Silk & Chain 2 (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 2

Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου elenapaxi !

👠Sesilia👠

🔞

2 ώρες νωρίτερα...

- Σήκω Λύντια, έχεις επισκέψεις!

- Δεν με λένε Λύντια!

Είπα εκνευρισμένη.

- Μα αφού είναι Κυριακή και είπες Σαββατοκύριακα να σε φωνάζουμε Λύντια!

Έκλεισα τα μάτια προσπαθώντας να συγκρατήσω τα νεύρα μου. Γιατί περιτριγυρίζομαι από ηλίθιους; Γιατί αυτός δηλαδή να είναι ελεύθερος κι εγώ κλεισμένη εδώ μέσα σ' αυτούς τους τέσσερις άσπρους τοίχους; Έπρεπε αυτός να ήταν εδώ μέσα κι εγώ εκεί έξω.

- Είδες την ώρα; Νομίζω ότι είναι
00:05. Άρα είναι Δευτέρα. Άρα πρέπει να με φωνάζεις Κάλλι τώρα. Σαββατοκύριακο να με φωνάζετε Λύντια και Δε-Πα, Κάλλι. Τόσο δύσκολο είναι πια να το θυμάστε;

Ούρλιαξα καθώς σηκώθηκα απ' το κρεβάτι μου.
Σήκωσε μια σύριγγα κατσουφιασμένος.

- Νόμιζα πως είχαμε κάνει πρόοδο.

Είπε ο ηλίθιος. Ηρέμησα για να τον ξεγελάσω και χαμογέλασα.

- Εξάλλου, από πού κι ως πού το ίδρυμα δέχεται επισκέψεις τέτοια ώρα;

Ρώτησα μελιστάλαχτα για ν' αποφύγω την σύριγγα που την κρατούσε επιδεικτικά στο χέρι του.

- Δεν φτάνει που τη γλίτωσες φτηνά τη στενή κι αντί να σαπίζεις στη φυλακή σ' έχουμε εδώ, σε ειδική πτέρυγα για τρελούς που είναι κι επικίνδυνοι, μιλάς κι από πάνω. Μια βλακεία σου αρκεί να καλέσουμε την αστυνομία να σε μπαγλαρώσουν μέσα, είτε φωνάζεις και κάνεις την τρελή, είτε όχι. Κι όσον αφορά τις επισκέψεις, το ίδρυμα δέχεται επισκέψεις από τη στιγμή που ο επισκέπτης μου έδωσε κομπόδεμα ίσο με το διπλάσιο του μισθού μου και τώρα έλα εδώ!

Ρόλαρα τα μάτια μου. Φυσικά και θα καταπατούνταν οι κανόνες στον βωμό του χρήματος. Όλοι έχουν την τιμή τους. Αυτό το έμαθα από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου.

Αφού με έδεσε και με κρατούσε, με έβγαλε από το δωμάτιό μου και με πήγε σ' ένα άλλο με συνοδεία φυλάκων φυσικά σε περίπτωση που μου κατέβει καμιά ιδέα να το σκάσω. Η πτέρυγα όπου βρισκόμουν ήταν η πιο ελεγχόμενη. Είχε κάμερες παντού, φύλακες έξω απ' το δωμάτιό μου, φρόντιζαν να μη μου φέρνουν αιχμηρά αντικείμενα για να μην επιτεθώ στους φύλακες ή σ' αυτόν που μου φέρνει τα φάρμακά μου.