Ne zaman geleceksin? Daha ne kadar seni yıldızların loş ışığının altında ya da gökyüzün en derinliklerinde bekleyeceğim?
Göz altlarım her geçen gün daha çok mora bürünüyor. Gözlerimin içi ağlamaktan kızarmış, ve yüzüm solmuş bir çiçek gibi bitkin...
Kanser belirtilerim artmaya devam ediyor. Yalnızım ve kendimle beraber bir bilinmezliğin içinde kayboluyorum.
Peki ya sen? Sende benim gibi yalnızlığının içinde sürükleniyor musun?
Ben seni bir çiçeğe benzettim ve seni aptal bir saksıya hapsettim. Sen beni hiç bırakmaz hep yanımda kalırsın sandım. Ağladığımda seni hep yanımda hayal ettim.
Benim olmayan birinin benden vaz geçmesinden korktum. Zaten benim olmayan birini defalarca kaybettim ben.
Şimdi, beni affet Lisa.
Korkuyorum bir gün hiç gelmeyeceksin diye.. Buram buram yalnızlıktan korkuyor bedenim.
Sadece seni sevmek zedeliyor ruhumu, seni sevmek fazlasıyla can acıtıyor...
Keşke şimdi burda olsan tam yanımda. Sana bir sürü şey anlatırdım. Sonra senin için kurduğum salıncağa binerdik, yıldızları izlerdik.
Sonra güneşin doğuşunu, bahçemde solmuş o güzel çiçekleri rengarenk yapardık aynı gökkuşağındaki renkler gibi.. ama biliyorum bunların hiçbiri olmayacak sadece bir hayalden ibaret değil mi?
Bilmediğim bir ülkede tek başıma oturuyorum ve gecenin karanlığının beni elle geçirmesini izliyorum. her gün hiç usanmadan seni bekliyorum, belki gelirsin diye.
Flora, Flora,, bak bana.
Sen yağmuru seversin diye ne çok ıslandım ben.. Bana baharlar toplasan ne olur sanki?
🦋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
