FAVORITE CRIME / AYBER

Kaldığımız Yerden Devam

Başladığınız tarihi yazın. <3

Son yıl. Artık bu okuldan kurtulmamıza çok az kaldı. Geçen sene bu okula ilk geldiğimizde her şeyin çok güzel olacağını düşünmüştüm. Evet yanılmıştım diyebiliriz. İlk başta her şey berbat başlamıştı, herkes bizimle uğraşıp zorbalık yapmıştı özellikle Berk çok canımı yakmıştı ama sonra onun bana bakışı, hareketleri, dokunuşu değişti. Hani birine bütün hatalarına rağmen güvenirsin ama o sonunda sana yine kazık atar. Sonra sen sanki bir daha toparlayamayacakmış gibi hissedersin. Ben hala öyle hissediyorum. Odamdan dışarıya adımımı atınca nefes alamaz gibi oluyorum. Onu başka biriyle görünce sanki bir daha hareket edemezmişim gibi hissediyorum ama ediyorsun. Bir şekilde devam ediyorsun. Annen baban için abin için kuzenlerin için seni seven insanlar için devam ediyorsun. Berk'in beni yok edişi geçen seneki Süsen'in doğum günü partisinde başlamıştı. Her şey o kadar güzelken birden kararmıştı. Sonra zaten evden atılmıştık. Asiyeler yurda, bizde teyzemlere gitmiştik. Daha sonra Kadir abim hapisten çıkmış bizde durumları düzeltip yeni bir eve geçmiştik. Bir arada yaşadığımız için mutluyum ama o zamandan bu yana okula tekrar geri dönüyor olmak iyi hissettirmiyordu. Benim aksime herkes mutlu görünüyordu. Oğulcan yine Harika hakkında bir şeyler konuşup duruyordu. Asiye, Doruk'la arasını düzeltmişti. Doruk bir şekilde babasıyla konuşup Kadir'i hapisten çıkartmıştı. Akif Bey nasıl olduysa iyileşene kadar babama maaşını vermeye karar vermişti. Aslında anneme söylediklerinden sonra buna inanmam uzun zaman aldı. Bu işin içinde bir şey olduğuna eminim. Bu olaylardan sonra bizde yeni bir eve geçmiştik. Kadir abim daha iyi bir iş bulmuştu. Ömerle Oğulcan da tamircide bir süre çalıştılar. Sonunda Ömer parasını almıştı. Yaz oldukça durgun geçti. Aslında hiç bir şey yapmadım desem daha doğru olurdu. Bir gün yine sahilde boş boş yürürken onu gördüm. Başka bir kızla el ele tutuşuyordu. Bana yaptığı onca şeyden sonra çabucak gidip başka biriyle sevgili olması, işte o bu kadar pislik bir insandı. Uzaktan beni görünce yüzünün düştüğünü gördüm. Bi kaç saniye daha yerimden kımıldayamadım. O da transta gibi bana bakıyor yanında konuşan kızı dinlemiyordu. Kız bir süre sonra 'Berk sen beni dinlemiyor musun?' diye çıkıştı ama Berk yine cevap vermedi. O sırada aklım başıma gelince hızlıca uzaklaşmaya başladım. Evet o günden beri onu görmedim. Bugün görürsem nasıl hissederim bilmiyorum. Ömer'in beni dürtmesiyle transtan çıkar gibi oldum. ' Aybike sen iyi misin? Soruyorum hep geçiştiriyorsun ama var bir şey biliyorum.' Ömer cidden derdim olduğunu anlayan tek insandı. Ama ona anlatamazdım. Zaten onunda başına gelmeyen kalmadı. Ömer Berk'in bana yaptıklarını öğrenseydi olacakları düşünmek bile istemiyorum. Zaten tek derdim hepimizin iyi bir üniversite kazanması ve burdan defolup gitmesi. Özelikle Ömer. Onun çok başarılı olmasını istiyorum. Yaşadığı bu kadar şeyden sonra her şeyin en iyisini hakediyor. 'Saçmalama Ömer nolucak. Her zamanki halim biliyorsun.' Ömer inanmayan gözlerle bana baktı. 'Sen eskiden böyle değildin Aybike üç dört aydır böylesin. Eğer senin canını sıkan şeyi öğrenirsem iyi şeyler olmayacak.' O sırada Oğulcan bağırarak 'Hadi gençler okulumuza geç kalıyoruz. Bizi çok özlediler bekletmeyelim dedi.' Kısık bir sesle 'Eminim özlemişlerdir.' dedim. 'Kaldığımız yerden devam. '