Dolunay ve Ben

Beni Deli Sanıyorlar !!!!

Allahım ne yapacaktim ben şimdi. Arkadaşlarımı  mı terk edecektim. Off nasıl bir çıkmazın içindeyim. En iyisi   grubu toplamaktı.  Zeynep i aradım :
" Zeynep nasılsın kafede buluşalım mı ?
Tamam görüşürüz."
Zeynep tamamdı. Sıra Nisa ya mesaj atmakta :
" Nisa nasılsın kafeye gel."
Nisa da tamam Rumeysa da sıra
" Rumeysa herzamanki  kafeye gel."

Hersey tam dı. Şimdi sıra onlara durumu anlatmaktı. Tabii ben deli sanmazlarsa. Yok ya sanmazlar onlar senin en yakın dostun. Ya sanarlarsa Eyvah napardim ben  o zaman üstüne bi de deli damgası yiyerek mi gitcektim asla.

Neyse ben en iyisi üstümü giyim. Dolabı açtım acaba ne giysem diye düşünmeye  başladım. Aha tabi ya çocukların bana doğum günümde aldıkları kıyafetleri giyim. Rumeysa nın aldığı kot dizi yırtık Tayt, Zeynep in  aldığı buz mavisi salaş kazak ve Nisa nin aldığı beyaz dolgu topuk ayakkabı.

Aynada kendime baktım da galiba kendime aşık oldum. (asdasdasdas).

Anneme seslendim. Bir an boşuma geldi ANNNNEEEE BEEN DIŞARIÝA ÇIKIYORUM diye bağırmaya başladım. Annem koşa koşa yanıma geldi ne bağırıyon diye o meşşhuuur  terlikleri bana yollamaya başladı. Bende mal gibi terlikleri havada kapmaya çalışıyordum.

Annem bön bön bana bakıyordu bu kız napiyo diyerek  bense hâlâ terlikleri kemirmeye çalışıyordum. Bu sefer annem terlikleri benden almaya çalıştı bende anneme doğru (nedeni hâlâ bilinmiyor) hırladım.

Annem beni Süpürgeyle kovalamaya başladı. Bende paldür küldür dışarıya çıktım.  

Eveeet kusura bakmayın bıraz geç yazdım sonuçta 7. Sınıfım ve tablete el koydular haftada 2 gün bende kusura bakmayın