illuziya

əlindəki sigareti aram-aram tüstüləyirdi. xəyali dalğınlıqla baxan yaşıl, mənalı gözlərini buludsuz səmanın sonsuzluğunda zəif-zəif sayrışan ulduzlara zilləmişdi. simasında xoş təbəssüm var idi. uzun, yaşıl gözlərini qoruyan sıx kirpiklərində nəm parıldadı anidən. bu mənzərə çoxdan unutduğum, üstü toz basmış, ölmüş xatirələrimə can vermişdi. xülya görürdüm deyəsən. hiss etdiklərim, anlamadığım, özümə belə izah edə bilmədiyim duyğular məni əsəbiləşdirmişdi. bu qarışıqlıqların məni boğduğunu anladığım an buranı tərk etmək istədim. soyuq havada tənha yerimək azda olsa yaxşı gəlmişdi. ayaq səslərim bakının kimsəsiz küçələrinin evlərinə dəyib əks səda verirdi.bir an asfalta uzanıb səmanı izləmək istədim. uzandım, lənət şeytana bu mükəmməl hiss etdirirdi. məndən öncə heç kimin ayaq basmadığı sirli bir meşəni,ən yaşlı ağacların məni seyr etməsini, xəfif küləyin yarpaqlarla rəqsini xəyal etmişdim. bir az keçəndən sonra mən də onlara qoşuldum. az əvvəl gördüyüm ilahi gözəlliyə sahib qadının mənə yaxınlaşdığını fərq etdim. bax, artıq tək deyiləm. zümzümə edirik, dəlicəsinə rəqs edirik. yağış yağmağa başlayır. uzanırıq yağışın altına. saatlarca..
"bədənində yağış damlalarının rəqsini hiss et. hiss et, dibinə kimi ən gözəl duyğuları, xoşbəxtliyi hiss et.",- deyib mənə yaxınlaşdı. gözlərimizi qapadıb bir birimizə sarıldıq. uçduğumu hiss edirdim, başımı itirmişdim bəlkə də. gözümü açdığım an buludların üzərində idik. sərxoş olub saatlarca güldük səbəbsiz yerə. bütün bu olanlar gerçək olmayacaq qədər gözəl idi. həyatda özəl günlər yox, özəl anlar vardır və bunun nə zaman olacağını biz seçə bilmərik. mənim ən özəl anım bu idi deyəsən. buludlardan enmişdim, üstüm-başım su içində uzanmışdım və o yox idi. gördüklərim illuziya idi. əsla unutmayacağım, sonsuza qədər ağlımda var-gəl edəcək bir illuziya.