ko sakanya dahil mabait ito at palabiro. Halos para na rin kaming matagal ng magkakilala kung mag usap.

"Maupo kana puro kana naman kalokohan" wika niya at ngumiti.
Umorder siya ng wine at nagsimula kaming uminom habang nag uusap.

Labis labis ang tuwa ko ng gabing iyon dahil malaki na naman ang perang naibigay ko kay Inay at Itay.
Yun lang naman ang gusto ko ang maibigay ang gusto nila upang maramdaman kong anak nila ako , dahil sa tuwing kulang ang perang maibigay ko halos ipagtabuyan nila ako para lang kumita pa ulit ng pera. Nakakalungkot man pero iyon ang katotohanan na hindi ko magawang takasan.

Nagpapasalamat ako kay Casper dahil kahit sa simpleng pag uusap lang namin ay binabayaran niya ako ng malaki. Hindi ko ito tinatanggihan dahil alam ko sa sarili ko na kailangan ko ng perang iyon.

-----
Continue....

Purita ✨