̶Κ̶Α̶Τ̶Α̶ ̶Σ̶Υ̶Ρ̶Ρ̶Ο̶Η̶ ̶Δ̶Ο̶Λ̶Ο̶Φ̶Ο̶Ν̶Ο̶Ι̶

Ο "Άγγελος"(Κεφάλαιο 2ο)

Ο Άγγελος βρήκε τρόπο να ξεφορτωθεί το πτώμα χωρίς να κινήσει υποψίες, γεγονός που τον έκανε να πιστεύει ακόμα περισσότερο πως πράγματι δεν ήταν τίποτα ο άνθρωπος που σκότωσε.
Την επόμενη μέρα στην σχολή όλη παραξενεύτηκαν μα δεν έδωσαν σημασία.Η Ευτυχία είχε μόνο έναν άνθρωπο στην ζωή της, τον πατέρα της, ο οποίος είχε ήδη ζητήσει βοήθεια από τις αρχές και είχε δημιουργηθεί μια αναστάτωση.Τον νεαρό όμως τίποτα δεν τον πτόησε και η αλήθεια είναι πως δεν τον ενδιέφερε αν κάποια μέρα όλα έβγαιναν στην φόρα.Ισως αυτό να ήθελε κιόλας. Ταλαιπωρημένη ψυχή ήταν κι εκείνος.Η ζωή του σαν παιδί δεν ήταν και η πιο εύκολη, υπέφερε πολύ. Ο πατέρας του ήταν άγριος άνθρωπος, η μητέρα του κάπως αδιάφορη για το τι κάνει, πως ζει το παιδί της.
Ήδη είχε αρχίσει να κοιτάζει γύρω του για το επόμενο του θύμα, το επόμενο "άχρηστο" πρόσωπο, που ποιος θα νοιαζόταν αν δεν υπήρχε πλέον;
Η Ελπίδα Γεωργοπούλου, ήταν μια καθηγήτρια της σχολής, ειδικευόταν στην φιλοσοφία. Τελευταία όλοι είχαν παρατηρήσει πως ίσως είχε αλλάξει τρόπο σκέψης και γενικώς τρόπο ζωής. Αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα με τους αγαπημένους της, με τον σύζυγό της και το παιδί της και σαν να ήταν χαμένη. Ένας λόγος που επέλεξε εκείνη σαν επόμενο στόχο του ήταν το ότι ήθελε πρώτα από όλα να την γλιτώσει από αυτά που πέρασε εκείνος, μια ζωή που δεν του προσέφερε τίποτα, μόνο πόνο, δυστυχία και πολύ μίσος για τους πάντες. Ακόμη ένας λόγος που τον οδήγησε σε εκείνη ήταν ότι μετά από τα όσα πέρασε, μετά από όσα είχαν συμβεί μέσα στην οικογένεια της, ίσως κανείς δεν την χρειαζόταν πια, την κατηγορούσε κιόλας, όπως και την μάνα του.
Όλα τελείωσαν τον Μάϊο του 2010, εκείνη την μέρα η καθηγήτρια είχε να τελειώσει κάτι δουλειές στο πανεπιστήμιο και όλοι ήξεραν πως θα αργούσε να φύγει.Οι δικοί της γνώριζαν πως θα αργούσε να επιστρέψει σπίτι και τους είχε φανεί απόλυτα λογικό να μην απανταει στα μηνύματα και τις κλήσεις τους εφόσον ήταν μέσα στην σχολή και όλο και κάποια δουλειά θα είχε να κάνει.
Ο Άγγελος έμεινε πίσω με την δικαιολογία πως είχε ξεχάσει κάτι αξίας και πως αν δεν είναι εκεί που νόμιζε θα έπρεπε να ψάξει και αλλού.Οι συμφοιτητές του δεν ρώτησαν τίποτα παραπάνω και αποχώρησαν.
Ο Άγγελος μέχρι να φύγουν οι περισσότεροι καθηγητές είχε κλειστεί μέσα σε μια αίθουσα.Οταν είδε πως το τοπίο καθάρισε, βγήκε και κατευθύνθηκε προς την βιβλιοθήκη που ήταν σίγουρος πως θα πετύχει την Ελπίδα.Η καθηγήτρια τον είδε και αμέσως τον ρώτησε:
«Τι κάνεις εσύ εδώ παιδί μου;»
"Το παιδί μου" τον εξαγρίωσε κάπως..
«Να.. ξέχασα να πάρω κάτι και σκέφτηκα μιας και πέρασα από την βιβλιοθήκη να δανειστω ένα βιβλίο», της απάντησε αμέσως.Ετοιμη την είχε την δικαιολογία.
«Όπως νομίζεις..Πήγαινε στο διάδρομο με τα ιατρικά».
Ιατρική σπούδαζε για αυτό και ήξερε τόσα για το πώς να χειριστεί τέτοιου είδους θέματα σαν την δολοφονία.
Έκανε λοιπόν πως προχωράει και με μιας έσφιξε το στυλό που είχε στο χέρι και της το κάρφωσε στον λαιμό.Η Ελπίδα δεν τον ταλαιπώρησε πολύ, μεσα σε λίγα λεπτά είχε αφήσει ήδη την τελευταία της πνοή.
Έτρεξε λοιπόν στο κυλικείο της σχολής και πήρε μια σακούλα απορριμμάτων, την έβαλε μέσα, μικρόσωμη όπως ήταν, καθάρισε το πάτωμα από τα αίματα, άλλαξε ρούχα και έφυγε από την πίσω πόρτα..Την έβαλε μέσα στο αμάξι και την πήγε στο μέρος που είχε θάψει και την Ευτυχία.
Μεσα σε λίγους μήνες είχε χαθεί και η Ευτυχία και η Ελπίδα.Μαζί με εκείνες είχε χαθεί και η δική του ζωή, η δική του ευτυχία, η δική του ελπίδα να γιατρευτεί!