Do you believe in LOVE AT FIRST SIGHT?
Kasi AKO isang malaking OO!!!
From the moment na nagkakilala kami I really thought that he's THE ONE.
But apparently I'm WRONG.
Mahirap pala kung di mo talaga kilala yung taong mamahalin mo.
Kasi in the end tska mo lang mare-realize na hindi pala siya ang destiny mo.
By the way I'm Jessica Frontrera, 4th year College sa kursong INFORMATION TECHNOLOGY .
19 years old na ako and still ayun NGANGA na ngayon.
Matagal ko na siyang nakilala actually. Nung nag-aaral pa siya. Schoolmates kasi kami eh. Engineering siya but I won't tell na kung anong field.
I only known him by he's name but later on I realized na apelyido niya pala yun.
Siya si Mr. Santos. Hero Santos. After nung magkakilala kami di ko na siya nakita .
Until ....
Before ako mag Birthday.
Nagkausap kami tapos dun na lang yun ...
"Hero punta ka sa birthday ko ha" Naglakas loob akong tanungin siya.
"Ou naman. Kailan ba?" Oh my god . Sana totoo to.
Sinabi ko yung date.
"Sige punta ako" Sabi niya habang naka smile. syempre napangiti din ako. Pupunta siya eh.
Tapos nun umuwi na ako.
On the day ng birthday ko. I'm with my friends lang.
Tamang inom tamang kain. Ganun.
Tapos out of nowhere dumating siya.
"Happy Birthday" He greeted me with a wide smile.
"Thank you" Sagot ko naman.
"Jessica alis muna ako ha but I'll be back" Paalam niya. Tss. Kainis masaya na ko eh aalis naman. Paano pag di na bumalik?
I gave him a Bat-ka-aalis?-look. Mukhang na-gets naman niya.
"Babalik ako promise" Ah nagpromise . Masisira din yan .
"Sige na nga. Kainis ka." Sabi ko. Promise na-iinis ako.
Then after ilang hours...
Aba bumalik nga.
So eto na nga. Nagkakalokohan na kami tapos natawa ako sa sinabi niya.
"Hala paano ako sisingit sayo kung ang daming nakapila sayo?" Hano daw?
"Ha ano un? Di ko gets?" Tanong ko.
"Sabi ko paano kita liligawan kung madaming nakapila" ahhh yun pala ay teka. Hano daw? Sa truuuueee?
"Hahaha. Katawa ka. Tsk jan ka na nga. Labo mo kausap. Puro ka joke" Nilayasan ko na. Pero sa totoo kinikilig ako. Kunwari lang galit ako.
Nailang na kami sa isa't-isa. Pangit ng atmosphere.
Eh uuwi na ko so nagpaalam na ko.
Kinabukasan .....
Hala di umuwi yung iba including siya.
At infairness nag-iinom pa din sila.
Nandun lang ako pero di ako umiinom.
Hanggang mag gabi ilang pa din ako kay hero.
Nung pauwi na ko.
"Jessica tara hatid kita pauwi." Ayiiie .weh?
"Bakit ba Hero? Kahapon ka pa ah. Tigilan mo nga ako sa mga joke mo." Badtrip na ko eh. Puro joke. Di ko makita sincerity niya.
"Jess porke't ba nakainom ako tingin mo nagbibiro ako? Totoo mga sinabi ko. Walang halong biro sa lahat ng iyon." Galit na siya. Ayun na yung hinihintay ko.
He insisted na ihatid ako so wala akong choice kundi pumayag.
Lagi na lang siyang nandun. Nanliligaw na siya sa akin . After a month sinagot ko siya. Napaka HAPPY namin pareho. Parang walang problema. Protective siya at Lovable.
Sa kalagitnaan ng relationship namin nagkaroon kami ng problema.
But nalagpasan naman namin.
We celebrated our First Monthsary but were not together.
Hanggang sa di nagtagal. Nagiging cold na kami. Lagi na kaming nag-aaway.
Tapos ayun we broke up.
Dahil sa mga taong ayaw siya para sa akin.
Mahirap siyang bitawan.
Ngunit siya mismo binitawan na ako.
Ang sabi niya mahal niya pa ako but he had to let me go. Dahil marami ng nasasaktan.
Until now masakit pa rin but I have to be strong. Kasi narealize ko hindi niya ako kayang ipaglaban. Duwag siya.
Inaalala ko yung mga memories namin habang nagpapa tugtog.
Naiyak na lang ako nung marinig ko yung kanta
a/n : Please play the song on the side. Kanta yan ni juris -------------------------------------->
Kahit di mo sabihin
Aking napapansin
Di na kita pipilitin
Dahil di mo naman aaminin
Ou tama di ko kayang mabuhay ng wala siya.
Kahit in a short period of time.
Ramdam ko talaga na kahit sabihin niyang mahal niya pa ako alam kong ayaw na niya.
Dahil sa pagka duwag.
Maybe mahirap mag Move-On pero in time makak move-on din ako.
Sana in time makilala ko yung taong handang ipaglaban ako.
Yung hindi puro salita.
